آمار تکان‌دهنده خودکشی زنان در افغانستان
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان اعلام داشته است که همه‌ساله نزدیک به سه هزار تن به دلیل افسرده‌گی و خشونتهای خانوادهگی دست به خودکشی می‌زنند.
به گفته مسئولان کمیسیون مستقل حقوق بشر و براساس آمارهای جمع‌آوری شده از مراکز صحی کشور ۸۰ درصد قربانیان خودکشی را بانوان تشکیل می‌دهد.
شماری از شهروندان خودکشی را یکی از معضلات جدی رو به رشد در کشور می‌دانند که آمار بلند قربانیان آن را بانوان در شهر و روستاها تشکیل می‌دهد. به باور آن‌ها هر روز از گوشه و کنار این سرزمین خبرهایی مبنی بر خودسوزی زنان، حلق‌آویز کردن مردان، سقوط از برج و بلندی و… شنیده می‌شود، اما قطار این بحران‌های اجتماعی را بیشتر بانوان حمل می‌کنند و به منزل مرگ می‌رساند.
رویا دادرس، سخنگوی وزارت امور زنان تطبیق قانون منع خشونت علیه زنان را برای کاهش آمار خودکشی بانوان موثر می‌داند و می‌گوید:« قانون منع خشونت علیه زنان نیز قابل تطبیق است و همین طور پلان تطبیقی قانون منع آزار و اذیت زنان آغاز شده است، اما برای جنبه عملی این قوانین، دادخواهی و کاهش آمار خشونت‌ها علیه زنان باید از سوی نهادهای قضایی و عدلی مجازات به گونه علنی صورت بگیرد.»
به گفته خانم دادرس، وزارت امور زنان در مناطق مختلف کشور ورکشاپ‌هایی برای ذهنیت‌سازی و آگاهی‌دهی از حقوق زن ایجاد کرده‌اند و همچنان تعریف زن و حقوق زنان از منظر اسلام به زبان علمای دین برای مردم زمینه‌سازی صورت گرفته است .
رحیمه ظریفی، فعال حقوق زن در کشور علل آمار ۸۰ درصد خودکشی بانوان را خشونت خانوادهگی می‌داند و می‌گوید:« اکثریت قربانیان خودکشی دختران بین سنین ۱۴ تا ۱۹ سال هستند، بیشتر وقوع این رویدادها ارتباط مستقیم به برخوردهای ناهنجار خانواده‌ها دارد که سبب ایجاد تهدیدهای روانی برای آن‌ها می‌شود.»
بانو ظریفی عوامل عمده آمار بلند خودکشی زنان را ازدواج‌‌های اجباری، خشونتهای خانوادهگی، تجاوز جنسی، روابط نامشروع، فقر و تنگدستی و بیماریهای روانی می‌پندارد.
او می‌افزاید: خانواده‌ها با برخورد عادلانه و همه‌جانبه شان، مهم‌ترین و اثربخش‌ترین نهاد برای کاهش آمار بلند خودکشی زنان است.
زمان رضایی، یک‌تن از روانشناس‌های کشور آمار بلند خودکشی زنان را در زندگی خانوادهگی، اجتماعی و به ویژه روی زندگی زنان در کشور خیلی جدی و نگران‌کننده می‌داند، می‌گوید: سبک زندگی مردسالارانه، عدم درک زن‌ها و ایجاد محدودیت‌های تحصیلی و مهم ندانستن ابراز نظر در تصمیم‌گیری‌های خانوادهگی زنان را عقده‌مند می‌سازد و باعث می‌شود که احساس بی‌ارزش بودن را تجربه کنند.»
به گفته آقای رضایی برای پیش‌گیری و کاهش خودکشی باید آگاهی‌دهی مهارت‌های زندگی، ایجاد برنامه‌های آموزشی و مشوره‌دهی و ارتقای سطح دانش است.
او نشانه‌های خودکشی را در اشخاصی که بیشتر از بقیه در این معرض قرار دارند: ناامیدی، احساس شکست، بحران‌های عاطفی، احساس گناه، افسرده‌گی، اعتیاد، بیماریهای روانی و جسمی می‌شمارد.
بیم آن می‌رود که افزایش آمار بلند خودکشی زنان از لحاظ روانی و اجتماعی، به یک رسم ناپسند در جامعه بدل شود که برای آینده تحصیلی و برای تضعیف روان زنان دیگر، چالش‌برانگیز و نگران‌کننده است.
شمیمه احدی- خبرگزاری دید
