به سیاسیون پاکستان که بار دیگر در آزمون راستی‌آزمایی شکست رقت باری خورده‌اند، توصیه می‌شود که اگر از تغییر رویکرد حرف می‌زنند باید در عمل آن را ثابت بسازند، در غیر آن اکت و ادای دیپلماتیک خریداری ندارد و دروغ همیشه محکوم به از پرده برون افتادن است
شیخ رشید وزیر امور داخله طالبان در اظهاراتی تازه اعتراف کرده که زخمیان طالبان در شفاخانه‌های پاکستان درمان می‌شوند و اجساد آنان در خاک آن کشور دفن می‌گردند. روز گذشته نیز آقای رشید از گروه طالبان خواسته بود که به گروه‌های دیگر اجازه ندهند که «خانه» خودشان را خراب کنند. پس از انتشار این خبر وزارت خارجه کشورمان با نشر اعلامیه‌ای گفت که افغانستان خاستگاه تروریزم نیست و این کشور هیچ گروهی را هسته گذاری نکرده است. اما مهمتر از این مسئله، طنز عمیق سیاسیی است که حمدالله محب مشاور امنیت ملی کشور در برابر این وزیر پاکستانی با نشر توییتی بیان کرده است. آقای محب گفته که شیخ رشید به خاطر افشای حمایت کشورش از گروه طالبان قابل تحسین است. طنز محب برای حکومت و سردمداران پاکستان بسیار گران و سنگین تمام می‌شود؛ زیرا از یک طرف خون به جوش آمده شاه محمود قریشی را دوباره به غلیان وا می‌دارد و از جانب دیگر نشان دهنده موضع پیروزمندانه سیاستمدار جوان افغانستانی است که از چند ماه به این سو همواره می‌گوید که پاکستان با حمایت از گروه طالبان در پی گسترش قلمروش در خاک افغانستان است.
از جانب دیگر، حقانیت موضع حمدالله محب در برابر پاکستان محیط بر این درک عمیق از اوضاع منطقه‌ای است که در چارچوب آن سازوکار روند صلح افغانستان تاکنون با دو رویی سازمان‌های استخباراتی و نظامی پاکستان به بن‌بست خورده و به رغم اکت و ادای نمایشی مقامات این کشور مبنی بر تغییر رویکرد اسلام‌آباد در قبال موضوع افغانستان، آی اس آی شدیداً از جنگ نیابتی طالبان حمایت می‌کند و نگذاشته که هیئت این گروه در مذاکرات دوحه مستقلانه عمل کند.
موضع حمدالله محب در این جبهه نیز پیروز شده که عقبه نظامی گروه طالبان پاکستان است، رهبران این کشور در پاکستان به سر می‌برند، شورای کویته در خاک پاکستان است، شورای پشاور در این کشور است و تجهیزات و امکانات جنگی این گروه از سوی پاکستان فراهم می‌گردد.
اکنون باید خون شاه محمود قریشی از جوش نشسته باشد؛ زیرا مدعی خود دلیل قاطع برای اثبات چیزی است که انکار می‌کرده و در گذشته همواره تقصیر را بر گردن دیگران انداخته است.
عمران خان نیز باید آیینه‌ای در برابر خود بگذارد و مقاله ارسالی به واشنگتن پست را بار دیگر مرور کند تا شاید مقصر جدید برای اوضاع افغانستان بیابد. او گفته بود که رهبران افغانستان نباید تقصیر اوضاع نا بسامان کشورشان را به دوش پاکستان بیندازند، ولی اکنون باید از خان پرسید که جناب خان صاحب، به سخنان وزیر داخله کابینه تان باور دارید، اگر باور دارید باید بپذیرید که مشاور امنیت ملی افغانستان راست می‌گوید و عقبه سیاسی و نظامی طالبان کشور شما و سازمان‌های استخباراتی شما است. اگر ندارید، باید او را به دادستانی معرفی کنید.
بنا بر این، به سیاسیون پاکستان که بار دیگر در آزمون راستی‌آزمایی شکست رقت باری خورده‌اند، توصیه می‌شود که اگر از تغییر رویکرد حرف می‌زنند باید در عمل آن را ثابت بسازند، در غیر آن اکت و ادای دیپلماتیک خریداری ندارد و دروغ همیشه محکوم به از پرده برون افتادن است.
