آخرین اخباراسلایدشوافغانستانتحلیل

توزیع سلاح؛ تامین امنیت یا گوگرد جنگ فرقه‎ای؟

احتمال بروز حوادث جنایی همانند تهدید، عقده‎گشایی، تصفیه حساب‎های شخصی و آسیب‌زدن به خود در مرحله اول و بروز موارد درگیری‎های فرقه‎ای در مرحله دوم دور از ذهن نخواهد بود…

پس از حملات سیستماتیک و زنجیره‎ای گروه تروریستی داعش « دولت اسلامی عراق و شام » بر اماکن مذهبی اهل تشیع در کابل و برخی از شهرهای دیگر کشور، نگرانی‎ها در باب تامین امنیت ایام عزاداری محرم و اماکن مذهبی در این ایام افزایش یافته و چالش جدیدی را در برابر سکتور امنیتی کشور خلق کرده است.
هرچند حلقات خاصی در حکومت، متهم به انتقال مهاجمان مسلح و انتحار کنندگان از کمربندهای امنیتی شهرها هستند، ولی مسئولان درجه‌یک حکومت تاکنون در این رابطه اقدامی عملی نکرده‎اند.
تامین امنیت عزاداران در ایام محرم برای حکومت نیز حیثیت حیاتی یافته و زیر فشار افکار عمومی در جهان و داخل کشور قرار دارد.
اگر امنیت روز دهم محرم تامین نشود، توانایی سران حکومت وحدت ملی هم در عرصه مدیریت کشور و هم در عرصه تامین امنیت شهروندان، با پرسش مواجه شده و در طرز دید جامعه جهانی نسبت به آن‎ها تغییر خواهد آمد.
مسئولان بلندپایه امنیتی با درک ناتوانی خویش در این عرصه، تامین امنیت روزهای محرم به ویژه روز دهم آن به خود باشندگان محل سپرده شده و از این‌رو برای عزاداران در هر مسجد و تکیه‌خانه سلاح توزیع شده است.
از جانبی دیگر، گفته‌هایی وجود دارد که حلقاتی در شورای امنیت، در کنار توزیع‌ اسلحه به عزاداران، تشویق کرده‌اند که خود مردم محل نیز اقدام به تهیه سلاح کنند.
اکنون پرسش اساسی این است که چرا حکومت به استفاده از راه‎های آزموده‌شده و سنتی در تامین امنیت علاقه‎مند است و توزیع سلاح به جوانان خون‎گرم عزادار چه عواقبی در پی خواهد داشت!
پیش از این، توزیع سلاح در مناطق دور افتاده کشور به نام اربکی‌سازی ناکام بوده و پخش سلاح گراف جرایم جنایی را در آن مناطق افزایش داده است. همه‌روزه گزارش‎هایی در رسانه‎ها پخش می‎شود مبنی بر این‌که یکی از دلایل دوری مردم از حکومت و روی آوردن آن‎ها به گروه‎های مخالف مسلح، خودسری و سوء‌استفاده اربکی‎ها از سلاح‎هایی است که توسط حکومت به آن‎ها زیر چتر تامین امنیت محلات‎شان، توزیع شده بود.
ارگ نشینان به خوبی می‎دانند که در تامین امنیت و مدیریت کشور ناکام هستند، توان و ظرفیت استفاده از پوتانشیل نیروهای امنیتی را برای حفاظت از جان شهروندان ندارند و در برابر رخنه‎های استخباراتی سپر دفاعی ایجاد نکرده‎اند. پس بهترین گزینه فرار از مسئولیت، همان روی‌آوردن به روش‎های سنتی و مخالف با فلسفه وجودی سه ارگان امنیتی است.
بدون شک کسانی که برای تامین امنیت اماکن مذهبی مسلح شده‎اند افراد غیرمسلکی، اهل کسب و کار، جوان و خون‎گرم هستند. پس احتمال بروز حوادث جنایی همانند تهدید، عقده‎گشایی، تصفیه حساب‎های شخصی و آسیب‌زدن به خود در مرحله اول و بروز موارد درگیری‎های فرقه‎ای در مرحله دوم دور از ذهن نخواهد بود.
حال که عزادارن مسلح هستند، هرگونه اشتباه از شیعه یا سنی باعث حوادث خونبار بعدی خواهد شد، همان‎گونه که چند سال پیش برخوردهای کوچک مذهبی باعث بروز درگیری‎های کلان فرقه‎ای در هرات شد. در حالی‌که در آن زمان نه عزاداران مسلح بودند و نه طرف مقابل آن‎ها. اکنون که عزاداران مسلح هستند، اگر درگیری رخ دهد، بدون شک در سطوح بزرگ‌تر گسترش خواهد یافت.
ظاهر شکوهمند – خبرگزاری دید

Related Articles

Back to top button