برنامه جهانی غذا: بحران شدید گرسنگی زنان و کودکان افغانستان را محاصره کرده است

خبرگزاری دید: افغانستان یکی از چندین کشور در سرتاسر جهان است که در چنگال بحران غذایی قرار دارد، جایی که ترکیبی از سیاست، اقتصاد و ویرانی‌های طبیعت، تلفات سنگینی را بر بخش‌های وسیعی از جمعیت آسیب‌پذیر وارد می‌کند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل می گوید: نزدیک به ۱۶ میلیون افغانستانی با ناامنی حاد غذایی روبرو هستند. زنان و کودکان از جمله افرادی هستند که به‌ویژه تحت تأثیر ناامنی غذایی شدید قرار گرفته‌اند.

به نقل از آنادولو؛ فیلیپ کروف، رئیس ارتباطات برنامه جهانی غذا در افغانستان گفت: «بعضی از کسانی که در حال حاضر تحت تأثیر بحران گرسنگی قرار گرفته‌اند، زنان و کودکان هستند. در حال حاضر، یک سوم جمعیت افغانستان، یا نزدیک به ۱۶ میلیون نفر گرسنه هستند و هر ولایت در سطح بحرانی ناامنی غذایی یا بالاتر از آن قرار دارد».

کروف گفت: «۱۵٫۸ میلیون نفر در افغانستان در شرایط ناامنی غذایی حاد قرار دارند و از این میان ۳٫۵ میلیون نفر با شرایط اضطراری ناامنی غذایی مواجه هستند. سوء‌تغذیه حاد و شدید یکی از بدترین مواردی است که متأسفانه کودکان به طور منظم بر اثر آن می‌میرند.»

ارقام سازمان ملل تصویری تلخ را برای زنان و دختران ترسیم می‌کند، به طوری که تخمین زده می‌شود در سال ۲۰۲۳ در افغانستان یک میلیون زن باردار و شیرده دچار سوء‌تغذیه بوده‌اند.

حدود دو میلیون دختر و پسر زیر ۵ سال با سوء‌تغذیه حاد و متوسط مواجه بودند و نزدیک به ۸۶۰ هزار دختر و پسر زیر ۵ سال دچار سوء‌تغذیه حاد شدید بودند.

بحران سطح دسترسی

یک تفاوت فاحش در مقایسه افغانستان با سایر کشورهایی که با بحران‌های غذایی دست و پنجه نرم می‌کنند، سطح دسترسی است. در افغانستان، بر اساس برنامه جهانی غذا، مواد غذایی در اکثر نقاط کشور، حتی در ولسوالی های دورافتاده کوچکتر، موجود است اما چالش این است که خانواده‌ها و در بیشتر موارد، زنان و دختران، نمی‌توانند به آن دسترسی داشته باشند، زیرا پول لازم برای خرید آن را ندارند.

کروف توضیح داد: «افغانستان دچار بحرانی است که در آن آسیب پذیرترین قشر یعنی زنان و کودکان نمی‌توانند به مواد غذایی موجود در بازار دسترسی داشته باشند. محدودیت‌های اعمال شده بر اشتغال زنان به شدت بر خانواده‌هایی که زنان تامین کننده اصلی آن هستند، تأثیر گذاشته است. بسیاری از این افراد زنان و بیوه هایی هستند که در حال حاضر نمی‌توانند برای کار بیرون بروند».

به گفته وی «زنان افغان دیگر حقوق نمی‌گیرند. آنها نمی‌توانند در خارج از خانه خود کار پیدا کنند و خرید مواد غذایی و نیازهای اولیه برای آن‌ها به طور فزاینده‌ای دشوار است. کودکان بیشتری به‌دلیل سوء تغذیه در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها بستری می‌شوند که در برخی مناطق تخت‌ها کاملاً پر شده است».

او به شهادت زنانی اشاره کرد که از فرصت کسب درآمد محروم شده‌اند یا مواردی که شوهرانشان برای کار به کشورهای همسایه نقل مکان کرده اند اما قادر به ارسال پول برای خانواده خود نیستند.

