آیا دور شدن ماه از کره زمین مهم است؟

بدون ماه، کره زمین قابل تشخیص نخواهد بود. دریاها دیگر چندان مدی نخواهد داشت و روز‌ها طول دیگری خواهد داشت. بدون ماه حتی ما هم به روی کره زمین نمی‌بودیم؛ چرا که – حداقل به نظر بعضی‌ از دانشمندان – وجود ماه برای شروع اولیه زندگی‌ حیاتی بوده است.

زندگی‌ بدون ماه
ماه در حال جابجایی است و تا اینجا، به نسبت ۵/۴ میلیارد سال پیش، نزدیک به ۱۸ برابر فاصله بیشتری از زمین گرفته است.
بدون ماه، کره زمین قابل تشخیص نخواهد بود. دریاها دیگر چندان مدی نخواهد داشت و روز‌ها طول دیگری خواهد داشت. بدون ماه حتی ما هم به روی کره زمین نمی‌بودیم؛ چرا که – حداقل به نظر بعضی‌ از دانشمندان – وجود ماه برای شروع اولیه زندگی‌ حیاتی بوده است.
در ادامه نکاتی‌ راجع به تاثیرات تغییرات وضعیت ماه به روی زمین:
ماه با چه سرعتی از زمین فاصله می‌گیرد؟
سالی‌ ۴ سانتیمتر، دقیق بگوییم۷۸/۳ سانتیمتر.

چطور می‌دانیم که ماه در حال جابجایی است؟
فاصله بین ماه و زمین را با دقت باور نکردنی می‌توان اندازه‌گیری کرد.
چرا ماه در حال دور شدن است؟
پاسخ به این سوال در جزر و مد زمین نهفته است. اصطکاک بین سطح زمین و پوشش آبی روی آن باعث چرخش کندتر زمین در طول زمان می‌شود. قانون سوم نیوتن می‌گوید: برای هر کنش، واکنشی وجود دارد برابر و در جهت مخالف.
زمین و ماه در یک چارچوب گرانشی به هم متصل اند، بنابراین هنگامی که حرکت زمین کندتر شود، سرعت ماه افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه هر آنچه که در یک مدار شتاب پیدا کند به سمت خارج پرتاب می شود.

تاثیرات این بر زمین چه خواهد بود؟

روزهای طولانی
با کند شدن حرکت زمین، روزها طولانی تر می شود.
هم اکنون شاهد طولانی تر شدن روز‌ها به مقدار ۲ میلیونم ثانیه در سال هستیم.

فصول غیر عادی
زمین با کند شدن حرکتش به روی محور خود به حالت تلو خوردن می‌افتد.
زمستان‌ها سردتر و تابستان‌ها گرمتر خواهد شد و این به معنی‌ به هم ریختن زندگی‌ بر روی زمین است، چرا که موجودات روی این کره به هوای خاصی‌ عادات کرده‌اند و نه به وضعیت هوایی افراطی.

جذر و مدّ ضعیف
وجود ماه باعث جذر و مدّ‌های قوی می شود که ما شاهد آنیم.
با کم شدن تاثیرات جذب ماه، جذر و مدّ‌ها به روی زمین از قدرت کمتری برخوردار خواهد بود. جذر و مدّ هیچ گاه کاملا از بین نمی رود چرا که وجود خورشید خود ایجاد کننده نوعی ضعیف از جذر و مدّ می‌شود.

دیگر کسوفی در کار نیست
در صورت افزایش فاصله، ماه آن قدر کوچک به نظر خواهد رسید که دیگر قادر به جلوگیری از رسیدن نور خورشید به زمین نخواهد بود.
خوش شانسی ما این است که در دوره‌ای زندگی‌ می‌کنیم که سنّ ماه و خورشید یکسان است، و به این خاطر ماه قادر به بلوکه کردن خورشید است. خوب است قدر این خوش شانسی را بدانیم و از آن لذت ببریم.
آیا باید از این مسئله نگران بود؟
پاسخ کوتاه نه می‌باشد. تغییرات جاری در طول زمان زندگی‌ ما آنقدر محدود است که در مجموع قابل مشاهده نیست.
اگر روند کند شدن حرکت زمین ادامه پیدا کند، سرعت چرخش آن در نهایت برابر با سرعت چرخش ماه خواهد شد. در آن صورت به حالت تعادل رسیده و در نتیجه فرایند دوری ماه از زمین متوقف می‌شود. به عبارت دیگر ماه هیچ گاه قادر به فرار از دست زمین نخواهد بود.
اما در هر صورت، مدت‌ها قبل از این که به این نقطه برسیم، خورشید آن چنان گسترشی خواهد داشت که هم زمین و هم ماه را در خود ببلعد. ما چیزی نزیک به ۵ میلیارد سال فرصت داریم تا راهی برای فرار از این وضعیت پیدا کنیم.