واشنگتن‌پست از وقوع «طوفان سیاسی» در افغانستان خبر داد
اصلاحات و اعتراضات، قطع رابطه سران اقلیت‌های قومی با رییس‌جمهور غنی «طوفان سیاسی» را در افغانستان به بار آورد.
روز شنبه، رهبران سه حزب اقلیت‌های قومی افغانستان که همه آنها دارای مقام‌های ارشد در دولت هستند، اعلام کرده‌اند که یک ائتلاف برای نجات افغانستان از هرج و مرج ایجاد و لیستی از درخواست‌های‌شان را جهت آوردن اصلاحات، از انقره صادر کرده، اعلام کردند که اگر خواسته‌های‌شان برآورده نشوند، دست به اعتراضات جمعی خواهند زد.
عطا محمد نور، والی ولایت بلخ، محمد محقق، معاون ریاست اجراییه و صلاح‌الدین ربانی، وزیر امور خارجه و عضو حزب جمعیت اسلامی طی هفته گذشته با جنرال دوستم ملاقات داشته‌اند.
این گروه که خود را ائتلاف برای نجات افغانستان نامیده، گفت: هدف آنها “جلوگیری از فروپاشی دولت، هرج و مرج و بازگرداندن اعتماد عمومی” است. آنها از رییس‌جمهور غنی می‌خواهند که قدرت را به وزارتخانه‌های کابینه و ولایات منتقل کرده، از اقتدار خود برای انگیزه‌های شخصی استفاده نکند و از قانون اساسی و قانون پیروی کند.
آنان همچنان خواستار برگرداندن قدرت دوستم شده و این‌که حمله دولت به وی را مورد بررسی قرار دهند.
شاه حسین مرتضوی، سخنگوی دفتر رییس‌جمهور غنی بسیار به خونسردی به رسانه‌ها گفت: دولت از هرگونه حرکتی که به منافع ملی باشد، استقبال می‌کند، اما تاکید می‌کند که افرادی که ائتلاف را رهبری می کنند، با دولت درگیر می‌شوند و به همین دلیل نیز برای کمبودهای خود پاسخگو باشند.
وی افزود: اگر این گروه برنامه‌ی برای برون‌رفت از وضعیت فعلی دارد، باید آن را شریک سازد.
دفتر ریاست اجراییه در این مورد اظهار نظری نکرده است.
شماری از چهره‌های سیاسی و ناظران نسبت به این خبر واکنش نشان داده و گفته‌اند: تمام این رهبران سیاسی با رییس‌جمهور غنی اختلاف دارند.
کریم امین، سخنگوی گلبدین حکمتیار، گفت: ائتلاف جدید “مشکوک” بوده و ممکن است بیش‌تر به “خواسته‌های شخصی” علاقه‌مند باشند، تاخواسته‌های عمومی.
وی همچنان گفت:” چرا آنها برای مدت طولانی سکوت کرده بوده‌اند؟”
آقای امین می‌افزاید:” شما نمی‌توانید داخل سیستم باشید و از آن انتقاد کنید. ”
در همین حال، حکمتیار در یک بیانیه جداگانه، از تمام افغان‌ها خواست که با هم متحد باشند و دولت را در زمان بحران حمایت کنند.
اگرچه بسیاری از تقاضاهای معترضان مشابه آنچه که توسط رهبران قومی ذکر شد، می‌باشد، اما ترکیب و لحن جنبش “قیام برای تغییر” کاملاً متفاوت بود.
