حضور امریکا در مناسبات کشورهای آسیای میانه با افغانستان خوش یمن نیست

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: مردم مظلوم افغانستان هرگز فراموش نکرده اند که وقتی پای منافع ملی امریکا به میان آمد چگونه در وسط معرکه ناامنی و فقر اقتصادی رها شدند.

خانم کرن دیکر، شارژ دافر ماموریت امریکا برای افغانستان مستقر در دوحه قطر، بر تسریع تلاش ها جهت توسعه اقتصادی، اتصال منطقه ای و روابط مردم با مردم در افغانستان تاکید نمود.
خانم کرن دیگر که در راس یک هیات امریکایی به قزاقستان سفر کرده بود روز گذشته جمعه شانزده سنبله در اکس(تویتر سابق) خود نوشت در دیدار با “علی بک باکایف”، معاون وزیر امور خارجه قزاقستان در مورد منافع امنیتی، اقتصادی و اجتماعی متقابل در افغانستان بحث و تبادل نظر کرده است.
وی همچنین افزود تلاش های مهمی برای توسعه منطقه ای و روابط مردم محور در افغانستان در جریان است و اجماع قوی در حمایت از مردم افغانستان وجود دارد.
شارژ دافر ماموریت امریکا برای افغانستان تاکید نمود افغانستان به فراموشی سپرده نخواهد شد.

وزارت امور خارجه قزاقستان نیز اعلام کرد در دیدار با خانم کرن بر اتصال منطقه ای و تلاش برای تقویت ثبات اجتماعی از طریق احیای اقتصاد افغانستان و بهبود شرایط زندگی مردم افغانستان تاکید شده است. 
بر اساس اعلامیه وزارت امور خارجه قزاقستان، آستانه نسبت به فراهم سازی کمک های انسانی به مردم افغانستان به صورت منظم، گسترش توسعه آموزشی و تطبیق پروژه های مختلف در افغانستان در همکاری با جامعه بین المللی متعهد است.
نکته قابل تامل در دیدار شارژ دافر ماموریت امریکا در افغانستان با مقامات قزاقزستانی و اظهارات خانم کرن بکر پس از این دیدار عدم اعتماد افغانستان و مردمش به امریکا می باشد.
امریکا در سال دو هزار و یک میلادی و به دنبال حادثه تروریستی یازده سپتامبر با شعار مبارزه با تروریزم وارد افغانستان شد و در ادامه از برنامه های ایالات متحده برای توسعه اقتصادی، امنیتی و اجتماعی افغانستان خبر داد. اظهارات خانم بکر از جنس همان شعارهاست و به سختی می توان آن را باور کرد و صداقتی در آن مشاهده نمود.
براساس نظر کارشناسان، تسلط دوباره طالبان بر افغانستان که در نتیجه مذاکرات ماراتون وار دوحه میان امریکا و طالبان و تحت پوشش مذاکرات صلح انجام شد، به صورت کامل یک جانبه و مبتنی بر منافع امریکا در منطقه بود.
با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و خروج آخرین عساکر امریکا از کشور، افغانستان به یک باره به چندین دهه قبل سقوط کرد.
به باور کارشناسان منافع امریکا اقتضا می کرد که دولت جمهوری پیشین که با کمک های هنگفت مالی و حمایت های کلان سیاسی امریکا و غرب طی بیش از بیست سال در افغانستان شکل گرفته بود به یک باره خاک شود. امریکا در شطرنج مذاکرات صلح دوحه در اصل مهره های منافع خود را چید و در این میان چه تفاهماتی میان طالبان و امریکا صورت گرفت را هیچ کس به صورت دقیق نمی داند.
آنچه در این ارتباط مهم است امریکا تکالیف خانگی بزرگی به طالبان داده که باید در یک بازه زمانی مطلوب واشنگتن انجام شود.
برخی حدس و گمان ها در این زمینه می گوید امریکا با استفاده ابزاری از طالبان در صدد برهم زدن اوضاع امنیتی آسیای میانه برای تخریب برنامه های اقتصادی کلان چین در آینده می باشد. با بروز ناامنی در آسیای مرکزی چین نمی تواند به راحتی به رویای تسلط اقتصادی خود بر آسیا و اروپا و در نهایت جهان جامه عمل بپوشاند.
امریکا برای کنترل طالبان و در اختیار داشتن نوعی سوپاپ اطمینان به داعش پروری و تقویت این گروه در افغانستان اقدام کرده است. اینکه در گزارشات سازمان ملل و نهاد های مربوطه امریکایی مدام از خطر بزرگ داعش در افغانستان گفته می شود نوعی فشار بر گروه حاکم در افغانستان است که طبق دستور عمل کند و خیال ماجراجویی را از سر دور نماید.
در کل باید گفت امریکا اگرچه به حضور فیزیکی سربازانش در امریکا پایان داد اما هیچگاه میدان مهمی به نام افغانستان را رها نکرده است: افغانستان برای امریکا میدان بازی مهمی برای زمین گیر کردن رقبایش می باشد و در استراتژی تازه واشنگتن در افغانستان کشورهای آسیای میانه نقش پررنگی دارند.
در این راستا مادامیکه در تعاملات کشورهای آسیای میانه با افغانستان رد پای امریکا دیده شود نباید به یک پایان نیک امیدوار بود.
مردم مظلوم افغانستان هرگز فراموش نکرده است که وقتی پای منافع ملی امریکا به میان آمد چگونه در وسط معرکه ناامنی و فقر اقتصادی رها شدند. اظهارات اخیر شارژ دافر ماموریت امریکا برای افغانستان مبنی بر اینکه افغانستان فراموش نخواهد شد بیشتر به یک طنز شباهت دارد تا یک وعده سیاسی ولو از نوع توخالی اش!