بازار سرد آرایشگران کابل؛ قصه‌های زنانی که نان‌آور خانواده خود هستند
سید مرتضی محمودی- خبرگزاری دید
تمام مکاسب و اصناف در کشور از بحران سیاسی و «پادشاه گردشی» اخیر اثر پذیرفتند و تبعاً صنف آرایشگران نیز از این قاعده مستثنی نیست. شماری از آرایشگران شهر کابل می‌گویند که اکنون مشتری ندارند و کرایه دکان و هزینه خوراک و مالیه و صرفیه برق بالای شان تاوان است.
به گزارش خبرگزاری دید، برخی از آرایشگران شهر کابل می‌گویند که به دنبال سقوط دولت پیشین و حاکمیت طا-لبان، مردم پول ندارند و کسی برای آرایشگری به دکان‌های آنان مراجعه نمی‌کند.
شماری از بانوان آرایشگر نان‌آور خانواده خویش بوده و نگران هستند که اگر وضع به همین صورت ادامه یابد، نتوانند مخارج زندگی شان را تامین کنند.
سری به چند سالون آرایش در غرب کابل زدیم تا گزارشی از وضعیت صنف آرایشگر در این شهر تهیه کنیم.
بانو مائده حسینی یکی از آرایشگران در کارته سه می‌گوید: از زمانی که امارت اسلامی آمده طبعاً مشتری‌های آرایشگران کاهش یافته، تقریباً دو یا سه ماه می‌شود، که مثل گذشته مشتری نداریم.
این بانوی آرایشگر به این باور است که تصویری که مردم از طا-لبان داشتند، سبب ترس از آنان شده و نمی‌توانند آزادانه به آرایشگاه‌ها مراجعه کنند.
بانو مائده اما می‌گوید که تاکنون از سوی «امارت اسلامی» هیچ تهدید یا مقرره دریافت نکرده و فقط مامورین شهرداری برای گرفتن مالیات آمده بودند.
در همین حال، بانو حلیمه رسولی مسئول آرایشگاه «لندن بیوتی سالون» می‌گوید که سطح کار آنان صد در صد کاهش یافته است. او افزود که کرای دکان، مالیه و هزینه‌های برق و خوراک زیاد است، اما مشتری نیست و عاید نسبت به مخارج بسیار پایین آمده است.
بانو رسولی: کارهای ما صد در صد کم شده، هر سال همین وقت فصل کارهای ما بود مشتری‌های زیادی داشتیم، روزانه تعداد زیادی عروس وهمراهان عروس می‌آمدند و خدمات آرایشگری را دریافت می‌کردند. ولی امسال به دلیل آمدن «امارات اسلامی» کارهای آرایشگری ما خیلی زیاد کاهش پیدا کرده است.
این آرایشگر کابلی اما خوشحال از کاهش مالیات است. او می‌گوید که در حکومت قبلی بیش از ۳۰ هزار افغانی مالیه می‌پرداخت، اما در حکومت «امارت اسلامی» ۱۰ هزار و ۵۰۰ افغانی مالیه پرداخته است.
او تاکید کرد که پرداخت ۳۰هزار مالیه زمانی که کار بود، سنگین نبود، اما اکنون کار نیست و ۱۰ هزار هم خیلی زیاد است. بانو حلیمه از امارت اسلامی می‌خواهد که مالیات صنف آرایشگران را معاف کند.
بانو حلیمه می‌گوید که کسی برایش زنگ زده و خبر داده که باید استیکرهای نصب شده روی شیشه دکان را بکنند یا محو کنند، استیکرها را که با هزینه زیاد چند روز قبل نصب شده بود کندند و نابود نمودند.
او از تعطیلی آرایشگاه‌هایی مثل: آرایشگاه زمرد، آرایشگاه زینت، آرایشگاه ریحانه و چند آرایشگاه دیگر نام برد که کارگرانش به آرایشگاه او مراجعه کرده و خواستار استخدام شده‌اند.
از سویی هم، بانو مریم مسئول آرایشگاه طلوع در غرب کابل از نبود کار و مشتری می‌نالد. او می‌گوید که از زمان سقوط دولت پیشین به این طرف کار نیست و مشتری ندارد.
بانو مریم: از روزی که حکومت امارت اسلامی آمده، فقط یک بار اینجا آمدند و برای ما گفتند که تابلوهای تان را نابود یا رنگ کنید، دیگر کسی نیامده.
مریم می‌گوید که از ۱۰۰ درصد در گذشته ۵ درصد هم کار نیست و خودش تقریباً بیست روز دکانش را باز نکرده بود.
او گفت: تقریباً ۲۰روز دکانم بسته بود به خاطر این بسته بود که می‌ترسیدم، امارت اسلامی می‌گذارد که فعالیت کنم یا نه، بعد با ترس و لرز آمدم دکان را باز کردم و به کار آرایشگری ادامه دادم؛ چون من تنها نان آور خانواده می‌باشم.
او از نابینا بودن پدرش و کوچک بودن برادرانش می‌گوید و تاکید می‌کند که اگر کار نکند، خانواده‌اش گرسنه می‌مانند.
این آرایشگر کابلی گفت: خواست ما از امارت اسلامی این است که زمنیه کار را برای ما زن‌ها آماده کند و از طرف امارت اسلامی آزار واذیت نشویم، فعلاً نه کار است نه دیگر همه چیز تعطیل است پریشان و جگر خون می‌باشیم.
بانو مریم از تجربه مشتریانش نیز گفت. او افزود که گاهی مجبور شده برای مشتری‌هایی که خیلی می‌ترسند بگوید که این جا طا-لبان نمی‌آیند، اما باز هم مشتری‌ها می‌ترسند و گاهی حاضر نمی‌شوند که زیر دست آرایشگر بروند.
با این حال، ذکیه شیرزاد مسئول آرایشگاه گرند می‌گوید که کار نیست، مشتری ندارند، کرایه دکان اضافه بر عواید است، اما تاکنون از سوی امارت اسلامی هیچ نوع ممانعت در قسمت ادامه یا عدم ادامه کار شان ندیده‌اند.
این، روایتی از روزگار صنف آرایشگران شهر کابل در اعماق بحران اقتصادی کشور است که از چند ماه به این سو آغاز شده، شاید تا چند روز یا هفته یا ماه دیگر، آرایشگری حرفه‌ای فراموش شده در کشور باشد، کس چه می‌داند.
