زنگ هشداربرای حاکمان؛ خیزش اعتراضات تند دینی!

اگر این انتقادهای تند از زبان علمای دینی باعث گردد که طا-لبان به نقاط ضعف و قوت حکومت‌داری خود پی ببرند و از این معرکه بِجهند بازهم برای‌شان بُرد است اما در صورتی که توجه‌ به این انتقادهای تند نداشته و وقعی به آن ننهند مبنای حکومت شان از این بیشتر به چالش کشیده خواهد شد

هر نظام حاکم درجهان برای معرفی نوعیّت سیستم حکومتداری خود، نیازمند به یک تعریف دارد. به طور نمونه حکومت جمهوری، حکومت دموکراتیک، حکومت سلطنتی و …همچنین حکومت های دیکتاتوری و نظامی.

شالوده یا قرائت اصلی نظام طا-لبان یا همان «امارت اسلامی» بر مبنای مبانی و اصول دینی مورد نظر آنها تعریف شده است. آنها -طا-لبان- منشأ و مبنای تشکیل حکومت خود را برخاسته از حکومت یا قرائت مذهبی «قال الله و قال الرسول» شعار داده‌اند همانطور که نماد اصلی آنها که بیرق است کلمه ( لااله الا الله محمد رسول الله) می‌باشد.

این نوع تعریف از حکومتداری در جامعه‌‌ای مانند افغانستان که باورهای مذهبی و دینی در آن قرن‌هاست با زندگی پیوند خورده و مردم آن همیشه برای دفاع از ارزش‌ها و باورهای اعتقادی خود – با توجه به همان نگاه مذهبی – علیه نظام های ناپذیرفتنی برای شان به جنگ ایستاده‌اند از جایگاه خاصی می‌تواند برخوردار گردد.

کما اینکه این تعریف می تواند سکوی پرشی برای زمام داران این نوع از حکومت شود بلکه می تواند در صورت تغافل آنها را به قعر سوق دهد.

حکومت سرپرست تا کنون تمامی اعتراضات و ناملایمات قریب به ۳ سال حضور خود در کشور را بر بنیاد روایت‌های دینی و مذهبی تعبیر کرده و سعی بر آن داشته است تا از این طریق راه فراری همواره برای خود بسازد گرچه یکی از استوانه‌های حمایت و توجیه سیاست های روزمره شان در قبال برخورد با شهروندان کشور، همراهی علمای دین با آنها بوده است. همانطورکه اشاره شد براساس بنیان مذهبی جامعه‌ ما، علمای دین همواره در میان مردم از جایگاه خاصی برخوردار بوده و همواره در تحولات بنیادی دهه‌های اخیر سرنوشت‌ساز جلوه کرده اند.

بنابراین اعتراضات اخیرعلمای دین به عنوان پوتانسیل اصلی حامی «امارت اسلامی»، از چگونگی حکومت‌داری طا-لبان که تمام قرائت نظام شان، دینی‌ست می‌تواند زنگ هشداری سهمگین برای بقا یا فنای آنها باشد.

در دو مورد سخنرانی دوتن از شخصیت‌های دینی من‌جمله؛ آیت الله واعظ زاده بهسودی از مراجع تقلید و مورد حمایت مردم در پایتخت و مولوی عبدالشکور از شمال شرق کشور انتقادات تندی علیه عملکرد حکومت سرپرست یا همان امارت اسلامی طا-لبان صورت گرفت.

این شخصیت‌های برجسته‌ و شناخته شده‌ دینی و مورد اعتماد مردم هر گونه تبعیض و رفتار خشونت آمیز با مردم را مطابق با قرائت دینی حاکم مردود دانسته و از نظام حاکم خواستند که در رفتار خود تعدیل کند.

حال اینگونه به نظر می رسد که کشتی حکومت سرپرست در چالش مبنایی غیر قابل تصور، به گِل نشسته است؛ اگر این انتقادهای تند از زبان علمای دینی باعث گردد که طا-لبان به نقاط ضعف و قوت حکومت‌داری خود پی ببرند و از این معرکه بِجهند بازهم برای‌شان بُرد است اما در صورتی که توجه‌ به این انتقادهای تند نداشته و وقعی به آن ننهند مبنای حکومت شان از این بیشتر به چالش کشیده خواهد شد و دیگر مردم نیز برای خود هیچ توجیه‌ برای رعیت بودن نخواهند داشت .