تقابل جنرال‌‌ها در شمال؛ روایت سقوط نجیب بازخوانی خواهد شد
دوستم پوتانسیل این را دارد که توده‌های بسیاری را علیه حکومت بسیج ساخته و دردسر جدی برای ارگ ایجاد کند. این چهره در گذشته امتحان پس داده و بر همگان هویدا است که حاکمیت داکتر نجیب با عزیمت او به سوی مجاهدین سقوط کرد.
گویا کاسه صبر جنرال دوستم معاون اول ریاست جمهوری که چند سالی است به دفترش نیز نرفته است، به سر آمده و در تازه‌ترین اظهارات، به کابل هشدار داده که متوجه وضعیت امنیتی شمال باشد در غیر آن خودش اقدام خوهد کرد. جنرال دوستم به جنرال ولی محمد احمدزی فرمانده قول اردوی ۲۰۹ شاهین نیز تاخته و او را متهم به بی‌کفایتی، عدم لیاقت و اعمال تبعیض در امور استخدام و سوق و اداره قول اردو کرده است.
آنچه اما در این اظهارات تازه جنرال دوستم مهم به نظر می‌رسد و ارزش آن را دارد که رویش کمی مکث شود، این گفته او است که اگر حکومت به وضعیت امنیتی شمال توجه نکند، خودش تصمیم خواهد کرد.
اکنون پرسش اصلی این است که « تصمیم» جنرال دوستم چه خواهد بود و آیا این جنگ لفظی آغاز شده میان او و فرمانده قول اردوی شاهین، الزاماً می‌تواند به نوعی تداعی کننده تقابل جنرال دوستم و جنرال جمعه اثک در زمان حاکمیت حزب دمکراتیک خلق باشد. چقدر زمینه تکرار آن سناریو دوباره مطرح است و پوتانسیل دو طرف در چه حدی است؟ آیا زمان و شرایط اجازه تکرار چنان سناریویی را می‌دهد یا خیر.
اگر به وضعیت موجود نگریسته شود، نه حکومت همانند حاکمیت دوره کمونستی از دستِ یاری ارباب قطع امید کرده و نه ارباب این حکومت به زانو نشسته است. در واقع نه حکومت همانند دوره داکتر نجیب بدون حمایت مانده و نه امریکا، شورویِ فروپاشیده زمان گارباچف است.
هرچند قوای مسلح کنونی همانند دوره حاکمیت کمونستی کار آموزده و تجهیز شده نیست، ولی حمایت گسترده هوایی قوای ناتو را دارد و هنوز هم افکار عامه در کنار آن است.
با تمام این ها، اما نباید کاریزمای جنرال دوستم را در میان ترک‌تباران نادیده گرفت. او یگانه رهبر در افغانستان است که هنوز حمایت قوی قومی را با خود دارد و هیچ چهره از تبار او نتوانسته جایگاهش را متزلزل بسازد.
دوستم پوتانسیل این را دارد که توده‌های بسیاری را علیه حکومت بسیج ساخته و دردسر جدی برای ارگ ایجاد کند. این چهره در گذشته امتحان پس داده و بر همگان هویدا است که حاکمیت داکتر نجیب با عزیمت او به سوی مجاهدین سقوط کرد.
در کنار این، در ۱۸ سال گذشته در شمال کشور، عطا محمد نور به عنوان عامل اصلی و استوانه ثبات در شمال مطرح بود. آقای نور در سالیان گذشته به عنوان عامل بازدارنده از خشم و عدم رضایت در سطوح مختلف جلوگیری کرده و شمال کشور را در بدنه حاکمیت حفظ کرده بود. اکنون در نبود این عامل مهم، تقرر چند چهره جوان ترک‌تبار نمی‌تواند خشم ۱۸ ساله جنرال را فرو کاسته و حکومت را به درد سر نیندازد.
پس حکومت در کنار جدی گرفتن نجواهای این چنینی از سوی رهبران و سیاسیون، نخست باید به میزان نارضایتی‌های سیاسی و اجتماعی توجه کند و در گام دوم در پی بازی‌های «ستون پنجمی» علیه مردم نباشد.
