آیینه کربلا

شعر سید حمید رضا برقعی به مناسبت ماه محرم، یکی از زیباترین غزل‌های آیینی است. او در این شعر با روایتی مدرن، حکایت زینب کبری و صبوری و شهامت او را شرح داده است که هر دو پسرش را در دشت کربلا به پیشواز شهادت می‌فرستد.

مصیبت زینب
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک دم سپر شوند برای برادرش
خون عقاب در جگر شیرشان پر است
از نسل جعفرند و علی این دو لشکرش
این دو ز کودکی فقط آیینه دیده‌اند
آیینه‌ای که آه نسازد مکدرش
واحیرتا که این دو جوانان زینب‌اند
یا ایستاده تیر دو سر در برابرش؟
با جان و دل دو پاره جگر وقف می‌کند
یک پاره جای خویش و یکی جای همسرش
یک دست، گرم اشک گرفتن ز چشم‌هاش
مشغول عطر و شانه زدن دست دیگرش
چون تکیه گاه اهل حرم بود و کوه صبر
چشمش گدازه ریخت، ولی زیر معجرش
زینب به پیشواز شهیدان خود نرفت
تا که خدا نکرده مبادا برادرش…