حکومت و حوادث ارزگان؛ جنایات مخالفان مسلح و خاموشی کابل

بی‌تفاوتی حکومت در ارتباط به قربانی شدن مردم ارزگان یک بار دیگر این باور را تقویت می‌کند که بلی حکومت با شهروندان برخورد قومی دارد. حکومت نباید فراموش کند که ارزگان نیز بخشی از جغرافیای افغانستان است.

حکومت وحدت ملی و نهادهای امنیتی آن در برابر تامین امنیت مردم سخت ناکام است و این ناکامی را نمی‌توانند توجیه کنند. متاسفانه حکومت در قبال حفظ حیات شهروندان بی‌توجه بوده است. در تازه‌ترین مورد و براساس گزارش‌های رسمی و تایید شده در چند روز گذشته در نتیجه درگیری‌ها در چند منطقه ولایت ارزگان در جنوب غرب کشور بیش از ۴۰ غیر نظامی به شمول زنان و کودکان قربانی شده‌اند. در این مورد اگر از نهادهای امنیتی پرسیده شود، طوری پاسخ می‌دهند که انگار هیچ اتفاقی رخ نداده است.
در یک سال اخیر، گزارش‌های نهادهای بین‌المللی به شمول دفتر سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که در کنار تلفات نیرو های امنیتی و دفاعی کشور، میزان تلفات افراد ملکی نیز به شدت افزایش یافته است.
رهبری حکومت نباید اجازه بدهد که افراد ملکی در این درگیری‌ها کشته شود. تامین امنیت از عمده ترین مسئولیت‌های نهاد حکومت در برابر مردم است. نهادهای امنیتی نباید در قبال زندگی مردم این قدر بی‌تفاوت باشد که است. حکومت و نهادهای امنیتی آن مشروعیت شان را از انتخاب مردم می‌گیرند. پس از کنفرانس ( بن) مردم در چند دوره از انتخابات با شور و شوق فراوان پای صندوق های رای رفتند و برای شکل گیری نهاد حکومت و دولت رای دادند.
حکومت بایستی پاسخ گو و این مسئله از شاخصه‌های یک حکومت دموکراتیک است. بی‌تفاوتی حکومت در ارتباط به قربانی شدن مردم ارزگان یک بار دیگر این باور را تقویت می کند که بلی حکومت برخورد قومی دارد با جامعه. حکومت نباید فراموش کند که ارزگان نیز بخشی از جغرافیای افغانستان است.
هر فرد این کشور فارغ از مسائل زبانی و قومی باید نزد حکومت محترم باشد. به قول معروف که خون هیچ شهروندی از شهروند دیگر رنگین‌تر نیست.
اختر سهیل