حکمتیار در هرات؛ چرا این‌همه تناقض؟
صبح امروز گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی به هرات در غرب کشور سفر کرده و در جمعی از هوادارانش در مسجد جامع هرات به سخنرانی پرداخت.
هرچند حزب اسلامی در غرب کشور از نفوذ کم‌تری برخوردار است و خالی بودن مسجد جامع هرات در هنگام حضور آقای حکمتیار نیز شاهد این مدعا است، ولی سخنان جنجالی و تناقضگوییهای او همیشه خبرساز بوده و توجه رسانهها را به خود جلب کرده است.
امروز نیز سخنان متناقض زیادی از از آدرس وی صادر شد که میتوان آن را در دو بخش حمله بر رقبای سیاسی و مسایل قومی تقسیم کرد و بر هر بخش به صورت جداگانه پرداخت.
پیش از پرداختن به آن اما لازم است در مورد سفر او به هرات و این‌که چه موضوعی را در آن بخش کشور دنبال میکند، کمی دقت شود.
خط سیاسی را که آقای حکمتیار بعد از تسلیم شدنش به حکومت دنبال میکند ۱۸۰ درجه با آنچه او در زمان جنگ با حکومت کمونیستی و درگیری‌های داخلی دنبال میکرد، اختلاف دارد. اکنون او با این خط فکر به هرات رفته و میخواهد در غرب کشور فعالیتهای سیاسیاش را دنبال کند.
دورنمای سیاسی که رهبر حزب اسلامی برای خودش ترسیم کرده بر محور قومیت و انگیزش احساسات تباری میچرخد؛ چون هر حرف او را که بشکافیم، موضوع قومی در پشت آن نهفته است و بر این محور حرکت میکند. حتا تسلیم شدن او به حکومت نیز در پی آنچه او سهم کم‌تر تباری خاص در بدنه نظام میداند، صورت گرفته است.
در هرات سخنانی بر زبان جاری کرده است که در تناقض با مواضع قبلی او قرار دارد، ولی دقت در همین جملات او هم نشان میدهد که چهره پنهان قومیت در سیاستهایش جاری است. او می‌گوید:« افغان‌ها برادر گونه زیر یک سقف زندگی کنند، ولی در حال حاضر شاهد جنگ قومی در افغانستان هستیم که این دردناک است.»
«ما منکر تعصب هستیم و تعصب حرام است.» و «ما طالبان خوب و بد داریم.» این جملات نمونههایی از سخنان امروزی حکمتیار در هرات است. در این جملات کوتاه از یک‌سو تعصب حرام پنداشته شده، ولی از سوی دیگر بر قومی بودن جنگ تاکید شده که بدون شک به معنای خط فکری قومی حزب اسلامی است.
در بخشی دیگر آقای حکمتیار همانند سابق به حکومتهای موازی در بدنه حکومت مرکزی اشاره کرده و یک‌بار دیگر بر رقیب جدیاش عطا محمد نور تاخت. هرچند او نامی از کسی نبرد، ولی معلوم است که منظور او از ولایت موازی «بلخ» است و از حضور شخص قدرتمندی همانند آقای نور احساس نگرانی میکند.
حال پرسش این است که چرا حکمتیار از آن شمار اعضا و فرماندهان حزب اسلامی که همین اکنون در حال جنگ با نیروهای امنیتی قرار دارند، نامی نمیبرد و آنها را حکومت موازی نمیخواند.
نه تنها هیچ فرمانده حزب اسلامی به حکومت تسلیم نشده و سلاح خویش را به زمین نگذاشته، که برعکس با آمدن او به کابل صدها میل اسلحه تازه از حکومت دریافت کرد که این خود برای امنیت کشور خطرناک است.
اکنون که بازار استفاده ابزاری از «جهاد» و مبارزه با «کفر» کساد است، رهبر حزب اسلامی به تناقضگویی و تبارگرایی گرویده، تا از این راه به قدرت برسد. پس حضور او در غرب کشور در آینده، نتایج نامطلوبی به بار خواهد آورد و باعث گسترش نفرت قومی خواهد شد.
ظاهر شکوهمند – خبرگزاری دید
