مشروعيت ميهن‌پرستانه
كسی نيست به اين‌ها بگويد كه از اين زحمات بيهوده دست برداريد و اگر به دنبال كسب مشروعيت و محبوبيت هستيد، راه عطا محمد نور را تعقيب كنيد.
وظيفه دولتی ندارد، وضع معيشت و زندگی‌اش نيز خوب است، ممنوع‌الخروج هم نيست، پاسپورت سياسی‌اش نيز در جيبش است. با اين همه، به جای اين‌كه برای استراحت به كشورهايی مثل تركيه و امارات برود و در كنار درياها و ساحل‌ها تفريح و خوشگذرانی كند، به چاربولک، يكی از شهرستان‌های ناامن ولايت بلخ رفته است تا با طالبان برزمد.
به اين می‌گويند: ميهن دوستی!
چندی است كه غنی و عبدالله، هر كدام برای كسب مشروعيت، ديوانه‌وار تقلا می‌كنند؛ به گونه‌ای كه يكی يک پروژه اقتصادی را چندين بار افتتاح می‌كند و ديگری به شهر كهنه و نو كابل سر می‌زند و از آهنگری‌ها و نانوايی‌ها ديدار می‌نمايد تا خود را مردم دوست معرفی كند.
كسی نيست به اين‌ها بگويد كه از اين زحمات بيهوده دست برداريد و اگر به دنبال كسب مشروعيت و محبوبيت هستيد، راه عطا محمد نور را تعقيب كنيد.
امين معلوف از نويسندگان معروف دنيای عرب، در كتاب «دنيای بی سامان» وقتی افسوس مشروعيت‌های گمشده را می‌خورد، به «مشروعيت ميهن‌دوستانه» اشاره می‌كند. مشروعيت ميهن‌دوستانه از رزميدن و ايستادگی در برابر دشمنان يک كشور به دست می‌آيد.
جنرال دوگل در فرانسه، چرچيل در انگلستان، جمال ناصر در كشورهای عربی، امان‌الله خان و احمد شاه مسعود در افغانستان و مصدق در ايران، مشروعيت خود را از همين طريق به دست آورده بودند.
امروز هم گمشده مردم افغانستان، رهبر سياسی است كه در برابر دشمنان كشور بايستد، با گروه‌های تروريستی برخورد همدلانه نداشته باشد و خصم را برادر نخواند.
مردم امروزه از ناامنی و بدامنی به ستوه آمده‌اند و هيچ روزی نيست كه در يک گوشه انتحار و انفجار صورت نگيرد.
مطالبه مردم از غنی و عبدالله امنيت است، نه ژست و اداهای پوپوليستی.
اين‌ها اگر فكر می‌كنند با اقدامات پوپوليستی و عوام‌فريبانه می‌توانند مشروعيت و محبوبيت كسب كنند، كور خوانده‌اند!
نويسنده: عبدالشهيد ثاقب
منبع : جمهوری اعتماد
