بزرگترین قاچاق‌بر مواد مخدر جهان از سوی امریکا آزاد می‌شود
این اقدامات پی هم نشان دهنده تمایل دولت ترامپ برای آزاد نمودن بازیگران خطرناک طالبان در افغانستان برای شروع دور بعدی مذاکرات صلح است تا در عوض، خشونت‌ها به اندازه کافی کاهش یابد و خروج نیروهای امریکایی تا مرز بین ۴ تا ۵ هزار نفر توجیه شود.
در سال ۲۰۰۵، حاجی بشیر نورزی سرمایه‌گذار طالبان و ارباب مواد مخدر افغانستان از دبی به شهر نیویارک پرواز کرد تا با مقامات امریکایی که به دنبال صلح با طالبان‌اند، معامله کند. یا این طور فکر می‌کرد. این یک دام بود. مسئولان اداره مبارزه با مواد مخدر (امریکا) با وی ملاقات نمود و او را به خاطر عملیات جهانی قاچاق هرویین که سال‌ها بودجه ماشین جنگی طالبان را تأمین می‌کرد، دستگیر کردند. وی در ناحیه جنوبی نیویارک محاکمه و به حبس ابد در زندان فدرال ایالات متحده محکوم شد.
اکنون دولت ترامپ در نظر دارد نورزی را آزاد کند. دولت ترامپ در تلاش برای انجام توافق صلح ۲۹ فبروری با طالبان، درخواست طالبان برای آزادی نورزی – و آخرین زندانیان طالبان در زندان گوانتانامو – را بررسی می‌کند تا حاکمان سابق افغانستان با نخبگان فعلی این کشور بر سر میز مذاکره بنشینند.
یک مقام ارشد دولت (امریکا) می‌گوید وقتی ملا برادر آخوند معاون سیاسی گروه طالبان از مایک پمپئو وزیر امور خارجه آزادی زندانیان را تا آخر ماه جولای درخواست کرد، زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا برای افغانستان خاموشانه پیشنهاد آزادی نورزی را داد؛ گرچه این امر به معنی بازگرداندن یکی از سرکرده‌های مواد مخدر جهان به خیابان‌ها باشد.
مقامات سابق و فعلی ایالات متحده و افغانستان که خواسته نامی از آن‌ها گرفته نشود، می‌گویند این درخواست، بخشی از تلاش موفقیت‌آمیز نماینده ویژه امریکا برای جلب رضایت حکومت افغانستان جهت آزادی آخرین گروه ۴۰۰ نفره زندانیان طالبان است تا یکی از شرایط طالبان در توافق‌نامه دوحه تحقق یابد.
حکومت افغانستان ۴ هزار و ۶۰۰ تن از ۵ هزار زندانی طالبان را که بخشی از توافق‌نامه بود، آزاد کرد. رییس جمهور غنی با آزادی گروه باقی‌مانده زندانیان مخالف بود. برخی آن‌ها حملات مرگباری را علیه نیروهای امریکایی و ناتو، نیروهای امنیتی افغانستان و غیرنظامیان انجام داده بودند. پس از تحریک و تلاش‌های خلیلزاد، غنی بالاخره پس از گرفتن رضایت رهبران قبیله‌ای (برگزاری لویه جرگه مشورتی به تاریخ نهم اگست) افغانستان با آزادی آن‌ها موافقت کرد.
این اقدامات پی هم نشان دهنده تمایل دولت ترامپ برای آزاد نمودن بازیگران خطرناک طالبان در افغانستان برای شروع دور بعدی مذاکرات صلح است تا در عوض، خشونت‌ها به اندازه کافی کاهش یابد و خروج نیروهای امریکایی تا مرز بین ۴ تا ۵ هزار نفر توجیه شود.
به نظر می‌رسد طالبان با درخواست آزادی نورزی و زندانیان گوانتانامو قصد شروع (مذاکرات صلح) را ندارد یا تلاش می‌کند تا ماه جنوری آخرین پیروزی‌های ممکن را از دولت ترامپ بستانند.
یک مقام ارشد سابق وزارت دفاع امریکا تحت شرایطی می‌گوید: «اکنون ایالات متحده برای تحقق این امر با پیچیدگی‌ها و سختی جدی مواجه است». او می‌افزاید که اضافه نمودن یک نفر به صحنه مواد مخدر در کشوری که در حال حاضر در تولید جهانی هرویین پیشرو است، چندان تأثیری ندارد. وی می‌گوید: «این بازی قدرت از جانب طالبان است. آن‌ها فقط در تلاش هستند تا نشستن پای میز مذاکره را تا حد ممکن سخت کنند».
در همین حال، مقامات سابق (امریکا) می‌گویند که اگر بایدن در انتخابات برنده شود، طالبان ممکن پشیمان گردند. آن‌ها می‌گویند: «طالبان باید بدانند که بایدن معتقد است رویکرد درست، حضور ضد تروریزم مانند سال ۲۰۰۹ است. فکر نمی‌کنم این امر تغییر کرده باشد. اگر طالبان بر اساس توافق فعلی مذاکرات را انجام ندهند. یک نتیجه ممکن، حضور ضدترویزم کم‌تر اما طولانی‌مدت ایالات متحده است که یک دهه یا بیشتر باقی خواهد ماند».
با این همه، مارک اسپر وزیر دفاع امریکا گفته است که نظامیان امریکایی آماده کاهش تا کم‌تر از ۵ هزار تن است. دو مقام ارشد حکومت افغانستان گفته‌اند که اسکات میلر فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان و سی آی ای به دولت شان اطمینان داده که ۴ هزار و ۵۰۰ سرباز امریکایی برای هدف قرار دادن داعش و القاعده و پشتیبانی از نیروهای امنیتی افغانستان جهت مقاومت در برابر طالبان و سایر حملات شبه نظامیان، با پشتیبانی هوایی، پهپاد‌ها و سایر نظارت‌ها و اپراتورهای ویژه و افسران اطلاعاتی کافی است.
یک مامور ارشد اداره مبارزه با مواد مخدر امریکا که در دستگیری نورزی مشارکت داشت با اشاره به اینکه خلیلزاد برای کشاندن طالبان به میز مذاکره در سال ۲۰۱۸ میلادی، آزادی حاجی جمعه خان یکی دیگر از سرکرده‌های مواد مخدر این گروه را تأمین کرد، به خاطر آزادی بشیر نورزی استعفا داد. این مأمور، نورزی را «بزرگترین قاچاقچی هرویین در جهان و یکی از بنیان‌گذاران شورای طالبان در افغانستان» خواند.
این مامور سابق اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده می‌گوید: «نگرانی من این است که اگر کسی فکر می‌کند آن‌ها (طالبان آزاده شده) به خانه بر می‌گردند و مواد غذایی می‌خرند … قطعاً این کار را نخواهند کرد. آن‌ها قصد دارند با حس انتقام‌جویی جاهایی را که در آن دستگیر شدند، انتخاب کنند – و به سمت ایالات متحده امریکا هدایت خواهند شد».
