اهمیت «آموزش» و «دولت سازی» خیالی

هرچند «خیال گرایی» و «مردم فریبی» در سیاست افغانستان و به خصوص «حکومت وحدت ملی» یک قاعده اساسی دانسته می‌شود، اما زمامداران بی‌کفایت بدانند که شعور مردم تا بدین اندازه هم مضمحل نشده است که ندانند: دولت سازی با شعار و نیرنگ نمی‌شود، بلکه دولت سازی با توسعه فرهنگ و رشد آموزش ممکن است.

سال جدید تحصیلی طبق معمول، همزمان با حضور مقام‌های ارشد حکومتی از جمله رییس جمهور و وزیر معارف با نواختن زنگ مکتب آغاز می‌گردید. هم چنین معمول بود که رییس جمهور و وزیرمعارف، حتا از باب تعارف و دل‌خوشی هم که شده، طی سخنانی دانش‌آموزان را تشویق و ترغیب به فراگیری دانش نموده و در این باره طرح‌ها و برنامه‌های خود را – اگر در دست داشتند – اعلام می‌نمودند یا وعده‌هایی می‌دادند. چنانچه جناب رییس جمهور در سال گذشته (۱۳۹۷) وعده داده بود که شش هزار مکتب ساخته خواهد شد. اما در سال جدید نه تنها از آن تشریفات آغاز سال تحصیلی خبری نیست، بلکه گفته می‌شود که وزارت معارف در آغاز سال تحصیلی امسال آعلام داشته است از شش هزار مکتب فقط دوصد تعمیر مکتب ساخته شده است. درباب تغییر و روزآمد ساختن و با کیفیت نمودن نظام آموزشی تاکنون هیچ نشانه‌ای از انگیزه و برنامه و اقدامی مشاهده نمی‌شود.
این درحالی است که رییس جمهور به روش عوام فریبانه، برای دستیابی به قدرت در چهارسال آینده تیم انتخاباتی خود را «تیم دولت ساز» نامیده است.
معلوم نیست تاکنون کدام کشور و حکومت و سیاستمدار توانسته است بدون اهمیت دادن به نقش آموزش و تربیت، «دولت» بسازد؟
با توجه به اهمیت و نقش «آموزش» در توسعه و بِه‌سازی اجتماع و کارآمد ساختن دولت – که جای شرحش اینجا نیست – این پرسش به میان می‌آید که جناب ایشان و تیم خودشیفته‌اش، چگونه چنین معجزه‌ای را به نمایش می‌گذارد؟ شاید این خیال پردازی‌ها همانند تاریخ دروغین ۵۰۰۰ ساله شان باشد.
واقعیت این است که انسان می‌شرمد که چنین توهماتی را از کارگزاران کشور و سیاست‌مداران جامعه می‌شنود و می‌بیند. آدم تأسف می‌خورد که تا بدین اندازه به شعور مردم توهین صورت می‌گیرد و زندگی شان به بازی و تمسخر گرفته می‌شود!
هرچند «خیال گرایی» و «مردم فریبی» در سیاست افغانستان و به خصوص «حکومت وحدت ملی» یک قاعده اساسی دانسته می‌شود، اما زمامداران بی‌کفایت بدانند که شعور مردم تا بدین اندازه هم مضمحل نشده است که ندانند: دولت سازی با شعار و نیرنگ نمی‌شود، بلکه دولت سازی با توسعه فرهنگ و رشد آموزش ممکن است.