حدود ۷۰ درصد مردم افغانستان درگیر مشکلات روانی‌ هستند

بیماری روانی، اصطلاحی گسترده برای توصیف تعداد زیادی از بیماری‌های روانی است که توانایی تفکر، احساس و رفتار شخص جهت عملکرد مناسب در تکالیف روزمره زندگی را مختل می‌کند.
بعضی از مردم فقط یک دوره واحد از بیماری روانی را تجربه می‌کنند، در حالی‌که در عده‌ای دیگر ممکن است نشانه‌های روانی، حالت دوره‌ای داشته باشند، که امروز اغلب آن‌ها درمان‌پذیر هستند.
تخمین زده می‌شود که ۲۰ درصد مردم در دوره‌ای از زندگی خود، بیماری روانی را تجربه کنند، اما جای نگرانی است که در افغانستان نزدیک به ۷۰ درصد مردم به این بیماری دچار هستند.
بنابر آمار وزارت صحت عامه، ۷۰ فیصد مردم افغانستان به اختلالات روانی دچار هستند.
با آن‌که فیصدی اختلالات روانی در کشور نگران‌کننده است، اما تعداد درمان‌کننده‌های این بیماری در سطح کشور اندک اند.
شماری از بیماران اختلالات روانی، داشتن این بیماری و درمان آن را مایه شرم به خود شان می‌دانند و از گفتن آن به دوستان و فامیل و یا روان‌شناسان هراس دارند که مبادا از سوی آن‌ها «دیوانه» خطاب شوند.
در سال‌های پسین فقر، بیکاری، از دست‌دادن اعضای فامیل، مواجه شدن با پدیده‌هایی مانند جنگ، انتحار، انفجار و خشونت‌های فامیلی به شمول خشونت‌های مبنی بر جندر و غیره، تاثیرات عمیقی را بالای صحت روانی مردم به جا گذاشته است.
مسیح رسولی که دو سال می‌شود از دانشگاه فارغ شده، به اختلالات روانی دچار است. او بیکاری را علت اصلی بیماری‌اش می‌داند. اما وحید الله، که یکی از بستگان‌اش را در یکی از حملات انتحاری از دست داده است، نتایج و پیامدهای جنگ‌های طولانی و چندین ساله در کشور را سبب اختلالات روانی می‌داند.
متاسفانه موجودیت آمار بلند اختلالات روانی میان مردم، دلهره و نگرانی‌های فراوانی را به میان آورده است که بیش‌تر باشندگان کشور را مضطرب و از لحاظ روانی به ستوه آورده است. آن‌ها به این باور هستند که اختلالات روانی در کشور پیامدهای ناگوار اجتماعی و نقض حقوق انسانی را در پی دارد.
محمد زمان رضایی، یک تن از روان‌شناسان کشور، وجود «راهکار» برای کاهش اختلالات روانی را نیاز مبرم می‌داند و می‌گوید، راه مبارزه برای کاهش اختلالات روانی، مبارزه فرهنگی و اجتماعی، آگاهی عامه از طریق تبلیغات رسانه‌ای و آموزش‌های روان‌درمانی، است.
آقای رضایی همچنان می‌افزاید که اختلالات روانی میان قشر جوان بیش‌تر وجود دارد، که باعث ارتکاب جرایمی مانند قتل، سرقت و سایر کارهای خلاف در جامعه می‌شود.
به باور وی، منشا اصلی اختلالات روانی، مشکلاتی مانند فقر و بیکاری است که شماری از جوانان از آن رنج می‌برند؛ به دلیل این‌که برای برآورده‌شدن توقعات شان، فرصت‌های لازم وجود ندارد.
شمیمه احدی- خبرگزاری دید