گفتوگوهای امنیتی هرات؛ در دوشنبه چه گذشت!
هرچند در این نشست دو روزه دیدگاههای متفاوت و خوبی مطرح شد، اما آنچه برایند این دور از گفتوگوهای امنیتی هرات را از نگاه اثرگذاری روی وضعیت داخلی کشور نزدیک به صفر میسازد، همان معضل همیشگی افتراق و نرسیدن به یک اجماع کلی در یک چارچوب مشخص سیاسی است
روز دوشنبه و سهشنبه شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان میزبان یازدهمین نشست «گفتوگوهای امنیتی هرات» با حضور شماری از رهبران جهانی، کارشناسان، صاحب نظران و اعضای رژیم گذشته بود. در این دو روز شماری از چهرهها بر ضرورت حمایت از زنان، حقوق بشر و کمک بشردوستانه سخن زدند و شماری نیز به طور سنتی از جنگ مسلحانه علیه حکومت حاکم در افغانستان دفاع کردند که در چنین نشستهایی با ترکیب نا متجانس از جریانهای مختلف سیاسی طبیعی نیز هست و گفتمانهای دموکراتیک نیز اینگونه اختلاف نظر و دیدگاه را پشتیبانی میکند.
هرچند در این نشست دو روزه دیدگاههای متفاوت و خوبی مطرح شد، اما آنچه برایند این دور از گفتوگوهای امنیتی هرات را از نگاه اثرگذاری روی وضعیت داخلی کشور نزدیک به صفر میسازد، همان معضل همیشگی افتراق و نرسیدن به یک اجماع کلی در یک چارچوب مشخص سیاسی است که از دههها به این طرف دامنگیر جامعه افغانستان بوده و از این منظر، طبقه سیاسی و فعالان مدنی نیز مستثنا نیست.
آنچه تاکنون مانع اصلی بر سر راه جریانهایی که خواستار تغییر در وضعیت افغانستان هستند، قرار دارد؛ اختلافات و عدم اتحاد به عنوان نقطه کانونی عمل میکند و این مسئله هرگونه اثرگذاری سیاسی را خنثی میسازد؛ زیرا تا زمانی که جریانهای سیاسی در یک چارچوب گرد هم نیایند، نظرات و دیدگاههای شان را توحید نکنند و هر کدام ساز خود را بنوازد؛ بعید است که بتواند در آشفته بازار سیاسی افغانستان محلی از اعراب داشته باشد. در دو سال گذشته جریانهای سیاسی مخالف وضعیت موجود اقدامات کمتری در راستای ایجاد اتحاد و همگرایی انجام دادهاند. آنها نتوانستهاند یک روایت جامع به عنوان بدیل خلق کنند و بیشتر شبیه مهرههای یک سیستم کلان هستند که فروپاشیده و هر کدام به گوشهای پرتاب شده است. نه با هم کار کنار میآیند و نه کنار میروند.
بر همین مبنا است که جریان مخالف که قدرت را نیز دست دارد، با خلق یک روایت متحدانه هرگونه تلاش مخالف خود را که از عدم اتحاد رنج میبرد، کنار بزند.
بر همین مبنا است که نشست دو روزه گفتوگوهای امنیتی هرات؛ از دید این قلم فاقد اثرگذاری میدانی در وضعیت داخلی افغانستان بوده و بیشتر جنبه تشریفاتی و تازه کردن دیدار میان آشنایانی را داشت که دق دلی خود را از این تریبون حواله رسانهها کردند.