خنده طالبان بر سخنان خلیلزاد در روند صلح/ هیچ توافق آماده امضا نیست

مقامات طالبان و دیپلمات‌ها در قطر به «دیلی بیست» گفته‌اند که بعد از دور نهم، هنوز هم هیچ توافق وجود ندارد که طالبان آن را امضا کنند.

مذاکره کننده امریکایی که تلاش می‌کند با طالبان به توافق برسد تا به دونالد ترامپ اجازه دهد تمام نیروهایش را قبل از انتخابات سال آینده از افغانستان خارج کند، می‌گوید که دوجانب «در اصول» به توافق رسیده‌اند.
اما مقامات طالبان و دیپلمات ها در قطر به «دیلی بیست» گفته اند که بعد از دور نهم، هنوز هم هیچ توافق وجود ندارد که طالبان آن را امضا کنند.
به نظر می‌رسد که زلمی خلیلزاد نماینده آقای ترامپ لاف زده و سعی کرده آن را خوب جلوه دهد و این که همه چیز به ترامپ بستگی دراد. خلیلزاد می‌گوید:« البته، این توافق تا زمانی که رییس جمهور امریکا آن را امضا نکند، نهایی نیست. بنابراین، در این لحظه ما در این مرحله قرار داریم.»
یکی از مقامات پیشین امریکایی که از جزئیات گفت‌وگوها در دوحه آگاهی دارد، می‌گوید:« من فکر می‌کنم در طی این فرایند، وقتی بحث از جزئیات مذاکره یا جدول زمانی خروج و یا اعلان اینکه در اصول توافق شده/می‌شود، ما شاهد این بوده‌ایم که امریکا و زلمی پای خود را از گلیم درازتر می‌کند.»
وی می‌افزاید:« تا زمانی که ترامپ چیزی نگوید، این (توافق) تمام نشده و انجام نمی‌شود و همانطور که می‌دانیم افکار رییس جمهور در مورد توافقنامه‌های کلان مانند این، اغلب در لحظات آخر تغییر می‌کند.»
در همین حال، طبق گفته‌های دو مقام امریکایی، مقامات ارشد دولت ترامپ در کاخ سفید روی جزئیات اخیر مذاکرات خلیلزاد بحث می‌کنند. این بحث‌ها روی این که چطور طی روند خروج، از نیروهای امنیتی افغانستان حمایت کنند، متمرکز است.
اما هر چه این گفت‌وگوها طولانی‌تر شود، واضح تر می‌شود که طالبان حرف آخر را می‌زنند. آن‌ها می‌دانند که ترامپ ناامید است و (افغانستان) را ترک می‌کند و آن‌ها (طالبان) مصمم هستند نه تنها در کشورشان قدرت را داشته باشند، بلکه آنچه را «امارت اسلامی» می‌نامند، دوباره برقرار کنند.
یک دیپلمات ارشد اروپایی در کابل می‌گوید:« طالبان در طول روند صلح نسبت به ایالات متحده کاملاً گستاخ بوده‌اند، زیرا آن‌ها تصور می‌کنند که توافق نامه خروج خواست ناامیدانه ایالات متحده است، نه طالبان. حالا تصور کنید طالبان چگونه با رییس جمهور غنی که هم اکنون ناراضی و منزوی است، رفتار خواهند کرد.»
در حال حاضر، منابعی از میان طالبان می‌گویند آن‌ها به این فکر می‌کنند که چطور واحدهای نظامی افغانستان – احتمالاً تمام پایگاه‌ها – با خروج نیروهای خارجی، به جانب آنها (طالبان) بیایند.
هفته گذشته، ترامپ به فاکس نیوز گفت:« ما نیروهای مان را به ۸ هزار و ۶۰۰ تن کاهش می‌دهیم و سپس با توجه به آنچه اتفاق می‌افتد، تصمیم می‌گیریم. بدیهی است که آگاه هستیم این تنظیمات چقدر برای هوادارانی که خواهان پایان قطعی طولانی‌ترین جنگ امریکا است، ناامید کننده است.» ترامپ همچنان این ایده خود را تکرار کرد که ایالات متحده می‌تواند این جنگ را بسیار زود برنده شود، اما نمی‌خواهد ۱۰ میلیون نفر کشته شود … چیزی که آن را نمی‌خواهد.
چنین تهدیدهای میان‌خالی فقط از دست مبلغان طالبان بر می‌آید که هم اکنون آنچه که آن‌ها جلوه داده‌اند، از بی‌اعتنایی ایالات متحده نسبت به تلفات غیرنظامیان بهره می‌برند.
از سویی هم، نمایندگان طالبان در دوحه می‌گویند که هرگونه تلاش امریکا برای جایگزین کردن حضور نیروهای نظامی با نیروهای استخباراتی (سیا) یا قراردادی، پذیرفتنی نخواهد بود، اما طالبان ممکن است مایل باشند نظارت گسترده اطلاعاتی امریکا را از کشورهای همسایه بپذیرند، احتمالاً از جمله ازبیکستان که ایالات متحده در حال حاضر در آن حضور عمده دارد.
طالبان همچنان نسبت به حضور گسترده نظامی و امنیتی برای محافظت از سفارت امریکا و پوسته‌های دیپلماتیک هشدار داده‌اند.
با این همه، بر اساس گفته‌های آقای خلیلزاد، پس از امضای توافقنامه صلح بین امریکا و طالبان، خروج نیروهای امریکایی از افغانستان بعد از ۱۳۵ روز آغاز خواهد شد و این روند ۱۴ ماه بیشتر دوام نمی‌یابد. طالبان نیز توافق کرده‌اند که طی روند خروج نیروهای امریکایی به آن‌ها حمله نمی‌کنند و نیروهای امریکایی نیز نیروهای امنیتی افغانستان را در نبرد کمک نمی‌کنند.