تصمیم برکناری محب گرفته شده است؟

حکومت وحدت ملی که در عرصه ارتباطات ملی و بین‌المللی به صورت خطرناکی ناکام بوده و همواره باعث ایجاد شکاف‌های عمیق چه در داخل و چه در جهان شده است، باید دست کم این مورد را به گونه درست مدیریت کرده و کلیت نظام و کشور را قربانی انحصارگری و لج بازی نکند.

اگرچه چند روزی از جنجال حمدالله محب مشاور امنیت ملی کشور در امریکا به بار آورد می‌گذرد و تاهنوز نشانی از برکناری او از این سمت دیده نمی‌شود، ولی برخی خبرها که از ارگ به بیرون درز کرده حاکی است که سید طیب جواد جایگزین احتمالی او در مشاوریت امنیت ملی خواهد بود.
اکنون بحث این است که جایگزینی محب چقدر برای حکومت مهم است و چرا باید کنار گذاشته شود.
بدون شک اشرف غنی به خوبی می‌داند که قوام و ادامه حکومت او در چند ماه باقی مانده و در صورت برنده شدن احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری سال جاری، به حمایت همه جانبه واشنگتن نیاز دارد و بدون حمایت امریکا دوام نخواهد آورد.
ظاهراً این بار امریکا نیز همانند دوره کرزی زیاد منعطف نیست و به اصطلاح وطنی، « مرغش یک لنگ دارد».
اشرف غنی و حلقه افزاد نزدیک به او به خوبی می‌دانند که چهره تکنوکراتی همانند داکتر غنی با حمایت امریکا به کرسی ریاست جمهوری رسیده و در صورت عدم حمایت امریکا نیازی به طالبان نیست؛ چون همین مجاهدین که طیف قدرتمندی در جامعه است، به راحتی می‌تواند او را از قدرت کنار بزند.
در عرصه توافق صلح احتمالی نیز اگر آقای غنی تمایلی به ماندن در قدرت داشته باشد، نیاز است که جانب واشنگتن را داشته باشد، در غیر آن یا باید به کلی دوباره جلای وطن کند یا به حد اکثر ریاست دانشگاه کابل بسنده کند.
پس در هر صورت صلاح نیست که رابطه و اینده حکومت را اشرف غنی قربانی حمایت از حمدالله محب در برابر بزرگتین حامی ارگ کند.
وقتی امریکا نخواهد با محب رابطه داشته باشد، به این معنی است که در سکتور امنیت و اصل نظام دیگر حمایت امریکا را ارگ نخواهد داشت. ظاهراً آوازه جایگزینی سفیر افغانستان در بریتانیا به جای آقای محب جدی است و در روزهای آینده شاهد استعفای مجبوری حمدالله محب خواهیم بود.
افکار عامه و در داخل کشور نیز طوری است که تنش با امریکا را به سود نظام نمی‌دانند و از جانب دیگر روند صلح به گونه‌ای پیش می‌رود که تنش با آمریکا ارگ را بیشتر از این منزوی خواهد ساخت.
حکومت وحدت ملی که در عرصه ارتباطات ملی و بین‌المللی به صورت خطرناکی ناکام بوده و همواره باعث ایجاد شکاف‌های عمیق چه در داخل و چه در جهان شده است، باید دست کم این مورد را به گونه درست مدیریت کرده و کلیت نظام و کشور را قربانی انحصارگری و لج بازی نکند.