بلخ زیر توطئه ارگ و محاصره در جنگ

عطا محمد نور والی بلخ و رییس اجرایی جمعیت اسلامی، اکنون از برجسته‌ترین مخالفان سیاست‌های دولت مرکزی است. وی در آخرین اظهارات خویش گفته است که محاصره حوزه اقتداری ولایت بلخ، دراثر تبانی دولت مرکزی و نیروهای بین‌المللی، با گذشت هر روز «تنگ‌تر» می‌شود.

در چند سال گذشته شماری از ولایت‌های شمالی کشور هر ازگاهی شاهد ناامنی‌هایی بوده‌ است، ولی هیچ‌گاه به اندازه ناامنی جنوب و غرب کشور دامنه نداشت. وجود جنگ در ولایات شمالی کندز، سرپل، جوزجان، بغلان، فاریاب و حتی بدخشان باعث آن شده که ولایت بلخ عملاً در محاصره ولایت‌های ناامن قرار بگیرد و حتی شاهد بروز ناامنی در گوشه و کنارش نیز باشد.
چرا بلخ مهم است؟
بلخ در طی بیش از یک‌ونیم گذشته از ولایت‌های امن افغانستان محسوب شده و دارای امنیت نسبی بوده است. چهره این شهر نیز نسبت به خیلی از سال‌های گذشته تغییر کرده و وجود ساختمان‌های بلند، جاده‌های آسفالت شده، شفاخانه‌های متعدد، مراکز تحصیلی و آموزشی همه و همه، مردم این ولایت را به فرهنگ شهرنشینی و خود این ولایت را به یک ولایت نسبتاً پیش‌رفته نزدیک کرده است.
اما آن‌چه بلخ را این روزها در سرخط خبرها قرار داده، چیز دیگری است. گسترش ناامنی در اطراف این ولایت و مبدل شدن به پایگاه مخالف سیاست‌های دولت مرکزی از مهم‌ترین مواردی است که ولایت بلخ را در سرخط خبرها قرار داده است.
بلخ طی چندین سال گذشته ثبات امنیتی و سیاسی خود را حفظ کرده است، اما طی دو سال اخیر چنان‌که به نظر می‌رسد، ناامنی‌ها نه تنها در شمال افغانستان که به ولایت بلخ نیز سرایت کرده است. آن‌چه منتقدان سیاسی و حتی خود والی بلخ به آن اعتقاد دارد این است که بلخ به دلیل تبدیل شدن به پایگاه مخالف سیاست‌های «انحصارگرانه» ارگ، ناامن شده است.
عطا محمد نور والی بلخ و رییس اجرایی جمعیت اسلامی، اکنون از برجسته‌ترین مخالفان سیاست‌های دولت مرکزی است. وی در آخرین اظهارات خویش گفته است که محاصره حوزه اقتداری ولایت بلخ، دراثر تبانی دولت مرکزی و نیروهای بین‌المللی، با گذشت هر روز «تنگ‌تر» می‌شود.
وضعیت شمال پیچیده‌ و حلقه، چنان که آقای نور می‌گوید خیلی تنگ‌تر شده است. مخالفان مسلح به غیر از حضور گسترده در کندز، اکنون پایگاه دایمی در «دهنه غوری» ولایت بغلان دارند و در عین‌حال «میرزا اولنگ» سرپل نیز تبدیل به دهنه غوری دیگری برای مخالفان مسلح در ولایت سرپل شده است. چهار روز پیش نیز یکی از بزرگ‌ترین مناطق این ولایت به نام «تبر»که بیش از ۵ هزار خانواده در آن زندگی می‌کنند، توسط یکی از فرماندهان خیزش‌های مردمی به طالبان واگذار شد. در کنار آن، پیش‌روی داعش در جوزجان و فاریاب و لانه کردن در این دو ولایت، محاصره بلخ را تنگ‌تر کرده است.
ارگ به دنبال چیست؟
اگر این فرضیه را بپذیریم که ارگ در تنگ‌تر کردن حلقه جنگ و محاصره بلخ دست دارد. به سه دلیل بسیار روشن این کار را انجام می‌دهد.
نخست: فشار بر مخالفان سیاست‌های خویش از راه تنگ‌تر کردن حلقه جنگ و به محاصره در آوردن بلخ که اکنون پایگاه اصلی مخالفان ارگ است.
دو: استفاده از مخالفان مسلح جهت تصفیه حساب با مخالفان سیاسی، انتصاب افراد خاص در حکومت محلی و تشکیلات مردمی در شمال، از سوی شورای امنیت ملی که به ارگ و سیاست‌های آن نزدیک باشد.
سه: در ترس نگهداشتن مردم و از طریق آن منحرف کردن افکار عامه تا سیاست‌های تقابل حکومت با مخالفان سیاسی را متوجه نشوند.
جنگ در تمام کشورها، همواره پیش از آن که عوامل خارجی داشته باشد استوار بر عوامل داخلی است. عوامل داخلی مسبب اصلی کشیده شدن پای کشورهای فرصت‌طلب در جنگ داخلی کشورهاست که رفته رفته، آن را بسیار پیچیده کرده و غیر قابل حل می‌کند.
بهای سیاست‌های تفرقه‌افگنانه و ناامن‌کننده را فقط مردم می‌پردازند. تنها در طی چند ماه گذشته در شمال، ده‌ها تن از افراد ملکی بر اثر ناامنی‌ها کشته و هزاران خانواده بی‌جا شده‌اند که بر اساس گزارش‌ها، در بدترین شرایط؛ دور از خانه و بدون کمک‌های مورد نیاز، روزهای سخت زمستان را سپری می‌کنند.
مهدی سرباز – خبرگزاری دید