آخرین اخبارافغانستانتحلیلسیاست
آغاز موج تازه شیعه‌کشی در کابل؛ طا-لبان چه می‌کنند؟
آنچه از حکومت طا-لبان انتظار می‌رود این است که شهامت قرارگیری در برابر افکار جمعی و رسانه‌های همگانی را داشته باشد و به مردم بگوید چه اتفاقی، چرا و چگونه افتاد و چه دست‌های پلید و ارواح پلشتی در پشت پرده این جنایت قرار داشتند
حمله به مراکز آموزشی شیعیان، پدیده تازه‌ای نیست. این سناریوی مرگبار برای شهروندان افغانستان، ناآشنا و بی‌سابقه نیست، اما در افغانستان تحت کنترول طا-لبان، تازه است. طا-لبان مدعی پایان بخشیدن به جنگ و خون‌ریزی ۴۳ ساله در افغانستان هستند و داعش را هم کم‌اهمیت و مهارشده می‌دانند. با وجود این، وقوع رویدادهایی از این دست که مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین مکتب در قلب منطقه شیعه‌نشین غرب کابل، هدف حملاتی مهیب و مرگبار قرار بگیرد، هم توانایی امنیتی و هم اراده حکومت جدید برای مهار ناامنی را با تردیدها و پرسش‌هایی عظیم مواجه می‌کند.
آنچه در این میان بر ابهام چندبرابر رویداد روز سه شنبه می‌افزاید، موارد زیر است:
- طا-لبان نه‌تنها قادر به خنثی‌سازی برنامه‌های تروریستی جریان‌های هراس‌افکن نبوده، بلکه در مدیریت اوضاع پس از انفجار نیز بسیار معنادار عمل کردند؛ به گونه‌ای که نیروهای امنیتی حکومت، به رسانه‌ها و خبرنگاران اجازه ندادند از صحنه جنایت تصویربرداری و گزارش تهیه کنند، از ورود خانواده‌ها و بازماندگان قربانیان به محل حادثه و شفاخانه‌های پذیرای مجروحان و اجساد شهدا با خشونت و بدرفتاری جلوگیری کردند، به مردم اجازه ندادند با اهدای خون به زخمی‌ها به روند درمان آنها کمک کنند و اجساد شهدا را نیز با بی‌حرمتی در داخل کانتینر انداختند که با هیچ معیار انسانی و اسلامی، سازگار نیست.
- به رغم آن که این جنایت، واکنش‌های گسترده داخلی و خارجی در پی داشت و مهم‌ترین نهادها و افراد ملی و بین‌المللی آن را محکوم کردند، اما حکومت طا-لبان که انتظار می‌رفت در این مورد پیشگام باشد، حتی از صدور یک بیانیه در محکومیت این جنایت ضد بشری، خودداری کرد.
این موارد، به علاوه مبهم ماندن عوامل و مسئولان و مسببان و چگونگی وقوع آن عملیات تروریستی، به صورت طبیعی، شک و تردیدهای زیادی را در خصوص آن ایجاد می‌کند.
با آن که تاکنون هیچ گروهی مسئولیت این جنایت هولناک را بر عهده نگرفته است، اما طا-لبان امروز در نشستی مشورتی که با حضور مدیران مکاتب دولتی و خصوصی دشت برچی در حوزه سیزدهم امنیتی برگزار شده بود، این نوع حملات را حملات نیروهای بیگانه و داعش قلمداد کردند که در صدد ایجاد نفاق بین امت مسلمه هستند!
شاید طا-لبان درست می‌گویند و به راستی دست پلید داعش و جریان‌های همسو و همانند آن در خلق این فاجعه دخیل باشد، اما این چیزی را تغییر نمی‌دهد. آنچه باید تغییر کند فرار از مسئولیت و پذیرش حقیقت است. فرافکنی، پوشش انحرافی دولت‌های ناکارآمد و غیر مسئول و فاقد تدبیر و ناآشنا با اداره و مدیریت و بیگانه با مردم و بی‌ریشه در جامعه است. فرافکنی بی‌هزینه‌ترین واکنشی است که یک دولت بی‌مبنا و بی‌مسئولیت به آن متوسل می‌شود تا وجدان نداشته خود را آسوده کند، اما این پاسخی قناعت‌بخش به افکار عمومی مردم و خانواده‌های ده‌ها قربانی بی‌گناه فجایعی از این دست نیست. مردم با این ترفندها مجاب نمی‌شوند و مدام می‌پرسند اگر داعش و دشمن وحدت و اخوت شیعه و سنی و امت مسلمه، در صدد تفرقه‌افکنی و ایجاد شکاف در میان مسلمانان است، شما به عنوان حاکمان این سرزمین، چه تدابیری برای پیش‌گیری از عملیاتی شدن موفقیت‌آمیز طرح‌ها و توطئه‌های خونین دشمنان اسلام و مسلمانان اندیشیده‌اید؟
واقعیت امر این است که جنایت و کشتاری که روز سه شنبه در غرب کابل روی داد، چیزی از مسئولیت حکومت طا-لبان نمی‌کاهد. بدون شک بسیار مهم است که مردم بدانند دشمن دژخیمی که فرزندان معصوم و بی‌گناه آنان را اینچنین بی‌رحمانه و سنگدلانه به خاک و خون کشید، کدام گروه اهریمنی خارج از هر کیش و کتاب و دین و آیینی بود، چه اهدافی را دنبال می‌کرد و در پی چه مقصودی بود، اما این چیزی از مسئولیت انکارناپذیر حکومت طالبان در قبال امنیت جان مردم و مراکز آموزشی آنان کم نمی‌کند.
آنچه از حکومت طا-لبان انتظار می‌رود این است که شهامت قرارگیری در برابر افکار جمعی و رسانه‌های همگانی را داشته باشد و به مردم بگوید چه اتفاقی، چرا و چگونه افتاد و چه دست‌های پلید و ارواح پلشتی در پشت پرده این جنایت قرار داشتند.
همچنین حکومت طا-لبان باید این شجاعت را داشته باشد که از مردم به خاطر نمک‌های سمی‌ای که نیروهای امنیتی آن بر زخم خون‌چکان مردم پاشیدند و به رسانه‌ها اجازه تهیه تصویر و به بازماندگان قربانیان اجازه ورود به محل حادثه را ندادند و در شفاخانه صورت آنان را که از خون عزیزان شان سرخ بود، با نواختن سیلی، سرخ‌تر کردند و به کسی اجازه اهدای خون به زخمیان فاجعه را ندادند و با انداختن اهانت‌آمیز اجساد شهدا به داخل کانتینر، حرمت آنان را هتک کردند، عذرخواهی کند تا از فاصله عظیم و عمیقی که میان آنان و شهروندان وجود دارد، اندکی کاسته شود.
