اپیدمی «بینی» در دیگ انتخابات

احتمال آن وجود دارد که تا بهار آینده نتیجه انتخابات همگانی نشود. اگر هم شود، ناقص نشر شده و احتیاط می‌شود که بحران از میان تیم‌های انتخاباتی به اجتماع واریز نشود.

شما حتماً مثل معروف « یا سخن سنجیده گو ای مرد عاقل یا خموش» را شنیده‌اید. این مثل دقیقا وصف حال دو سه روز اخیر دیگ و دیگدان سیاست و انتخابات در کشور ما است. همه چیز از یک پُست فیسبوکی امرالله صالح معاون اول دسته انتخاباتی دولت ساز آغاز شد. آقای صالح در آن پُست، ظاهراً می‌خواسته به مردم بگوید که در مورد اناتومی چهره یک ملیت در حلقات خصوصی تیم رقیب چنین سخنان «نژاد پرستانه» و رکیک مستعمل است. اما غافل از این که ایجاد چنین موجی می‌تواند دوباره به فرستنده برگردد.
امرالله صالح در آن پُست فیسبوکی گفته است که (نقل به مضمون می‌کنم) در حلقات خصوصی تیم رقیب بحث بر سر سهم هر ملیت و قومیت از قدرت بوده که یکی از حاضرین می‌گوید قوم هزاره به اندازه بینی خویش سهم می‌برد.
این پُست آقای امرالله صالح با واکنش شدید تیم ثبات و همگرایی مواجه شده و توپ به میدان آقای صالح پرتاب شد.
اما اصل بحث ما جدال میان صالح خان و تیم رقیب نیست، اصل مسئله موجی است که علیه شخص آقای صالح در شبکه‌های فضای مجازی شکل گرفته و تاثیر بلند مدت و کوتاه مدت آن بر جامعه، زندگی مسالمت آمیز اقوام کشور، وحدت ملی و شیرازه نظام جمهوری می‌باشد.
نویسنده اسم این موج را «اپیدمی بینی» گذاشته است. اپیدمی که در بدترین وضعیت ممکن در کشور شکل گرفته و بحران انتخاباتی را وارد فازهای جدیدی می‌کند. موجی که تاثیر آن در کوتاه مدت ممکن به تنفر فردی دامن بزند، ولی در دراز مدت می‌تواند حتا وحدت ملی ما را تهدید کند.
همه می‌دانیم که وضعیت کشور بحرانی است و به تبع آن انتخابات نیز بحرانی شده است. نتایج انتخابات با امروز و فردا کردن‌ها به تعویق می‌افتد و شاخ و شانه کشیدن‌های تیم‌های انتخاباتی نیز عریان‌تر می‌شود.
از تیم ثبات و همگرایی صدا می‌آید که اعلام نتیجه انتخابات هرچه باشد برای آن‌ها پذیرفتنی نیست. این طرف می‌گوید که باید هرچه زودتر اعلام شود و برخی تیم‌های دیگر نیز سخن از فساد گسترده در پروسه رای دهی می‌گویند. جنرال دوستم در شمال از بی‌استخوان نبودن خانه «گرگ» سخن می‌زند و تهدید می‌کند که اگر کسی مردم او را با قنداق بزند او با گلوله پاسخ خواهد داد، جنوب کشور که از گذشته نیز بحرانی بود و هر روز بحرانی تر می‌شود. روند صلح بدون هیچ برایندی معطل است. هیولای طالب نیز هر روز و هر شب و هر لحظه همه چیز را به بلعیدن تهدید می‌کند. در چنین دیگ جوشانی، اپیدمی بینی نیز افزوده شده است.
امریکایی‌ها هم احتمال می‌دهم که علاقه‌ای به اعلام نتیجه انتخابات پیش از بهار سایل آینده ندارند، از قراین سفر هیئت‌ کانگرس امریکا به کابل و دیدار با مقامات حکومت وحدت ملی، دیدارهای پیهم سفیر آن کشور با نامزدان و دیدارهای پنهانی فرستاده ویژه(خلیلزاد) واشنگتن برای روند صلح افغانستان با نمایندگان گروه طالبان در قطر چنین بر می‌آید و در تلاش رسیدن به یک توافق فوری با طالبان هستند.
چنین می‌پندارم که با چنین اوضاع و احوالی، به این زودی‌ها خبری از نتیجه انتخابات نیست. احتمال آن وجود دارد که تا بهار آینده نتیجه انتخابات همگانی نشود. اگر هم شود، ناقص نشر شده و احتیاط می‌شود که بحران از میان تیم‌های انتخاباتی به اجتماع واریز نشود.