افراد مسلح غیر مسئول؛ اقدامی ملی یا « یک بام و دو هوا»

به نظر می‌رسد اراده دولت ملی نیست؛ چرا که اگر قرار باشد افراد مسلح غیر مسئول بازداشت و به عدالت سپرده شود، چرا گزینشی عمل شده و با همه یک سان برخورد نمی‌شود.

هرچند مطرح کردن مطالب این چنینی در فضای شکننده اجتماعی افغانستان زیاد خوشایند نیست، ولی گاهی ناگزیر باید قلم فرسود و به تجزیه و تحلیل نشست.
همین جا تصریح کنم به هیچ وجه طرفدار فعالیت افراد و فرماندهان مسلح غیر مسئول نیستم و اگر دولت مرکزی بتواند تمام آن‌ها را صرف نظر از ملیت و زبان و مذهب و قومیت و جبهه سیاسی خلع سلاح کرده و به پنجه قانون بسپارد از آن استقبال و جمایت می‌کنم. اما باید دید که دولت چه می‌کند و چقدر فعالیت‌هایش در برابر این افراد ملی و عاری از نقطه نظر‌های کذایی است.
ماجرا از بازداشت نظام‌الدین قیصاری آغاز شد. تابستان بود که رسانه‌های گزارش دادند، فرمانده قیصاری از سوی نیروهای ویژه ارتش در فاریاب بازداشت شده است.
در همان شب و روز خبر رسید که دو فرمانده دیگر نیز در غور و بدخشان بازداشت شده است.
سپس ماجرای یورش پولیس و کماندو به مقر فرماندهی علی‌پور مشهور به شمشیر در میدان وردک رسانه‌ای شد و در این اواخر هم دو ماجرای جالب یکی در بلخ و دیگری در مرکز رقم خورد.
درگیری ۲۰ ساعته تمیم شنسب وردک در به اصطلاح « ناف » شهر کابل و احضار جنرال قریشی از سوی دادستانی نظامی در بلخ دو ماجرایی بود که به شدت رسانه‌ای شد و نشان داد که حکومت چقدر توانایی بازداشت و مقابله با افراد مسلح غیر مسئول را دارد. بگذریم از این که چقدر تصمیم و اراده ملی است.
در این میان و در محدوده سه ماه اخیر چهار ماجرای دیگر نیز اتفاق افتاد، محاصره خانه اختر محمد ابراهیم( مشهور به اختر لچک) در بلخ، بازداشت فرمانده علی‌پور در کابل، ربوده شدن ۲۵ مسافر در مسیر ولسوالی بلخاب سرپل از سوی طالبان و بازداشت فرمانده نوید خان‌آبادی در تخار.
شاید فکر کنید چه ربط دارد. ولی نگران نباشید توضیح می‌دهم.
به نظر می‌رسد اراده دولت ملی نیست؛ چرا که اگر قرار باشد افراد مسلح غیر مسئول بازداشت و به عدالت سپرده شود، چرا گزینشی عمل شده و با همه یک سان برخورد نمی‌شود.
برخی افراد متهم به مواردی هستند که حتا فکر ابلیس هم نمی‌رسد، آدمی که جای خود دارد. مثلاً برخی وکلای برحال پارلمان متهم هستند به: قاچاق مواد مخدر، سربریدن افراد، اختطاف، اخاذی و فساد مالی- اخلاقی- سیاسی. چرا حکومت کاری در برابر آنان ندارد و خاموشی می‌گزیند. به نظر من باید در این مورد مسایل تباری دخیل است. یا اختر محمد ابراهیم خیل و پسرانش در بلخ، متهم هستند به اخاذی، زورگیری، اختطاف، سرقت مسلحانه و موارد دیگر که چندی پیش ماجرای محاصره خانه او به اتهام سرقت مسلحانه پسرش از رسته قالین فروشی شهر مزارشریف خیلی در رسانه‌ها انعکاس یافت.
اما دولت چه کار کرد. هیچ. او تسلیم نشد و حتا از سوی برخی حلقات در مرکز حمایت همه جانبه شد.
نوید خان‌آبادی بازداشت می‌شود، ولی بشیر قانت که متهم به انواع و اقسام جرایم است، در همان ولایت کندز زندگی آرام و بی‌درد سری دارد. چرا؟ چون از تباری خاص است.
۲۵ مسافر در سرپل ربوده شد. کی پیگیر ماجرا است. دولت نمی‌تواند از نزد مخالفان مسلح آن‌ها آزاد کند، پس آن‌ها ناچار به خیزش‌های مردمی رو آورده و با طالبان مقابله خواهند کرد. آنگاه است که به اتهام افراد مسلح غیر مسئول بازداشت می‌شوند. ما جرا به همین سادگی است. شما در برابر مخالفان مسلح قد علم کنید تا به عنوان فرد مسلح غیر مسئول بازداشت شوید. البته باید گفت که از سوی فرماندهان خیزش مردمی برخی جرایم رخ داده، ولی در عوض طالبان را کنار زده‌اند.
نمی‌گویم که افراد مسلح غیر مسئول رها شوند تا هرچه دل شان خواست انجام دهند، عرضم این است که اگر قرار است با افراد و فرماندهان مسلح غیر مسئول برخورد می‌شود، با همه یکسان باشد نه گزینشی.
فکر می‌کنم دیگر زمان اجرای سیاست « یک بام و دو هوا گذشته است».
شکوهمند- کابل
خبرگزاری دید: مسایل مطرح شده در مقالات به نویسنده برگشته و خبرگزاری در این مورد مسئول نیست.