مترجم: سید طاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: سفارت افغانستان در لندن نماینده دیپلماتیک یا قانونی طالبان نیست. کارمندان و دیپلمات‌های آن توسط حکومت جمهوری سابق افغانستان منصوب شدند. این هیئت دیپلماتیک، اگرچه نماینده یک دولت منحل شده است، اما به عنوان صدایی برای مردم افغانستان عمل می‌کند و از مهاجران افغانستان در بریتانیا پشتیبانی می‌کند.
در ۱۸ آگست ۲۰۲۱، کی‌یر استارمر به عنوان رهبر حزب کارگر در مجلس عوام ایستاد و از واکنش دولت محافظه‌کار به بحران در حال گسترش در کابل انتقاد کرد. وی در سخنان خود که هدفش بوریس جانسون نخست‌وزیر بریتانیا که در آن زمان در تعطیلات بود، گفت: “شما نمی‌توانید واکنش بین‌المللی را از ساحل هماهنگ کنید” و بر فوریت وضعیت در افغانستان داشت، چون کابل پایتخت تازه به دست طالبان افتاده بود.
اکنون، تحت رهبری استارمر، به سفارت افغانستان در لندن دستور داده شده تا فعالیت‌هایش را متوقف کند، آن هم در زمانی که افغانستان برای آینده خود می‌جنگد. این موضوع پرسش مهمی را مطرح می‌کند: چگونه می‌توان دیپلماسی را با بستن دروازه‌ها هماهنگ کرد؟
سفارت افغانستان در لندن نماینده دیپلماتیک یا قانونی طالبان نیست. کارمندان و دیپلمات‌های آن توسط حکومت جمهوری سابق افغانستان منصوب شدند. هیچ وابستگی به حکومت طالبان ندارد. این هیئت دیپلماتیک، اگرچه نماینده یک دولت منحل شده است، اما به عنوان صدایی برای مردم افغانستان عمل می‌کند و از مهاجران افغانستان در بریتانیا پشتیبانی می‌کند.
من از نخست‌وزیر کی‌یر استارمر می‌خواهم که در تصمیم دولتش برای بستن سفارت افغانستان تجدید نظر کند، زیرا معتقدم این گامی در جهت اشتباه است. از نظر اخلاقی اشتباه است و باید لغو شود.
نخست، بستن سفارت افغانستان در لندن فقط موضوع تعدیل اداری نیست. این امر عواقب انسانی جدی برای هزاران تبعه افغانستان مقیم بریتانیا خواهد داشت که به خدمات ضروری سفارت در لندن متکی هستند. علاوه بر این، پیامدهای دیپلماتیک و حقوقی برای دولت کارگر بریتانیا در پی خواهد داشت. این امر نشان‌دهنده غفلت از رفاه مردم افغانستان است و جمعیتی را که هم اکنون از فروپاشی نظام سیاسی کشورشان رنج می‌برند، بیگانه می‌سازد.
دوم، ماده ۴۵ کنوانسیون ویانا در مورد روابط دیپلماتیک (۱۹۶۱)، که بریتانیا امضاکننده آن است، می‌گوید: «اگر روابط دیپلماتیک بین دو کشور قطع شود یا ماموریتی به طور دایم یا موقت فراخوانده شود: دولت پذیرنده باید، حتی در مورد درگیری مسلحانه، به اماکن این ماموریت، همراه با اموال و آرشیو آن احترام گذاشته و از آن محافظت کند.»
تصمیم بسته شدن سفارت افغانستان در لندن، موجب بی‌احترامی و بی‌اعتنایی به ماده ۴۵ کنوانسیون ویانا است. بر اساس این ماده، وظایف و عملیات سفارت افغانستان همچنان مرتبط و فعال است، زیرا این سفارت اگر منافع حکومت فعلی را نشان ندهد، منافع مردم افغانستان را که نشان می‌دهد. سفارت در لندن و در سایر کشورها، بدون توجه به وضعیت حکومت مرکزی در افغانستان، می‌تواند خدمات ضروری را به اتباع افغانستانی مقیم بریتانیا ارایه دهد. بسته شدن سفارت هزاران نفر از افراد آسیب‌پذیر را از این خدمات ضروری محروم می‌کند و حقوق قانونی آن‌ها را، به‌ویژه در طول بحران مداوم تضعیف می‌کند.
سوم، سفارت افغانستان در لندن نمونه‌ای مجزا از «سفارت بدون دولت شناخته‌شده» نیست. از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زمانی که طالبان بر افغانستان حکومت می‌کردند، حکومت آن‌ها توسط هیچ کشور غربی به رسمیت شناخته نشد. سفارت افغانستان در لندن که در آن زمان هیچ ارتباطی با حکومت طالبان نداشت، در آن دوره فعال بود. تنها تفاوت این است که در آن زمان، نماینده دولت در تبعید بود.
علاوه بر این، سفارت سودان در لندن به‌رغم عدم وجود مقام مرکزی در سودان یا داشتن یک دولت به رسمیت شناخته شده جهانی، آشفتگی داخلی و جنگ داخلی، همچنان فعال است. سفارت سودان خدمات کنسولی را به مردم سودان ارایه می‌دهد که بدون توجه به وضعیت سیاسی موجود در داخل این کشور، حق دریافت این خدمات را دارند. به همین ترتیب، افغانستانی‌های مقیم بریتانیا که اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها مخالف طالبان هستند، شایسته دریافت خدمات کنسولی و داشتن نماینده‌ای هستند که نظرات و نگرانی‌های آن‌ها را با دولت بریتانیا منعکس کند. مردم عادی نباید به‌خاطر وضعیت نظام سیاسی در کشورشان مجازات شوند.
در نهایت، بسته شدن سفارت افغانستان در لندن، دولت بریتانیا را در موقعیتی قرار می‌دهد که ممکن مجبور شود با طالبان، حکومتی که آن را به رسمیت نمی‌شناسد، وارد تعامل شود. بریتانیا به زودی ممکن است خود را در وضعیت دشواری بیابد، زیرا چهار کشور غربی – آسترالیا، کانادا، آلمان و هالند – در حال آماده شدن برای کشاندن طالبان به دادگاه بین‌المللی دادگستری (ICJ) هستند. حکم دیوان بین‌المللی دادگستری می‌تواند مانعی برای بریتانیا در تعامل با طالبان باشد. بنابراین، ترجیح داده می‌شود که سفارت افغانستان باز نگه داشته شود تا امکان تعامل مداوم با مردم افغانستان و دریافت اطلاعات از سفارت که نماینده مردم افغانستان و دولت جمهوری سابق است، برقرار باشد.
منبع: دیپلمات – Diplomat
