جیم متیس، وزیر دفاع ایالات متحده امریکا به تازه‌گی گفته است که کشورش برنده جنگ افغانستان نیست.
امریکا درگیر طولانی‌ترین جنگ داخلی خود است. واشنگتن ائتلافی را در اواخر سال ۲۰۰۱ میلادی ایجاد کرد و پس از حمله به برج‌های دوقلو که احتمال می‌رفت توسط گروه تروریستی القاعده صورت گرفته، افغانستان را به هدف نابود‌سازی این گروه اشغال کرد.
مردم افغانستان که خسته از حاکمیت افراطی طالبان بوده، به امید نجات از آن استقبال کرد. اما، متاسفانه امید مردم برآورده نشد، همان‌طور که سال‌های پسین سناریوی متفاوت از خود نشان داد.
ایالات متحده امریکا با هزاران سرباز و مصارف گزاف به افغانستان آمد و نتوانست مردم افغانستان را راضی کند. طالبان ضعیف شده بود، اما به اندازه‌ی قوی شد که دوباره شروع به حمله بالای مردم و نیرو‌های امنیتی افغانستان کرد.
حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان بارها از ائتلاف به رهبری امریکا خواست که به دنبال تروریزم در قریه‌های فقیر افغانستان نباشند و بهتر است پایگا‌های تروریزم را در خارج از مرز‌های افغانستان هدف قرار دهند، اما مقامات امریکایی گوش شنوا نداشتند.
متاسفانه، سیاست ایالات متحده امریکا برای افغان‌ها مشخص نیست.
باراک اوباما، در سال ۲۰۱۰ میلادی اعلام کرد که تا پایان سال ۲۰۱۴ نیرو‌هایش را از افغانستان خارج می‌کند، حال جانشین وی، رییس‌جمهور دونالد ترامپ تصمیم می‌گیرد تا آن‌ها را دوباره بفرستد.
گروه تروریستی داعش در سال ۲۰۱۴ میلادی، زمانی که نیرو‌های امریکایی در افغانستان حضور داشت، ظهور کرد. ایالات متحده امریکا بزرگ‌ترین بمب غیر هسته‌ای( بمب مادر) را به بهانه هدف قراردادن پناهگا‌ه‌های داعش در ننگرهار استفاده کرد. در حالی‌که هیچ گزارشی از تلفات اعضای داعش بیرون نیامد و حتی خبرنگاران از بازدید صحنه ممنوع شدند.
وضعیت روز به روز وخیم‌تر می‌شود و تعداد زیادی از مردم کشته، زخمی و بیجا شده و نیز مهاجرت به آن‌سوی مرزها در حال افزایش است.
در حال حاضر، متیس می‌گوید:” ما در اصرع وقت این وضعیت(وضعیت جنگی) را اصلاح می‌کنیم.”
با توجه به تمام این‌ها، مردم افغانستان اکنون این سوال را می‌پرسند که آیا کشورشان آزمایشگاه سلاح‌های مدهش و یا هم جغرافیای مناسب برای تطبیق پالیسی‌های ابرقدرت هاست!؟
مترجم: طاهر مجاب
منبع: افغانستان تایمز
