نویسنده: حفیظ‌الله رجبی
خبرگزاری دید: پاکستان و افغانستان در شرایط کنونی می بایست اتهامات زنی به یکدیگر را کنار بگذارند و با واقع بینی و تحلیل درست از شرایط میدانی چاره ای برای تروریزم بیندیشند و اقدام مشترک کنند.
داستان اتهامات کابل و اسلام آباد علیه همدیگر در مورد حضور و فعالیت گروه های تروریستی در خاک افغانستان و پاکستان از جمله داستان هایی ست که هرچند وقت یک بار صفحه تازه ای از آن ورق می خورد، صفحه ای که محتوای ثابت دارد و تنها زبان محاوره اش فرق می کند: این داستان تلخ که روابط نیک دو همسایه را تا حد بالایی تحت تاثیر خود قرار داده در دوران حکومت های جمهوری پیشین در افغانستان و به ویژه در دوره دوم ریاست جمهوری حامد کرزی در افغانستان به نقطه اوج خود رسید.
در آن زمان و همزمان با افزایش حملات شبانه نیروهای ویژه امریکایی برای هدف قرار دادن تروریستان در مناطق مختلف افغانستان از جمله قریه جات در ولایات جنوبی حامد کرزی صدای اعتراض بلند نمود. به باور کرزی منبع و مراکز اصلی تروریستانی که در افغانستان حملاتی را انجام می داد در آن سوی مرز یعنی پاکستان قرار داشت. کرزی تاکید داشت حملات شبانه امریکایی ها در قریه جات افغانستان تنها جان غیر نظامیان افغان را می گیرد و کمکی به حل تروریزم در افغانستان نمی کند. این اعتراض کرزی در نهایت سبب اختلاف شدید وی با امریکایی ها شد و تا انتهای دوران ریاست جمهوری اش ادامه یافت.
در زمان ریاست جمهوری محمد اشرف غنی نیز داستان اتهامات علیه پاکستان و حمایت این کشور از گروه های تروریستی در کل و تمویل و تجهیز طالبان که در آن زمان علیه نیروهای خارجی و حکومت افغانستان می جنگید به طور خاص، ادامه یافت. از افغانستان اصرار بر ادعا و از پاکستان انکار ادعا ادامه یافت تا اینکه طالبان برای بار دوم بر افغانستان حاکم شدند و برای چند ماهی خوانندگان این داستان شاهد فصل تازه ای از حوادث اتهام و رد اتهام نبودند.
اینک اما داستان با یک جابه جایی شخصیت ها دنبال می شود و اسلام آباد، کابل را به همکاری و میزبانی از گروه های تروریستی و عمدتا جنگجویان تحریک طالبان پاکستان که دشمن شماره یک حکومت پاکستان به شمار می رود، متهم می کند.
در تازه ترین مورد نیز اصف علی خان درانی، نماینده ویژه پاکستان برای افغانستان، گفته است تهدیدات تروریستی نشات گرفته از افغانستان زنگ خطر را برای تمام کشورهای همسایه افغانستان به صدا در آورده است.
وی هفته گذشته در جلسه ای در اسلام آباد تاکید کرد تحریک طالبان پاکستان خط قرمز این کشور محسوب می شود.
مقامات طالبان نیز در پاسخ به اظهارات نماینده ویژه پاکستان در امور افغانستان تاکید کردند هیچ تهدید تروریستی از افغانستان متوجه کشورهای همسایه، منطقه و جهان نیست. سراج الدین حقانی، وزیر داخله طالبان، تاکید کرد داعش در افغانستان فعالیت ندارد و هیچ گروه تروریستی نمی تواند قوام و دوام سیستم مبتنی بر شریعت طالبان را تهدید کند.
به هر صورت در شرایط کنونی خردمندانه ترین اقدام این است که گروه حاکم(طالبان) با درک اهمیت حسن همجواری به صورت مستدل و محکم پاسخ مناسبی به نگرانی های همسایگان خود از جمله پاکستان بدهد.
اصرار پاکستان به حمایت امارت اسلامی از تحریک طالبان پاکستان برای گسترش دامنه جنگ علیه حکومت پاکستان و اشاره آمار و ارقام ارائه شده از سوی نهادهای مهم بین المللی از جمله سازمان ملل به حضور و فعالیت داعش در افغانستان مسائل ساده ای نیستند که گروه حاکم بتوانند با یک انکار صرف حل و فصل کند.
تحریک طالبان پاکستان بزرگترین تهدید امنیتی داخلی درپاکستان محسوب می شود و داعش شاخه خراسان با پلان گزاری تازه اش به حملات گسترده در کشورهای منطقه، آسیای میانه و جهان می اندیشد و قبلا مسئولیت حمله تروریستی کرمان در ایران و حمله تروریستی به یک کنسرت در روسیه را برعهده گرفته است.
با این تفاسیر موضوع داعش و تحریک طالبان پاکستان که براساس گزارشات رسانه ها همکاری های نزدیکی را شکل داده اند موضوع ساده ای نیست که با یک کتمان تازه بتوان از کنارش گذشت.
از سویی هم وقوع چندین حمله تروریستی در افغانستان عمدتا علیه شیعیان در افغانستان تحت کنترل طالبان خود گواه واقعیت هایی ست که در صورت نادیده گرفته شدن از سوی گروه حاکم می تواند پیامدهای خطرناکی به دنبال داشته باشد.
باید بپذیریم که در دنیای روبه پیشرفت امروز منافع ملی کشورها چنان در هم تنیده شده اند که یک کشور بدون توجه به منافع ملی کشورهای همسایه و منطقه خود نمی تواند برنامه های امنیتی داخلی خود را به صورت درست تطبیق کند. این داستان در مورد پاکستان و افغانستان نیز صدق می کند: پاکستان و افغانستان در شرایط کنونی می بایست اتهامات زنی به یکدیگر را کنار بگذارند و با واقع بینی و تحلیل درست از شرایط میدانی چاره ای برای تررویزم بندیشند و اقدام مشترک کنند. نگاه سیاسی و مبتنی بر منافع صرف شخصی به تروریزم برای همه خطرناک است.
