نقش پشت صحنه پاکستان به ویژه در کشاندن طالبان افغان به میز مذاکره برای گفت‌وگوهای صلح تاریخی که سال گذشته آغاز شد، مهم بود. این امر تنها به این دلیل امکان‌پذیر شد که نخست‌وزیر خان ماه‌ها پس از روی کار آمدن، گفت‌وگوهای مستقیم بین واشنگتن و طالبان را تسهیل کرد
پاکستان در جریان دهۀ گذشته کوشش کرد به جهانیان واضح سازد که نمی‌خواهد در امور داخلی افغانستان مداخله کند. این شنبه، وزیر امور خارجه (پاکستان) به احمدولی مسعود رییس بنیاد مسعود گفت که از شخص خاصی در افغانستان جانب‌داری نمی‌کند.
اگر تمایل پاکستان برای برقراری ارتباط با رهبران مختلف افغانستان، نمایندگان دولت و هیئت‌های طالبان با همان اشتیاق سال گذشته به مثابه بی‌طرفیش در سطوح سیاسی این کشور نباشد، هیچ‌کس نمی‌داند چه خواهد بود. دولت عمران خان نخست‌وزیر پاکستان به رهبران چپ و راست (افغانستان) اطمینان می‌دهد که اسلام‌آباد همه تلاش خود را برای برقراری صلح پایدار در افغانستان انجام می‌دهد. با توجه به حمایت بی‌دریغ دولت و ارتش پاکستان برای پایان دادن به خشونت در جبهه غرب، مقامات افغانستان نیز می‌توانند با کاهش دادن اتهامات خود، پاسخ متقابل دهند(اجازه دادن پناه‌گاه‌های امن برای گروه‌های مسلح که از خاک پاکستان فعالیت می‌کنند).
در ماه سپتمبر گذشته، وقتی عبدالله عبدالله رییس شورای عالی مصالحه ملی در مورد لزوم آغاز دورۀ جدید روابط دوجانبه صحبت می‌کرد، لحن آشتی‌جویانه‌ای داشت که یک تغییر شگفت‌آور در سخنان جنگ به وجود آمد. حرکت به سمت آینده مشترک، چیزی است که تاکنون در یک چارچوب و تصویر بزرگ وجود نداشته است. به رغم اینکه پاکستان یکی از بازی‌گران اصلی در ایجاد مذاکرات صلح بین طالبان و ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ است، اما نقش این کشور هرگز به دلیل منابع هزینه‌شده در افغانستان، به رسمیت شناخته نشد. نقش پشت صحنۀ پاکستان به ویژه در کشاندن طالبان افغان به میز مذاکره برای گفت‌وگوهای صلح تاریخی که سال گذشته آغاز شد، مهم بود. این امر تنها به این دلیل امکان‌پذیر شد که نخست‌وزیر خان ماه‌ها پس از روی کار آمدن، گفت‌وگوهای مستقیم بین واشنگتن و طالبان را تسهیل کرد: براستی، یک تحول بسیار نادر.
پاکستان حتی با وجود روبرو شدن با خشم متحدان ناتو به خاطر انجام ندادن «کار بیشتر»، به حمایت از مذاکرات ثابت قدم ماند؛ اینکه اقدام نظامی تنها راه‌حل بحران افغانستان نیست. به همین ترتیب، «طالبان خان» که به «ندادن حتی یک پیاله آب» به ایالات متحده متهم شد، اکنون به خاطر ترویج راه‌حل‌های جنگ در افغانستان، از سوی واشنگتن تقدیر و ستایش می‌شود. در حالی که نااطمینانی سیاسی از یک سو عرصه را بالای افغان‌ها تنگ کرده است، آشفتگی اقتصادی بی‌پایان همچنان بر این کشور فشار می‌آورد. همه این مشکلات فقط با تأمین ثبات دایمی پایان خواهد یافت که برای این منظور، همسایه عزیز ما برای حفظ دموکراسی به نهاد‌هایی نیاز دارد.
یک افغانستان قدرتمند و با ثبات بدین معنا است که پاکستان در آجندای دفاعی خود کم‌تر نگران باشد. در حال حاضر، صحبت‌هایی در مورد تجارت ترانزیتی افغانستان انجام می شود تا بتوان از زیرساخت‌های راهروی اقتصادی چین و پاکستان و بندر گوادر به طور کامل استفاده کرد. کمک‌های مالی ما در ماه جون گذشته از مرز یک میلیارد دالر گذشت و به نظر می‌رسد پاکستان حتی در تلاش‌های خود برای ایجاد روابط تجاری و اقتصادی در آن سوی مرز، بیشتر علاقه‌مند است. این امر در تحقق آجندای «همسایه مسالمت‌آمیز» که مدت‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفت، حیاتی است.
ما (پاکستان) کاملاً آماده هستیم هر آنچه را که برای بازسازی کابل و اعتمادش به سیاست‌های ما لازم باشد، وام دهیم. امیدواریم کسانی که در آن طرف حصار نشسته‌اند، به همین اندازه برای یک رابطه دوجانبه قابل اعتماد آغوش باز داشته باشند.
