«منم» گفتن به قیافه‌اش می‌خواند
این نوع رفتارهای متهورانه در اوج زد و بندهای حکومت مرکزی و بلخ بامی از جانب آقای نور، نشان از اتکا به نفس منحصر به فردی دارد که به تاسی از مشروعیت و معقولیت داعیه او در وجودش متولد شده و در رفتارش تجلی پیدا می‌کند.
۴۶ روز از تنش ارگ و نور گذشت، اما خبر امروز جالب‌تر از همه بود، این‌که:« عطا محمد نور والی بلخ ولسوال‌های شولگره و دولت‌آباد را از کار برکنار کرد.»
این نوع رفتارهای متهورانه در اوج زد و بندهای حکومت مرکزی و بلخ بامی از جانب آقای نور، نشان از اتکا به نفس منحصر به فردی دارد که به تاسی از مشروعیت و معقولیت داعیه او در وجودش متولد شده و در رفتارش تجلی پیدا می‌کند.
نوشته‌های بنده درین باب همیشه واقع‌بینانه بوده، هرچند عده‌ای آن را جانب‌دارانه پنداشته‌اند. اشتباه نکنیم که همیشه جانب‌داری از مشروعیت و مقبولیت، خود اوج واقع‌نگری است. من خوشبختانه هیچ‌گاه حق را زیر سایه حب و بغض‌هایم نه پوشانیده‌ام؛ زیرا نه با رهبران حکومت دشمن‌ام و نه با طرف بلخ، تا همیشه و در همه چیز همراه و هم نظر مطلق. اما اینجا حتی رهبران حکومت می‌دانند که حق به جانب کیست؟
من شخصاً از داعیه نور حمایت کردم و بعد جمعاً از آدرس «جنبش رستاخیز تغییر» نیز به حمایت از داعیه او پرداختیم که هیچ‌چیز نه مرا و نه ما را وادار به حمایت از او کرد، جز ایستادگی برای حقی که مستحق‌اش بود و هست و این ایستادگی در یک چنین حالتی که تیم حاکم همه چیز این کشور و مردم را به گروگان گرفته است امر خیر و رویداد شریف و پسندیده نیز می‌باشد.
مورد ثانی برای حمایت از آقای نور این است که او به خوبی، هم طرف خود را می‌شناسد و هم نحوه برخورد با طرف را که از سیاسیون امروز ما کمتر کسانی به یک چنین شاخصه‌ای مجهز هستند و در عین زمان شجاعت بروزش را از خویش دارند.
پس کسی که حقانیت دارد، حریف‌اش را می‌شناسد، رفتارش به موازات و مستوای طرف متناسب است و از شهامت بالایی نیز برخوردار می‌باشد، قابل دفاع است و برای یک رقابت کلان و این چنینی «منم گفتن» به قیافه‌اش می‌خواند.
برناصالحی
