در خبرها آمده است که حزب اسلامی گلبدین حکمتیار اعلام داشته است که این حزب هرگز سلاح‌هایش را به حکومت تسلیم نخواهد داد، اما در برابرحکومت هم نخواهد جنگید!
این اعلام موضع حزب اسلامی گلبدین حکمتیار اولاً در تضاد با قانونی اساسی است که این حزب حاکمیت‌اش را پذیرفته است! دوم این‌که، وقتی توافقنامه صلح امضا شده است و متعهد به قانون اساسی و شیوه، مسالمت‌آمیز است، داشتن نیروی نظامی چه توجیهی دارد؟ مگر این‌که این حزب به اشرف غنی اعتماد ندارد یا مانند همیشه راه نفاق و دورویی و نیرنگ را در پیش گیرد.
از جانب دیگر، هرچند رییس‌جمهور غنی، برای بارها تعهد و وفایش را به مردم و ارزش‌های دموکراتیک یا فراموش نموده و یا زیر پای گذارده است: فراموش‌کردن گزارش به مردم از کارکردهایش در هرصد روز، سرزدن‌های غیرمترقبه از نهادها و ادارات، برکناری آمرین امنیتی که درحوزه شان ناامنی رخ دهد، افشاساختن اختلاس‌گران کابل‌بانک، انجام اصلاحات انتخاباتی، توزیع شناسنامه‌های برقی و…
اما با همه‌ی این‌ها، این‌بار گلبدین حکمتیار با این اعلام موضع یادشده آزمون دیگری را پیش روی اشرف غنی گذاشته است، دیده شود تعهد وی به قانون اساسی و ارزش‌های دموکراتیک چقدر است؟ ولی قبل از آن می‌توان از آقای غنی سوال کرد که اگر همین ادعا را جنرال دوستم ازبک یا احمدضیامسعود یا صلاح‌الدین ربانی تاجیک یا محمدمحقق هزاره اعلام می‌کرد، آیا وی و گارنیزیون کابل و مفتی‌های درباری و باداران خارجی او همچنان سکوت را در پیش می‌گرفتند؟
عبدالشكور اخلاقي