این مقام برنامه جهانی غذای سازمان ملل گفت: «مادران در اینجا بسیار به قرض گرفتن غذا و پول، هم از مغازه داران و هم از اقوامشان متکی هستند. آن‌ها فرصت های بسیار کمی برای مراقبت از خود و فرزندانشان دارند».

امنیت غذایی و کاهش بودجه

کروف گفت: «از زمان بازگشت طا-لبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱، وضعیت امنیت غذایی با سرمایه‌گذاری‌های اهداکنندگان و کمک‌های غذایی در مقیاس بزرگ بهبود یافته است.سال گذشته نیز برداشت محصول کمی بهتر بود. این اولین برداشت متوسط در چند سال اخیر بود. بنابراین، ما شاهد بهبود جزئی وضعیت امنیت غذایی هستیم، اما همچنین با خطر از دست دادن همه دستاوردها مواجه هستیم.»

او توضیح داد: ما اکنون در شرایطی هستیم که به نوعی تثبیت شده ایم. اقتصاد در وضعیت بهتری از آن چیزی است که بسیاری از مردم دو سال پیش فکر می کردند، (اما) ما هنوز در وضعیت خوبی نیستیم. یک مسئله مهم این است که در سال ۲۰۲۳، برنامه جهانی غذا با کمبود بودجه هنگفتی روبرو شد که آن را مجبور کرد حدود ۱۰ میلیون نفر را از برنامه‌های کمکی در افغانستان کنار بگذارد.

کروف گفت که این افراد شامل ۱٫۴ میلیون زن و کودکی می‌شوند که دیگر هیچ غذای تخصصی برای پیشگیری و درمان سوء تغذیه دریافت نمی‌کنند و افزود که آژانس همچنان با “بحران بزرگ بودجه” مواجه است.

او تاکید کرد: تعداد بحران‌ها در سراسر جهان باعث شده است که افراد بسیاری به کمک‌های غذایی اضطراری نیاز داشته باشند. البته بحران‌هایی وجود دارند که بیشتر در سرفصل‌ها هستند. بنابراین، ما از همه شرکای خود و همه کمک کنندگان خود می خواهیم که دختران، پسران، زنان و مردان افغان را که به کمک نیاز دارند فراموش نکنند.»

ذبیح الله مجاهد سخنگوی طا-لبان در اظهارات قبلی درباره کاهش کمک‌ها گفت: وضعیت اقتصادی افغانستان “عادی” است اما تحت تاثیر “۴۰ سال جنگ در این کشور” قرار گرفته وکشورهایی که به ما کمک می کنند باید همکاری خود را افزایش دهند. ما از کمک آنها قدردانی می‌کنیم و از آنها کمک بیشتری می خواهیم».

تاثیر تغییرات آب و هوایی

فیلیپ کروف، رئیس ارتباطات برنامه جهانی غذا در افغانستان خاطرنشان کرد: «بحران غذایی افغانستان با این واقعیت تشدید می‌شود که این کشور “یکی از کشورهایی است که بیشترین آسیب را از بحران آب و هوایی دیده است. از سال ۲۰۱۸، افغانستان “در خشکسالی یا در شرایط قحطی قرار دارد. محصولات گذشته برای تغذیه کشور کافی نبوده است».

او گفت: این فصل زمستان نیز بسیار با تأخیر و دیر بود، بنابراین کمبود برف به این معنی است که به خوبی ممکن است که افغانستان وارد یک سال دیگر با شرایط خشکسالی شود. الگوهای آب و هوایی نامنظم که بین خشکسالی و سیل در نوسان است، تلفات زیادی بر کشاورزی وارد می کند.

کروف در ادامه گفت: مردم در افغانستان در جایی هستند که “نمی توانند آماده شوند، نمی توانند الگوهای آب و هوایی را پیش بینی کنند. تنها چند هفته پیش صدها حیوان، دام، گوسفند، بز، الاغ، گاو بر اثر بارش برف مردند، زیرا چوپانان آنها را به صحرا بیرون آوردند تا غذا پیدا کنند، به گمان اینکه زمستان تمام شده است. ناگهان زمستان با متر برف آمد و صدها دام تلف شدند. بنابراین، اینها چالش های بلندمدتی است که ما در افغانستان شاهد آن هستیم.»