بازار کهنه فروش‌ها؛ تابلوی فقر فاجعه بار مردم

رسول شهزاد کابل

به دنبال تحولات یک سال پسین که شمار زیادی از مردم فراری شده یا کار و شغل خود را از دست دادند، بازار کهنه فروش‌ها آیینه فقر جامعه افغانستان است. اما بیشتر از یک سال بعد، مردم برای تامین غذای شب خود اقدام به فروش وسایل خانه و زندگی خود می‌کنند.

کهنه فروشی اکنون نشان می‌دهد که سطح فقر وبیچارگی مردم در چه حد است؛ زیرا مردم وسایل خانه خود را با قیمت بسیار ارزان و ناچیز می‌فروشند تا زنده بمانند.

شاد محمد یکی از کهنه فروشان شهر کابل می‌گوید: برخی از شهروندان وسایل خانه شان را می‌فروشند تا لقمه‌ای نان بیابند و سوخت زمستان را تهیه کنند.

با فرا رسیدن زمستان و بلند رفتن بهای مواد سوختی، شهروندان توان خریدن زغال سنگ و چوب را هم ندارند.

شاد محمد می‌گوید که وضعیت زندگی مردم اسفبار است و هیچ کس دلگرمی به زندگی و آینده ندارند. مردم برای تهیه سوخت قالین خانه‌شان را می‌فروشند چون بی‌کار هستند و هیچ پول برای تهیه مواد سوختی ندارند.

غلام عباس یکی دیگر از کهنه فروشان شهر کابل به خبرگزاری دید، می‌گوید که وضعیت کار شان هر روز در حال تغییر و تحول است.

وی می‌گوید که اکثریت مردم بیکار هستند، فقیر هستند و برخی‌های دیگر مهاجرت می‌کنند و وسایل شان را می‌فروشند در حالی که به یک امید این وسایل را تهیه کرده بودند ولی به دلایل مختلف آن را با قیمت ناچیز می‌فروشند.

غلام عباس می‌گوید که وضعیت بازار به کلی راکد است. زمانی که ما وسایل را می‌خریم مردم توان خرید آن را ندارند.

وضعيت فقر و بیکاری هر روز رو به افزایش است. هزاران تن کشور را ترک کردند، جوانان برای پیدا کردن کار از راه‌های غیر قانونی به کشورهای همسایه می‌روند، شماری زیاد از مردم به تکدی‌گری روی آورده‌اند که همه نشانه فقر و بیکاری است.

محمد ذاکر یکی از کهنه فروشان می‌گویند که با سقوط دولت جمهوری بازارها سقوط کرده است. فعلاً چون توزیع پاسپورت متوقف است و کسی خارج نمی‌رود که ما وسایل شان را بخریم به همین دلیل وضعیت کار و بار به کلی راکد است.

ذاکر می‌گوید که مردم در حال حاضر توان خرید مواد سوختی را ندارند چی برسد که بیایند و وسایل خانه بخرند، برعکس وسایل شان را می‌فروشند تا بخاری بخرند و زغال سنگ و چوب تهیه کنند.

فقر و بیکاری از عوامل مهاجرت شهروندان به کشورهای همسایه است. هزاران تن برای گذراندن زندگی شان به کشورهای همسایه مهاجر شدند.

محمد ذاکر از طا-لبان می‌خواهد که برای طبقه فقیر زمینه کار را فراهم کند تا مردم بتوانند نان خوردن شان را پیدا کنند و در کشورشان زندگی کنند.

حبیب‌الله یکی دیگر از کهنه فروشان کابل دلیل راکد بودن بازار کهنه‌فروشان را متوقف بودن صدور پاسپورت می‌داند و می‌گوید که اگر روند توزیع پاسپورت از سرگرفته شود مردم به خارج می‌روند و وسایل خانه شان را با قیمت مناسب می‌فروشند.

از سویی هم، بهمن یوسفی کارشناس مسایل اقتصادی به خبرگزاری دید گفت که فقر در افغانستان در سطح فاجعه‌ رسیده است که در مواردی خانواده‌ها کودکان را می‌فروشند و برخی‌های شان به کودکان شان دوای خواب‌آور می‌دهند.

آقای یوسفی افزود که دلایل فقر در افغانستان زیاد است اقتصاد رانتی، عدم مدیریت منابع طبیعی، خشک سالی و سایر عوامل باعث فقر و تنگدستی در کشور شده است.

وی می‌گوید راه کوتاه مدت برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی  کمک‌های بشر دوستانه است و نهادهای بین‌المللی باید این کمک‌ها را افزایش دهند و همچنان برای توزیع عادلانه آن نظارت دقیق صورت بگیرد.

آقای یوسفی افزود که راهکار دراز مدت برای کاهش فقر تعامل با جهان است. امارت اسلامی باید در نخست  مشروعیت داخلی داشته باشد و بعدش با جهان وارد تعامل شود.

گفتنی است که بعد از حاکمیت دوباره طا-لبان در افغانستان اکثر نهادهای بین‌المللی فعالیت شان را در افغانستان متوقف کردند و از کشور خارج شدند. فقر روز افزون و بیکاری باعث شده است که موج بزرگی از مهاجرت‌های غیر قانونی به کشورهای همسایه سرازیر شود.