حمله بر مناطق شیعه‌نشین نشانه جنگ فرقه‌ای است
در افغانستان بیش از سی سال است که جنگ داخلی ادامه دارد، ولی تاکنون جنگ‌ها بیش‌تر روی مسایل سیاسی و افزون‌خواهی‌های جناح‌های مختلف درگیر در جنگ‌های داخلی برای به دست آوردن قدرت بوده است. از زمانی که حکومت جدید در سال ۲۰۰۱ میلادی روی کار آمد، اما کم کم رویکرد جنگ تغییر کرده و حکومت مرکزی برعکس گذشته، نه در برابر افزون‌خواهان سیاسی که در مقابل گروه‌های تندرو مذهبی قرار گرفت.
هرچند در گذشته جنگ‌های خونینی در کابل میان گروه‌های تنظیمی رخ داده بود، ولی نشانی از جنگ مذهبی و فرقه‌ای نداشت. چیزی که اکنون در حملات گروه‌های تروریستی بر مناطقی که اقلیتهای مذهبی زندگی می‌کنند، دیده می‌شود.
حمله بالای مناطق، گردهماییهای مذهبی و اماکن مقدسه شیعیان در افغانستان بی‌پیشینه بوده و نشان میدهد که گروه‌های تروریستی به ویژه داعش و گروه‌های بنیادگرای دیگر با انجام حملات و کشتار شیعیان در پی خلق نفرت مذهبی و ایجاد جنگ فرقه‌ای هستند. گروگان‌گیری مسافران مربوط به اقلیت شیعه در زابل، حمله انتحاری بر مراسم مذهبی محرم در کابل، حمله انتحاری بر مساجد شیعیان در کابل و هرات و همچنان گروگان‌گیری و کشتار بی‌رحمانه باشندگان روستای «میرزاولنگ» ولایت سرپل، شاهد این مدعا است که گروه‌های تروریستی می‌خواهند جنگ خودشان را با حکومت وارد فاز فرقه‌ای کرده و فصل خونین دیگری را در این کشور باز کنند.
مخالفان مسلح دولت هم از نوع داعش و هم از نوع طالب، روستاهای زیادی را در مناطق مختلف کشور تصرف کردهاند، ولی در هیچ‌کدام آنها دست به کشتار جمعی نزده‌اند. حال پرسش این است که چرا در مناطقی خاص که پیروان یک مذهب زندگی می‌کنند، چنین اعمال فاجعه‌باری اجرا می‌شود و مردم بی‌گناه قتل عام می‌شوند؟
همان‌گونه که حکومت افغانستان در گذشته، هیچ تهدید را تا زمانی که تبدیل به فاجعه نشده، جدی نگرفته است، این‌بار در برابر تلاش‌های جریانهای تکفیری نیز بیتوجه بوده و نمیپذیرد که تخم جنگ فرقه‌ای در کشور در حال پاشیده شدن است.
حمله بر مناطق شیعه‌نشین، بیش‌تر به این هدف شکل می‌گیرد که جنگ و کشمکش‌ها را از نوع مذهبی آن در افغانستان راه بیاندازند و تخم کینه و نفاق مذهبی را در میان مردم بپاشند. گروه‌های تندرو، در اولین انتخاب، با استفاده از یک شیوه‌ی پیچیده و و سازماندهی‌شده، مناطق شیعه‌نشین را هدف قرار می‌دهند تا با برپایی بلوای فرقه‌ای و ایجاد اختلافات مذهبی، شهروندان را در مقابل هم قرار دهند و نزاع مذهبی را این‌بار در افغانستان تازه کنند.
حکومت افغانستان باید این موضوع را جدی تلقی کرده و نگذارد که هراس‌افکنان موفق به ایجاد تنش‌های فرقه‌ای در کشور شوند. طعم تلخ تنش‌های مذهبی و فرقه‌ای، چیزی نیست که آن را ساده گرفت، بلکه در صورت بی‌توجهی، افغانستان را همانند عراق و سوریه عملاً دچار بحران می‌کند؛ هرچند افکار عمومی در جامعه‌ی ما، مخالف اندیشه‌های افراطی و هراس‌افکنانه گروه‌هایی همچون طالب و داعش هستند و مردم در پی وحدت و یکپارچه‌گی ملی هستند، اما با آن‌هم خوبست عوامل تهدیدات احتمالی، شناسایی و از بین برده شوند.
اکنون که گروه‌های تندرو، تازه این روند را آغاز کردهاند، آغاز راه است و میتوان به آسانی جلو آن را گرفت بر حکومت است که جلو آن را گرفته و مانع بروز تنش مذهبی شود، ولی اگر به آن توجه نشود و این روند ادامه پیدا کند، در آن صورت، بروز جنگ‌های خونین فرقه‌ای امری است حتمی، که هیچ طرف سود نخواهد کرد.
ظاهر شکوهمند – خبرگزاری دید
