خدا حافظی ناسا با مریخ‌نورد« اپورچونیتی»
سازمان هوافضای امریکا (ناسا)، می‌گوید بعد از ۱۵ سال فعالیت وقت خداحافظی با مریخ نورد «اپورچونیتی» فراررسیده است.
سازمان هوافضای امریکا (ناسا)، می‌گوید بعد از ۱۵ سال فعالیت وقت خداحافظی با مریخ نورد «اپورچونیتی» فراررسیده است.
به نقل از بی بی سی، این روبات شش چرخه آخرین بار جون سال گذشته با زمین تماس گرفت، درست پیش از آنکه در تاریکی یک توفان سراسری ریگ فرو رود.
مهندسان امیدوار بودند بعد از صاف شدن هوا و رسیدن نور خورشید به صفحات خورشیدی، این دستگاه را دوباره راه بیاندازند، اما در این فاصله هیچ صدایی از کاوشگر در نیامده است.
اکنون فرمان‌هایی که به طور مرتب برای شروع به کار اپورچونیتی ارسال می‌شد متوقف خواهد شد.
به این ترتیب پرده نمایش یکی از موفق ترین ماموریت‌های ناسا به زیر می‌افتد.
اپورچینتی و همزاد آن «اسپیریت» در جنوری سال ۲۰۰۴ به مریخ فرود آمدند. هدف آن‌ها تحقیق درباره این موضوع بود که آیا سیاره سرخ زمانی برای حیات مناسب بوده است یا نه.
مسئولان این ماموریت بر این تصور بودند که این دو کاوشگر خودکار برای حداقل ۹۰ روز کار خواهند کرد و در این مدت فاصله یک کیلومتری را طی خواهند کرد.
در پایان ماموریت، این مریخ نوردها که نصف یک اتومبیل سواری هستند، از همه انتظارات فراتر رفتند.
اسپیریت برای شش سال کار کرد و در جریان مطالعاتش مسیری هشت کیلومتری را طی کرد؛ و اپورچونیتی طی دوره فعالیت ۱۵ ساله‌اش ۴۵ کیلومتر را درنوردید که برای یک کاوشگر چرخدار در کره‌ای غیر زمین یک رکورد به حساب می‌آید.
دستاورد علمی این دو کاوشگر هم به همین اندازه فوق العاده بود، چون نشان دادند که مریخ در گذشته‌های دور خیلی متفاوت از دنیای سرد و خشک امروزی بوده است. معلوم شده که این سیاره زمانی گرمتر و مرطوب تر بوده است.
با کمک ابزارهای مریخ نوردها حتی در سنگ‌های آن شواهدی از وجود آب در سطح یا درست در زیر سطح برای مدت‌های طولانی دیده شده.
شواهد این موضوع را اپورچونیتی بلافاصله پس از فرود در یک فرورفتگی کوچک به نام «گودال ایگل» پیدا کرد.
دوربین‌های آن سنگریزه‌های گرد کوچکی را مشاهده کرد که حاوی مقدار زیادی هماتیت هستند، یک کانی آکنده از آهن که در حضور آب شکل می‌گیرد.
محققان نتیجه‌گیری کردند که این آب بسیار اسیدی بوده و برای همین مناسب حیات نبوده است. اما اپورچونیتی در ادامه ماموریتش به کانی‌ها و رسوبات کلسیم سولفاتی برخورد کرد که نشانه آشکار تاثیر آب در محیطی بسیار خنثی تر و دوستانه تر برای حیات بوده است.
با خاموش شدن آپورچونیتی دو کاوشگر دیگر، یکی سیار و دیگری ثابت، در مریخ فعالند.
مریخ نورد «کنجکاوی» (کیوریاسیتی) در سال ۲۰۱۲ در گودال «گیل» فرود آمد. این کاوشگر حاوی یک باتری پلوتونیومی است برای همین به راحتی توفان شن اخیر را پشت سر گذاشت.
