بازسازی چهره انسان «کرومانیون»

دانشمندان موفق شدند ۱۵۰ سال پس از کشف اسکلیت یک انسان کرومانیون (Cro-Magnon) مربوط به ۲۸ هزار سال قبل از میلاد مسیح، با بازسازی چهره او به دلایل علمی وجود حفره‌ای روی استخوان جمجمه‌اش پی ببرند.
این اسکلیت که معرف یک انسان هموساپین «Homo sapiens» یا انسان مدرن است، در سال ۱۸۶۸ میلادی در یک پناهگاه سنگی در جنوب غرب فرانسه کشف و سپس در موزه انسان در پاریس نگهداری شد.
در محل پیشانی و در قسمت راست جمجمه این اسکلیت که گمان می‌رود متعلق به مردی چهل ساله باشد، ضایعه‌ای حلقه‌ای شکل به اندازه ۳۷ در ۲۷ میلی‌متر دیده می‌شد.
وجود این ضایعه برای تیم‌های تحقیق موضوعی شگفت‌انگیز محسوب می‌شد و کسی قادر به توضیح آن نبود.
درباره علت وجود این حفره فرضیات متعددی مطرح شده بود از جمله تغییرات احتمالی در استخوان پس از مرگ به دلیل نوع خاک، ابتلای این مرد در زمان زنده بودن به نرمی استخوان، ابتلا به اکتینومیکوز، ابتلا به هيستوسيتوز سلول لانگرهانس استخوان جمجمه و در نهایت افتادن تدریجی قطره‌های آب در غار روی جمجمه که به مرور زمان باعث ایجاد حفره‌ای در آن شده است.
این جمجمه پس از سال‌های طولانی بار دیگر به مناسبت سالگرد کشف آن مورد بررسی قرار گرفت تا دلیل ایجاد چنین آسیبی در پیشانی مشخص گردد. به این ترتیب سرانجام داکتر «فیلیپ شارلیه»، آسیب شناس و متخصص پزشکی قانونی در فرانسه به همراه تیم پژوهش خود موفق شد چهره این مرد را به کمک فناوری‌های نوین پزشکی از جمله اسکن‌های پیشرفته بازسازی کند.
با بازسازی چهره او مشخص شد که این مرد کرومانیون به دلیل یک بیماری ژنتیکی از یک ضایعه پوستی رنج می‌برده است و نه بیماری استخوانی.
در واقع تمام صورت او از ندول‌هایی پر شده بود که پیامد ابتلا به بیماری رکلینگ هاوزن «Recklinghausen» بوده است؛ بیماری‌ که باعث می‌شود تومورهایی در زیر پوست و در مسیر اعصاب محیطی به وجود آید.
مشابه تومورهای پیشانی، در فک بالا و پايين و در کانال داخلی گوش چپ این مرد نیز دیده شد.
دانشمندان در غار محل کشف این اسکلیت، در مجموع ۵ اسکلیت کشف کرده‌اند که گمان می‌رود دو اسکلیت متعلق به کودکان و سه اسکالت متعلق به بزرگسالان باشد. آن‌ها می‌گویند علی‌رغم ابتلا به این بیماری، این مرد از جامعه طرد نشده بود بلکه در غار با دیگران و در کنار دیگر اعضای جامعه دفن شده بود.
منبع: یورنیوز