حضور نظامی امریکا؛ به نام کابل به کام واشنگتن، علیه تهران!

پیمان امنیتی امضاشده میان افغانستان و امریکا نیز که روز گذشته نمایندگان مجلس خواستار الغای آن شدند، به ایالات متحده حق نمی‌دهد که تا سال ۲۰۲۴ نیروهای خود را از کشور خارج کند، اما کارنامه این ابرقدرت در پنج سال گذشته مبنی بر نقض مکرر موارد بسیاری از آن، نشان می‌دهد که بود و نبود این پیمان برای کشور ما یک‎‌سان است.

دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا به دنبال خروج نیروهای خود از افغانستان است. آن چنانکه شبکه خبری ان بی سی گزارش داده است، او در چند روز گذشته، بارها با مشاوران نظامی خود در مورد بازگرداندن نیروهای نظامی امریکا از افغانستان گفت‌وگو کرده است. بر پایه این گزارش، پیش‌گیری از ابتلای سربازان امریکایی به بیماری کرونا، مسبب تصمیم ترامپ برای خروج آنان از افغانستان است، اما اطلاعات پشت پرده این تصمیم، از چیز دیگری پرده برمی‌دارد. به گفته منابع آگاه، نیروهای نظامی امریکا نه‌ تنها از افغانستان، بلکه از سراسر منطقه فراخوانده می‌شوند. اما گفته می‌شود این برنامه، شامل نیروهای هوایی و ناوهای جنگی امریکا نمی‌شود. گرانیگاه و مرکز ثقل تصمیم تأمل‌برانگیز ترامپ برای بازگرداندن نیروهای نظامی کشورش از افغانستان و منطقه نیز همین نقطه است.
برخی کارشناسان، در این خصوص، گمانه‌هایی را مطرح کرده‌اند که در صورت وقوع، پیامدهای خطرناک و جبران‌ناپذیری برای آینده منطقه و جهان خواهد داشت.
به باور آنان، ترامپ بر آن است که قبل از انتخابات ریاست جمهوری پیش روی امریکا، به ایران حمله هوایی کند و برای به حداقل رساندن تلفات امریکایی‌ها در پاسخ متقابل ایران، نیروهای نظامی کشورش را از تمام نقاط در تیررس ایران، به امریکا برمی‌گرداند.
این گمانه از آنجا تقویت می‌شود که اخیراً و در بحبوحه بحران کرونا تنش لفظی ایران و امریکا افزایش یافته و دونالد ترامپ در پی آنچه مزاحمت قایق‌های پرسرعت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای ناوهای جنگی ایالات متحده در منطقه می‌خواند، به فرماندهان نیروهای امریکایی مستقر در خلیج فارس، اجازه داد که در صورت ادامه مزاحمت‌های قایق‌های سپاه پاسداران، شلیک کنند.
این، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین تهدید اقدام نظامی مستقیم علیه ایران از ابتدای سال جاری میلادی و پس از ترور سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران است.
حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران ایران نیز با اذعان به ادعای امریکایی‌ها مبنی بر عبور یک قایق نیروی دریایی سپاه از فاصله نه متری کشتی‌های جنگی ایالات متحده، روز پنجشنبه گذشته گفت: هرگونه نیروی تروریست امریکایی را که امنیت کشتی‌های نظامی و غیر نظامی ایران را تهدید کند، نابود می‌کنیم.
در آن سو، حملات هوایی اسراییل در سوریه نیز که از متحدان استراتژیک جمهوری اسلامی در منطقه است، نشان می‌‎‌دهد که وضعیت منطقه به سمت بحرانی‌تر شدن به پیش می‌رود.
افزون بر آن، سیاست فشار حداکثری امریکا بر ایران نیز دو برابر شده تا به زعم مقامات واشنگتن، این فشارها با بحران کووید- ۱۹ دست به دست هم داده و زمینه‌های فروپاشی جمهوری اسلامی را فراهم کند؛ چیزی که به باور کارشناسان، نامحتمل و غیر قابل تحقق است.
پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره نظامی نور، که هفته گذشته توسط سپاه پاسداران ایران صورت گرفت، از مستندات نزدیک و تازه رخ‌داده تحلیلگران برای پایداری جمهوری اسلامی در برابر فشارهای حداکثری امریکا بر این کشور است. از نظر آنان، فرستادن پیروزمندانه این ماهواره به فضا و قرار دادن آن در مدار زمین که برای نخستین بار در تاریخ ایران روی می‌دهد، نشانه ناکامی تحریم‌های غرب علیه جمهوری اسلامی و ناممکن بودن جلوگیری از پیشرفت این کشور به‌ویژه در عرصه فناوری نظامی است.
در این میان، آنچه اهمیت این رخداد را مضاعف می‌سازد، پرتاب ماهواره نظامی نور، در اوج درگیری ایران و جهان با بحران ناشی از شیوع مهارناپذیر ویروس کرونا است؛ چیزی که بر پایه انتظارات مقامات امریکایی، قرار بود روند فروپاشی جمهوری اسلامی و سقوط نظام را تسریع ببخشد، اما با وارونگی نتیجه مورد انتظار، موجب شوک و شگفتی جهانیان شد.
اکنون به نظر می‌رسد عصبانیت ترامپ از ایران به مرز غیر قابل کنترولی رسیده و او را بر آن داشته تا با خارج کردن بخش عمده نیروهای نظامی ایالات متحده از منطقه و افغانستان، راه را برای حمله هوایی به تأسیسات نفتی و نظامی ایران همواره سازد. در صورت سر زدن چنین خطایی از امریکا، طبیعی است که فاجعه‌ای در ابعاد جهانی شکل خواهد گرفت که هیچ نیرویی قادر به مهار و مدیریت آن نخواهد بود، اما آنچه در این میان به افغانستان مربوط می‌شود، این مهم است که امریکا نه برای سرنوشت افغانستان به کشور ما لشکرکشی کرد، نه در دو دهه گذشته برای بازسازی و امن‌سازی و دموکراسی‌سازی در کشور ما حضور داشته و نه اکنون به خاطر افغانستان، اینجا را ترک می‌کند.

پیمان امنیتی امضاشده میان افغانستان و امریکا نیز که روز گذشته نمایندگان مجلس خواستار الغای آن شدند، به ایالات متحده حق نمی‌دهد که تا سال ۲۰۲۴ نیروهای خود را از کشور خارج کند، اما کارنامه این ابرقدرت در پنج سال گذشته مبنی بر نقض مکرر موارد بسیاری از آن، نشان می‌دهد که بود و نبود این پیمان برای کشور ما یک‎‌سان است؛ اگرچه شعور سیاسی نمایندگان ما آنچنان منفعل است که تنها پس از آگاهی از تصمیم ترامپ برای خروج کامل نیروهایش از افغانستان، به فعالیت می‌افتد.