افغانستان آدرس نخست ناامنی جهان؛ ما در «خطرناک» زندگی می‌کنیم!
مقامات امریکایی بارها گفته‌اند که جنگ در افغانستان، طولانی‌ترین جنگ آنان بوده که بابت آن هزینه هنگفتی را پرداخته‌اند، ولی قراین و شواهد نشان می‌دهد که امریکا بیشتر در تلاش رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی از طریق خاک افغانستان است تا امنیت و نابودی تروریزم در این کشور.
افغانستان؛ کشوری که در طول سال‌های گذشته خصوصاً در دو دهه اخیر با پدیده منفوری تحت عنوان «جنگ» مواجه بوده و ابر سیاه بدبختی و خون همواره بر فراز سپهر شهروندان آن در حرکت است.
با آن که افغانستان از چهار دهه بدین‌سو با جنگ و چالش‌های امنیتی همراه بود، اما پس از رویکار آمدن حکومت موقت و برقراری صلح نسبی و چند روزه در کشور، گره مشکلات به کور گِره مبدل شد و دشمنان و مخالفان این مرز و بوم دوباره احیا شدند.
۱۹ سال قبل، زمانی که امریکا به بهانه سرکوب طالبان که رابطه نزدیک با القاعده داشتند و آن زمان افغانستان در کنترول آن‌ها بود، حمله نظامی را آغاز کرد که در نتیجه رژیم طالبان سقوط کرد و حکومت موقت و پس از آن نظام جدید روی کار آمد. دیری از این رویداد نگذشت و طالبان دوباره در برون‌مرز‌های افغانستان احیا شد و آنان یکبار دیگر بر بخش‌هایی از ولایت‌ها و ولسوالی‌ها حاکم شدند.
سال‌ها از آن روز‌ها می‌گذرد و افغانستان با امریکا پیمان امنیتی امضا کرده است در کنار آن در حال حاضر بیش از ۱۰ هزار نیروی امریکایی در افغانستان حضور دارد تا همگام با نیروهای امنیتی و دفاعی داخلی، در برابر تروریزم و تهدیدات مبارزه کنند، اما این کور گِره باز نشد و یا نخواستند که آن را باز کنند. به گونه مثال در کمتر از یک ماه پس از وقوع حملات یازدهم سپتمبر نیروهای ایتلاف تحت رهبری امریکا در هفتم اکتوبر پایگاه‌های طالبان والقاعده را درافغانستان بمباران و آنان را تار و مار کرد، چگونه است که در ۱۸ سال نتوانسته‌اند گوشه‌ای از مشکلات امنیتی افغانستان را حل کنند.
مقامات امریکایی بارها گفته‌اند که جنگ در افغانستان، طولانی‌ترین جنگ آنان بوده که بابت آن هزینه هنگفتی را پرداخته‌اند، ولی قراین و شواهد نشان می‌دهد که امریکا بیشتر در تلاش رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی از طریق خاک افغانستان است تا امنیت و نابودی تروریزم در این کشور. همین رقابت‌ها سبب شده که با گذشت هر روز، بستره تروریزم در این کشور گسترش یافته و سایر چالش‌ها نیز به گونه بی‌پیشینه‌ای دهن باز کند. طوری که دیده می‌شود امروز در فضای جنگی افغانستان، هیچ فرد و یا مقامی احساس مصئونیت ندارد و حتی امواج آن به کوچه، پس‌کوچه‌های کابل نیز سرایت کرده و همه روزه کسانی به جرم داشتن موبایل و پول، اما ندادن آن به سارقین کشته می‌شوند.
براساس شاخص جهانی تروریزم در سال ۲۰۱۹ که به تازگی اعلام شده، افغانستان با یک رتبه سقوط به مکان نخست در میان کشورهای خطرناک ایستاد. پیش از این، عراق رتبه نخست را از سال ۲۰۰۴ تا کنون در اختیار داشت که شوربختانه افغانستان در رتبه بندی جدید به جایگاه نخست سقوط نمود.
بدون تردید می‌توان گفت که آتش جنگ در افغانستان از گورِ بیگانگان بلند شد و شعله آن مردم افغانستان را سوزاند و تاکنون هم هیزم آن شهروندان افغانستان هستند.
هم‌اکنون که کشور ما در مرحله حساس تاریخی قرار دارد و با آن که شعله جنگ همچنان شعله‌ور است، نیاز است که کشور امریکا به عنوان شریک سیاسی افغانستان و با توجه به اتفاقاتی که در این اواخر به وقوع پیوسته از جمله آزادی انس حقانی در بدل رهایی دو استاد خارجی، صداقت خود را در قبال سرنوشت مردم افغانستان و برقراری صلح با ثبات و عزتمند در این کشور نشان دهد و در امر گفت‌وگوهای رو در رو نقش تسهیل کننده را بازی کند.
