اگر امریکا از طالبان حمایت نکند، صلح تامین می‌‌شود

به هر معیار معقول که بسنجیم، توافق امریکا و طالبان یک شکست بوده است. زمان‌بندی اولیه آن ما‌ه‌ها به تأخیر افتاد. طالبان همچنان حکومت منتخب افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسند و بر تحمیل امارت خود بالای مردم افغانستان پافشاری دارند. تقاضای پمپئو برای کاهش خشونت را نیز به مسخره گرفته‌اند.

ترجمه و تلخیص: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
شش ماه از زمان امضای توافق صلح بین ایالات متحده و طالبان می‌گذرد. روز یکشنبه، رییس جمهور اشرف غنی و امرالله صالح معاون اولش اعلان کرد که آن‌ها آزادی زندانیانی را که توسط زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا خواسته شده بود، تکمیل کردند. صالح در توییتی گفت: «آزادی ۴۰۰ زندانی طالبان تصمیم تلخی است، اما این کار را انجام می‌دهیم تا به تعهد خود به لویه جرگه احترام بگذاریم».
تقاضا از دولت افغانستان برای تکمیل تبادله نهایی زندانیان، عمیقاً نامطلوب بود. این امر درست چند روز پس از حمله به زندانی در ننگرهار که منجر به فرار بیش از ۳۰۰ زندانی داعش و طالب شد، صورت می‌گیرد. بسیاری از زندانیانی که طالبان تقاضای آزادی آن‌ها را دارند، دست شان به خون آلوده است، افراد ملکی را شکنجه نمودند و در برخی موارد زندانیان را قتل عام کرده‌‌اند.
مبادله زندانیان، اعتمادسازی نکرد. خلیلزاد بیان داشت که طالبان به مراتب تعداد کم‌تری از زندانیان را آزاد می‌کنند. طالبان به جای انجام این کار با حسن نیت، کشاورزان و غیرنظامیان را دستگیر کردند تا تعداد زندانیان را زیاد کند.
با این وجود، از لحاظ تئوری، آزادی زندانیان مرحله بعدی، یعنی گفت‌وگوهای میان‌افغانی را آغاز می‌کند. مشکل اینجاست که خلیلزاد و مایک پمپئو وزیر امور خارجه امریکا به گونه عملی به طالبان برای کاری که آن‌ها باید انجام دهند، باج می‌دهند.
به هر معیار معقول که بسنجیم، توافق امریکا و طالبان یک شکست بوده است. زمان‌بندی اولیه آن ما‌ه‌ها به تأخیر افتاد. طالبان همچنان حکومت منتخب افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسند و بر تحمیل امارت خود بالای مردم افغانستان پافشاری دارند. تقاضای پمپئو برای کاهش خشونت را نیز به مسخره گرفته‌اند.
در جریان آتش‌بس عید قربان، طالبان ۲۰ غیرنظامی را کشتند. با وجود چنین حملاتی، خلیلزاد به سادگی دروغ گفت. خلیلزاد با استناد به گزارش اخیر اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان، پافشاری نمود که «خشونت‌های طالبان نسبتاً پایین بوده است.» در عین زمان، نیروهای امریکایی در افغانستان اعلان کرد که آن‌ها حمله هوایی را برای تخریب حمله قریب والوقوع طالبان راه‌اندازی کردند. در ۲۲ ماه جون، شورای امنیت ملی افغانستان در بیانیه‌ای اعلان نمود که یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد هفته گذشته «مرگبارترین هفته در ۱۹ سال گذشته بوده است.» ۲۹۱ نیروی امنیتی این کشور کشته شده و ۵۵۰ تن دیگر زخمی شد. این امر پس از آن اتفاق افتاد که خلیلزاد در مورد مسئولیت حمله‌ای به شفاخانه‌ زایشگاه در کابل قبل از جمع‌آوری اطلاعات، دروغ گفت. دروغ گفتن ممکن ظاهر قضیه را نجات دهد، اما واقعیت را در افغانستان تغییر نخواهد داد.
با این همه، در ششم اگست، پنتاگون اعلان نمود که خروج نیروهای امریکایی از افغانستان «مبتنی بر شرایط» است، اما دو روز بعد، مارک اسپر وزیر دفاع امریکا گفت این کشور حضور خود در افغانستان را تا ماه نوامبر به نصف کاهش خواهد داد.
در سراسر طیف سیاسی، امریکایی‌ها خواهان صلح هستند، مردم افغانستان نیز صلح می‌خواهند؛ اما این صلح باید فراتر از تفکر خیالی باشد.
با این حال، به کار گیری از روش خلیلزاد و اجازه دادن به طالبان برای فرار از مجازات، نه تنها خیانت به متحدان افغانستان است، بلکه القاعده و داعش را نیز قدرتمند می‌سازد و تهدید بزرگ‌تری را علیه امریکایی‌ها در خانه و خارج از کشور تضمین می‌کند.