تحولات مثبت و ضرورت ایجاد حکومت فراگیر و همه شمول
شکوهمند- خبرگزاری دید
اصل حکومت اسلامی بلا منازع است؛ زیرا تمام مردم افغانستان مسلمان بوده و در نظرسنجیهای بینالمللی از مذهبیترین ملل جهان به شمار میروند، پس طبیعی است که این ملت و این مردم حکومت اسلامی میخواهند و هرگز حکومتهای غیر اسلامی را نمیپذیرند.
بیشتر از یک هفته از تسلط طالبان بر شهر کابل پایتخت کشور میگذرد. در این ایام خلاف انتظار مردم، نیروهای طالبان بدون خشونت وارد کابل و دیگر شهرهای کشور شده و رویه آنان با مردم بسیار خوب بوده است. برای نخستین بار در بیست سال اخیر، مراسم مذهبی محرم و عاشورای حسینی در شهرهای مختلف کشور بدون کدام واقعه خشونت بار سپری شد. در فضایی که آرامش حکم فرما بود و هراسی از انتحار و انفجار به نظر نمیرسید.
از تحولات مثبت دیگر، برخورد نیک طالبان با فرماندهان و رهبران سیاسی در هرات و کابل است مثل اسماعیل خان و کرزی و داکتر عبدالله و برخی سیاسیون دیگر که در کابل حضور دارند و در زیر سلطه طالبان زندگی میکنند. طالبان عفو عمومی اعلام کردند و در اقدامی بسیار سنجیده شده و به موقع، حتا اشرف غنی رییس جمهوری فراری و امرالله صالح معاون اول را نیز عفو کرده و اعلام نمودند که میتوانند به کشور برگردند.
اکنون معضله بزرگی که در کشور وجود دارد، دو موضوع است که باید با تدبیر و تدبر حل شود و همان طور که کل کشور یک دست و بدون خشونت قابل لمس به تصرف طالبان در آمد، این دو موضوع نیز حل شود.
معضله نخست، ولایت پنجشیر است. این ولایت هنوز در تصرف طالبان نیست و گفتههایی وجود دارد که مقاومت در آن ادامه خواهد یافت. اگر طالبان و احمد مسعود بتوانند با تدبیر و حوصله و اداره برای صلح مذاکره کنند و معضله ولایت پنجشیر حل گردد امید برای ایجاد صلح و آرامش سراسری افزایش مییابد.
مسئله بزرگتر اما، ایجاد حکومت فراگیر و همه شمول است که تمام اقوام و طرفها و جناحهای سیاسی در آن حضور داشته و رضایت داشته باشند. اصل حکومت اسلامی بلا منازع است؛ زیرا تمام مردم افغانستان مسلمان بوده و در نظرسنجیهای بینالمللی از مذهبیترین ملل جهان به شمار میروند، پس طبیعی است که این ملت و این مردم حکومت اسلامی میخواهند و هرگز حکومتهای غیر اسلامی را نمیپذیرند. اما اصل قضیه و چالش در این نهفته است که راهکار و ماهیت نظام اسلامی چگونه باشد و چطور بتوانیم یک حکومت اسلامی مورد قبول برای تمام طرفها و جناحها تاسیس کنیم که از یک طرف اعتقادات مذهبی مردم احترام شود و از جانب دیگر این حکومت بتواند پاسخگوی روابط بینالمللی و نیازهای روز جامعه افغانستان با توجه به تحولات جهانی باشد.
اگر طالبان به عنوان حاکمان کنونی کشور از سعه صدر کار بگیرند و حوصله به خرج بدهند و دیگر گروهها و جناحهای سیاسی را در کنار خود داشته باشند و مثل حکومت جمهوری اشرف غنی به انحصار قدرت روی نیاورند، شکی در این نیست که دل مردم افغانستان این جناح سیاسی همراه شده و موفق خواهند شد که حکومتی مورد قبول همه تشکیل بدهند که در بعد داخلی پاسخگو به مردم باشد و در بعد خارجی منافع ملی افغانستان را حراست نماید.
امید مردم این است که طالبان در این عرصه قدم گذاشته و ضمن احترام گذاشتن به آزادی بیان، حقوق اساسی و مدنی شهروندان و زنان و همچنان اراده ملت، حکومتی بسازند که ملت افغانستان پس نزدیک به نیم قرن منازعه و در بدری به آرامش و صلح فراگیر و ثبات دایمی برسند. چنین باد!