توقف مذاکرات دوحه و عقب‌گرد عبدالله؛«جام زهر» نوشیده خواهد شد؟
گفته‌هایی نیز وجود دارد که عقب‌نشینی جناب داکتر صاحب عبدالله از موضع قبلی‌اش، ارتباط مستقیم با توقف مذاکرات دوحه دارد و ایشان با فشارهای خارجی این تصمیم را گرفته است. احتمال آن می‌رود که به زودی وارد تعاملات بیشتر شود.
سرانجام تیم ثبات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله عبدالله دقیقاً پس از توقف موقت مذاکرات دوحه میان امریکا و طالبان و نشست مشورتی کمیسیون‌های انتخاباتی با احزاب، دسته‌های انتخاباتی و جامعه مدنی از هوادارانش خواست که مانع بازشماری آرای هفت ولایت باقی مانده نشوند.
داکتر عبدالله این مطلب را در جمعی از اعضای تکت انتخاباتی‌اش اعلام کرد و به نظر می‌رسد که گاهشمار فروپاشی تیم ثبات و همگرایی به جریان افتاده است.
اینک دیده شود که گام بعدی عقب‌نشینی آنی اردوی عبدالله نوشیدن «جام زهر» خواهد بود یا چند صباحی دیگر نیز به کش و قوس تاکتیکی ادامه می‌دهد.
گفته‌هایی نیز وجود دارد که عقب‌نشینی جناب داکتر صاحب عبدالله از موضع قبلی‌اش، ارتباط مستقیم با توقف مذاکرات دوحه دارد و ایشان با فشارهای خارجی این تصمیم را گرفته است. احتمال آن می‌رود که به زودی وارد تعاملات بیشتر شود.
نشانه‌های تزلزل در تکت ثبات و همگرایی از زمانی جدی شد که دو جنرال خارجی در کمتر از یک هفته به دیدار جنرال دوستم-قدرتمندترین حامی عبدالله- به جوزجان رفتند و او نیز به صراحت گفت که نتیجه انتخابات هرچه باشد، زودتر اعلام شود.
نشانه دوم تزلزل در تظاهرات این تیم در کابل دیده شد. در آن روز به رغم تبلیغات و سرو صدای رسانه‌ای اعضای آن، کسی آنچنان که انتظار می‌رفت به خیابان نیامد، جاده‌های خالی ماند و مایه طنزپردازی در شبکه‌های اجتماعی شد.
پس از آن آوازه‌هایی مبنی بر دیدار محمد محقق با فضل محمود فضلی به گوش رسید و این که محقق نیز بدش نمی‌آید، در صورت پذیرفته شدن به اردوی رقیب عبدالله متوصل شود. محقق در تیم داکتر عبدالله معلق‌تر از بقیه است. جایگاه او در تکت ثبات و همگرایی مشخص نیست و اگر تعاملاتی نیز این تیم با طرف‌های دیگر داشته باشد، معلوم نیست که او در کجا خواهد ایستاد.
اگر به سیر حوادث همین گونه ادامه بدهیم، می‌رسیم به تلاش‌های داکتر صاحب عبدالله برای بسیج و همسو کردن دیگر نامزدان معترض در برابر تیم رقیب که در این راستا نیز توفیق چندانی نداشت.
باری، یکی از سیاسیون کشور گفت که مارشال مرحوم برایش با صراحت گفته بود که این آدم(داکتر عبدالله) صلاحیت رهبری یک کتله سیاسی را ندارد. داکتر عبدالله در دو دور پیشین انتخابات نیز عملاً نشان داد که اعتماد بالای او در واقع آب در هاون کوفتن و تیراندازی در تاریکی است، چرا که او در مواضع سیاسی‌اش ثابت قدم نیست و می‌تواند به آسانی با به دست آوردن هزینه‌های انتخاباتی‌اش « جام زهر» نوش جان کند.
داکتر صاحب عبدالله اکنون دریافته که همانند سال ۲۰۱۴ میلادی باید عرصه را برای حریف خالی کند. او پذیرفته که بازنده است، ولی چنین می‌پندارم که در هفته‌های آینده تلاش می‌کند تا امتیازاتی بگیرد یا اگر بتواند شریک قدرت شود(احتمالش صفر است) چرا که به زودی از دور خارج خواهد شد.
راستی، همین جا عرض کنم که در سیاست نوشیدن «جام زهر» خیلی هم تلخ و ناگوار نیست. گوارا باد!
