در روند مذاکره با طالبان، حکومت از متن به حاشیه لغزید

در این مسئله شکی وجود ندارد که جنگ هفده ساله در افغانستان، باید پایان یابد. اما، آنچه مایه نگرانی است به حاشیه رفتن حکومت افغانستان در روند مذاکره با گروه طالبان است.

در چند روز گذشته مذاکراتی میان نماینده‌گان گروه طالبان و امریکا در دفتر قطر انجام شده است. برخی از نماینده‌گان طالبان از انجام این گفت‌وگوها ابراز خوشنودی کردند. در این مسئله شکی وجود ندارد که جنگ هفده ساله در افغانستان، باید پایان یابد. اما، آنچه مایه نگرانی است به حاشیه رفتن حکومت افغانستان در روند مذاکره با گروه طالبان است. داکتر عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، مذاکرات میان طالبان و امریکا را در دفتر قطر تایید کرده و گفت، طالبان با برخی از کشورهای دیگر نیز مذاکره و گفت‌وگو کرده است. به نظر می‌رسد که حکومت افغانستان از مذاکرات صورت گرفته میان طالبان و کاخ سفید اطلاع دارد و این که چرا سکوت اختیار کرده است، هنوز روشن نیست.
محمد اشرف غنی رییس جمهور همواره تاکید کرده که مدیریت مذاکره و صلح با طالبان به دوش حکومت کابل است.
در گذشته، حرف جامعه جهانی و ایالات متحده امریکا این بود که طرف مذاکره کننده با طالبان، حکومت افغانستان است. جامعه جهانی و امریکا صرف نقش تضمین‌کننده این گفت‌وگوها را دارد.
طرف شدن امریکا در میز مذاکره با طالبان در واقع کمک بزرگی است به گروه طالبان. این گروه تاکنون تمامی پیشنهادهای حکومت افغانستان را مبنی بر مذاکره رد کرده است؛ زیرا به باور این گروه حکومت کابل مشروعیت حقوقی و سیاسی ندارد.
کشورهای حامی کابل، به ویژه ایالات متحده امریکا که در این هفده سال هزینه‌های هنگفتی برای شکل‌گیری حکومت و برگزاری انتخابات داده است تا حکومت مشروعی سر و سازمان بگیرد، باید مشروعیت حکومت را مد نظر بگیرد.
کنار کشیدن حکومت در روند مذاکره با طالبان، بدون شک پیامدهای خطرناکی خواهد داشت. دو روز پیش روزنامه نیوریارک تایمز گزارش کرد که دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا تصمیم گرفته است مناطق دور دست را به مخالفان مسلح دولت تسلیم کند.
نیویارک تایمز همچنان نوشته بود که مناطق دور دست؛ چون مناطق استراتژیک نیست، اهمیتی ندارد که در کنترول گروه طالبان باشد.
این خبر با نگرانی مردم مواجه شد. بسیاری شهروندان کشور با ابراز نگرانی گفتند که ممکن است امریکایی‌ها امیتازاتی برای صلح با طالبان بدهد که برای مردم قابل قبول نباشد.
قبول است که جنگ افغانستان طولانی شده است. جنگ به مراحل بُن‌بست استراتژیک رسیده است و برای شکست این بُن‌بست استراتژیک به ابتکار سیاسی نیاز است. ولی خوب در این میان حکومت افغانستان باید متن باشد نه حاشیه. جنگ در جغرافیای افغانستان است و ایجاب می‌کند که برای پایان آن هم حکومت نقش محوری داشته باشد.
جامعه جهانی و امریکا بایستی همیشه بر مشروعیت حکومت افغانستان تکیه کند و به طالبان کمک نکند که بلی حکومت کابل مشروعیت ندارد.
رییس جمهور غنی که تاکنون در برابر مذاکرات انجام شده در قطر هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نداده است، باید روی اجماع داخلی کار کند. حکومت می‌بایست نظرات تمام جناح‌ها و نیروهای سیاسی را در حوزه مذاکره و صلح با مخالفان مسلح دولت لحاظ کند. از اعتراضات احزاب سیاسی یکی همین مورد است که رییس جمهور غنی در پروسه گفت‌وگو با طالبان با جناح‌های سیاسی مشوره و دیالوگ نمی‌کند.
رییس جمهور غنی اگر در دیگر حوزه انحصارگرایی و تکروی کرده است، می‌بایست در موضوع گفت‌وگو با طالبان این کار را نکند.
اختر سهیل- خبرگزاری دید