تقابل کابل و بلخ؛ از لجبازی نجیب تا یک‌دندگی غنی!
در زمان داکتر نجیب، تنها جنرالان شمال با حکومت مرکزی اختلاف داشتند ولی اکنون از تمام گوشه‌های کشور صدای اختلاف بلند است.
فرید مزدک عضو بیروی سیاسی حزب خلق، در تازه‌ترین پُستی که در صفحه‌اش نشر کرده، خاطره‌ای را از دوران اختلافات جنرالان شمالی با حکومت مرکزی داکتر نجیب نقل کرده است.
در این خاطره، آنچه مهم است تشابه لجاجت داکتر نجیب در برابر خواست مردم شمال و یک دندگی اشرف غنی در برابر بلخ است.
به گزارش خبرگزاری دید، فرید مزدک عضو بیروی سیاسی افغانستان با نقل خاطره‌ای از روزهای پایانی حکومت داکتر نجیب و مخالفت جنرال دوستم و جنرال مومن اندرابی با او، روی این موضوع پرداخته است که داکتر نجیب در چه حدی آشفته بود و می‌خواست با زور نظامی وارد عمل شده و پایه نظام کمونستی را در کشور محکم نگهدارد.
آقای مزدک نقل می‌کند که داکتر نجیب در دیدار با فعالان حزبی شهر کابل در وزارت خارجه،«سخنان تند و تیزی به نشانی «شمالی‌ها» به زبان آورد.»
آقای مزدک نقل می‌کند:«هنگام تفریح در اتاق کوچکی که پهلوی تالار بود باهم نشستیم. پس ازچند لحظه خاموشی؛ آهسته و آرام برایش گفتم که درست نبود که خشم شما این جا نمایان شد. این‌گونه نمی‌توانیم مشکل پیش آمده را حل کنیم و برایش پیشنهاد کردم بهتر می‌شود تا چند تن از رهبری حزب و دولت را با خود گرفته به مزار سفر کنید و با مسئولین آن دیار «آش آشتی» بخورید، یک بخشی از پیشنهادهای شان را بپذیرید تا رفع کدورت شود و زمینه‌های کار مشترک با آن‌ها دوباره آماده گردد. پس از سکوت کوتاه برایم گفت: نه! تا جنرال اسَک را روی سینه های شان ننشانم نمی‌مانم!»
این خاطره مربوط به زمستان سال ۱۳۷۰ می‌شود که داکتر نجیب در برابر شمال «لجبازی» کرد و برایند آن سقوط نظام کمونستی در کشور بود. اکنون نیز زمستان است و «تنش » میان کابل و شمال به اوج رسیده است.
به نظر می‌رسد اشرف غنی نیز در برابر شمال لجبازی کرده و حاضر نیست از در «گفت‌وگو» وارد شود. گزارش‌های نشر شد که مذاکرات جمعیت اسلامی با حکومت به نتیجه نرسیده و داکتر غنی بر کاربرد گزینه نظامی تاکید دارد.
گزارش‌هایی اما که به صورت زیرزمینی از ارگ به بیرون درز می‌کند، حاکی از آن است که اختلافات میان ارگ‌نشین‌ها بر سر مسئله استفاده از گزینه نظامی شکل گرفته و حد اقل جانب اتمر و تیمش موافق این گزینه نیست.
دو روز پیش حنیف اتمر پیامی توسط فرمانده امان‌الله گذر به عطا محمد نور فرستاده که در آن «نرمش»هایی به چشم می‌خورد.
آقای اتمر در پیامش گفته است که غنی و عبدالله «حرف ناشنوی» می‌کنند و بر سر گزینه نظامی تاکید دارند که از نظر شورای امنیت ملی عملی نیست.
وی افزوده است که در زمان داکتر نجیب جنرال دلاوری همانند جمعه اسک در بلخ بود، ولی اکنون «سیدکمال واری یک جنرال وجود دارد که از ترس عطا پتلون خود را تر می‌کند».
به باور آگاهان اما، دو تفاوت میان تنش شمال با داکتر نجیب و غنی وجود دارد، یکی اقتدار نظام کمونستی و قوای مسلح منسجم و جبهه دیده آن زمان است. دوم وسعت جغرافیایی اختلاف در آن زمان و اکنون است.
در زمان داکتر نجیب، تنها جنرالان شمال با حکومت مرکزی اختلاف داشتند ولی اکنون از تمام گوشه‌های کشور صدای اختلاف بلند است.
با این همه، افغانستان کشور شگفتی‌ها است و تکرار حوادث مشابه در آن دور از ذهن نیست. زمستان سال ۱۳۷۰ تا زمستان سال ۱۳۹۶ فرق چندانی ندارد و می‌تواند به «پادشاه گردشی» تمام عیار مبدل شود.
