آیا ترامپ افغانستان را به طالبان تسلیم کرده است؟

برای پایان دادن به ادامه خونریزی، از دست دادن غرور و هزینه‌های سنگین، ایالات متحده در نهایت حل‌ و فصل از طریق گفت‌وگو را پذیرفت، عمدتاً بر اساس شرایط خود این گروه.

ترجمه و تلخیص: سید طاهر مجاب
ایالات متحده پس از دو دهه اشغال افغانستان به این نتیجه غیر قابل اجتناب رسیده است که باید مداخلات نظامی خود را در این کشور خاتمه دهد.
واشنگتن نتوانست علیه شورشیان طالب پیروز شود و در نهایت از راه‌حل نظامی منصرف شد و گفت‌وگو را پذیرفت؛ گفت‌وگویی که بیشتر از سوی این قاتلان بنیادگرای تروریستی غرق در خون امریکایی‌ها دیکته شد.
این تصمیم باید مدت‌ها پیش گرفته می‌شد، اما دولت‌های پی در پی امریکا همواره از آن خودداری کرده و پافشاری نمودند که ایالات متحده «پیشرفت» دارد.
ایالات متحده و متحدانش تنها در دو ماه، کابل را از کنترول طالبان خارج کردند و در کم‌تر از دو سال، دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت طی کنفرانس خبری در سال ۲۰۰۳ اعلام کرد که «فعالیت اصلی جنگ» به پایان رسیده است.
ایالات متحده دست‌کم توانست از طریق نظامی القاعده را منحل و شکست دهد و در سال ۲۰۱۱ میلادی اسامه بن لادن رهبر این شبکه تروریستی را از بین برد، اما افزایش نیرو و استراتژی‌ها نتوانست طالبان را مهار یا از بین ببرد.
به جای اعلام پیروزی علیه القاعده، ایالات متحده بر تلاش‌های جنگ پافشاری کرد با وجود این که طالبان در حملات ۱۱ سپتمبر بر نیویارک و واشنگتن دست نداشتند.
اما افغانستان همانند عراق خیلی زود به باتلاق بزرگ برای ایتلاف به رهبری امریکا تبدیل شد.
در حقیقت، طالبان در دهه دوم جنگ قوی‌تر و مرگبارتر شدند و هزینه‌های سنگینی را بالای امریکایی‌ها، ایتلافش و متحدان افغانستان رقم زدند.
با این همه، پس از ویتنام و عراق، به نظر می‌رسد ایالات متحده در سومین، بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین جنگ خود شکست می‌خورد.
برای پایان دادن به ادامه خونریزی، از دست دادن غرور و هزینه‌های سنگین، ایالات متحده در نهایت حل‌ و فصل از طریق گفت‌وگو را پذیرفت، عمدتاً بر اساس شرایط خود این گروه.
امریکا در اوایل از طالبان خواست با حکومت افغانستان مذاکره کنند تا در مورد آینده این کشور و نظام حکومت‌داری به توافقی دست یابند، اما رهبران این گروه گفت‌وگو را با آنچه آن‌ها «دست نشانده امریکا» می‌دانند، نپذیرفت. آن‌ها بر گفت‌وگوهای مستقیم با واشنگتن در مورد خروج نیروهای امریکایی قبل از مذاکره با مقامات افغانستان تأکید کردند.
همان‌طور که رایان کروکر سفیر پیشین ایالات متحده گفت، ایالات متحده تسلیم شد. برای یک و نیم سال، این کشور در گفت‌وگو با طالبان در دوحه قرار داشت. واشنگتن حتی پس از متوقف شدن مذاکرات صلح به دلیل کشته شدن یک سرباز امریکایی در ماه سپتمبر، تلاش‌ها را ادامه داد.
رییس جمهور ترامپ با اظهارات خشن، تهدید و حتی هشدار در مورد کشته‌شدن ده‌ها میلیون نفر در افغانستان، دوره کاری خود را آغاز کرد، اما رهبران طالبان تحت تأثیر قرار نگرفتند. آن‌ها با اعتقاد بر این که زمان به نفع آن‌هاست، تهدید‌های وی را با تشدید جنگ پاسخ دادند.
با نزدیک شدن امریکا به انتخابات ریاست جمهوری، رییس جمهور ترامپ بیشتر مشتاق توافق با طالبان شد.
اکنون، زمان آن فرا رسیده تا ایالات متحده نیروهای خود را در خاورمیانه، به خصوص در افغانستان کاهش دهد. در صورتی که این امر عملی شود، توافق‌ با طالبان دستاورد قابل توجهی برای دولت ترامپ خواهد بود.
اگر توافق بین ایالات متحده و طالبان انجام شود، مردم افغانستان نیز این فرصت را دارند تا تجارب خود را داشته باشند و بیاموزند.
آیا آن‌ها مانع گروه‌های ترویستی مانند القاعده و داعش می‌شوند تا افغانستان را به مکان امن خود تبدیل نتوانند؟ آیا آن‌ها روند بهبودی را برای پایان دادن به رنج آغاز خواهند کرد؟
باشد که مردم افغانستان، به ویژه طالبان در رسیدن به صلح مقاومت کنند، همان‌طور که در جنگ مقاومت کردند.