در گودال تهاجم فرهنگی قرار داریم/ لباسی از پر کبوتر برای صلح ساختم

مودل فرهنگ و هویت افغانستان گفت: حال من اولین کسی بودم که یک لباس از چوب دیزاین کردم که هدف آن متحد بودن تمام اقوام افغانستان بود

در کنار معضلات و مشکلات موجود در افغانستان، هستند چهره‌هایی که برای احیای فرهنگ اصیل کشور و انعکاس آن کار می‌کنند.
با وجود این که فعالیت‌های فرهنگی در افغانستان به حاشیه رانده شده و حکومت هیچ‌گونه توجه به فرهنگ ندارد، ولی تعدادی از جوانان و نخبگان با فعالیت‌های گسترده و سازنده، سبب شگوفایی فرهنگ افغانستان شده‌اند.
محمد منیب ابراهیمی مودل فرهنگ و هویت افغانستان در گفت‌وگو با خبرگزاری دید از بی‌توجهی حکومت در قبال فرهنگ افغانستان ابراز نارضایتی کرد و گفت: حکومت هیچ‌گونه توجه در مورد فرهنگ و فعالیت‌های فرهنگی ندارد.

ابراهیمی که به‌نام مودل فرهنگ و هویت افغانستان مشهور است، می‌افزاید: تاکنون ۱۰ لباس به‌خاطر نابسامانی‌ها و مشکلات در افغانستان دیزاین کرده‌ام و در کنار آن ۲۶ لباس دیگر نیز که هر کدام پیام خاص دارد، درست نموده‌ام.
وی همچنین از تهاجم فرهنگی در کشور یاد کرد و اظهار داشت: ما در گودال تهاجم فرهنگی قرار داریم و غرب در این مورد بسیار زیاد کار کرده و زمانی که ما یک لباس فرهنگی نیاکان خود را پوشیده‌ایم، برخی جوانان آنرا تمسخر می‌کنند.
مودل فرهنگ و هویت افغانستان گفت: حال من اولین کسی بودم که یک لباس از چوب دیزاین کردم که هدف آن متحد بودن تمام اقوام افغانستان بود.
×××مشروح گفت‌وگو×××
خبرگزاری دید: در مورد فعالیت‌های خود بگویید، از چه زمانی و با چه هدفی آغاز شد؟
ابراهیمی: من جوانان زیادی را می‌دیدم که به‌خاطر فرهنگ کشور شان کار می‌کنند و به‌همین خاطر در اوایل سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفتم که چطور می‌توانم به‌خاطر فرهنگ افغانستان کار کنم و در کنار آن هدفم این بود که از طریق همین فعالیت‌ها و لباس‌های اقوام مختلف کشور پیامی به نابسامانی‌ها داشته باشم و مورد قبول همه اقوام افغانستان باشد. شروع کردم و لباس‌های اقوام مختلف افغانستان را تهیه نمودم و نماد هویت ملی ما که بیرق سه رنگ ما می‌باشد را در این لباس‌ها می‌گنجانیدم. با این حال من اولین کسی بودم که یک لباس از چوب دیزاین کردم که هدف آن متحد بودن تمام اقوام افغانستان بود و نام تمام اقوام در آن ذکر شده بود. و در کنار آن یک تسبیح سنگی دیزاین کرده بودم که چهار و نیم کیلو وزن داشت و در آن جمله «افغانستان خانه مشترک همه اقوام است» ذکر شده است. در همین حال لباسی برای حمایت از صلح با پر کبوتر درست کرده و در آن به زبان‌های فارسی، پشتو و انگلیسی آمده که «ما صلح می‌خواهیم»، این اقداماتم در کل با استقبال‌های گسترده مردمی نیز مواجه شده است، زیرا امروز صلح ضروری‌تر از خوردن و آشامیدن است و همه به یکصدا می‌گویند صلح می‌خواهیم.
همچنین برای نابودی مواد مخدر لباس طرح کرده‌ام و خواستار محو کوکنار و مبارزه با این پدیده ننگین شده‌ام که خیلی مورد استقبال قرار گرفت. به جامعه‌جهانی و مسئولان پیام دادم که باید با مواد مخدر مبارزه جدی شود که ویدیوی آن ۱۴ هزار بازدید داشت. باید گفت که هر لباسی که دیزاین کرده‌ام در عقب آن یک فکر و هدف و فلسفه‌ای بوده است.
اولین فستیوال فرهنگی را دو سال قبل در تالار «لویه جرگه» کابل برگزار کردم که در سطح کشور دومین برنامه بهتر بود و حدود ۳ هزار نفر در آن اشتراک داشتند. در همین حال مشکلاتی نیز در این فستیوال وجود داشت که از آن جمله می‌توان به مشکلات مالی اشاره کرد. با وجودی که ما مکرراً از وزارت اطلاعات و فرهنگ تقاضا کرده بودیم، حتی یک بیرق کمک نکردند.
خبرگزاری دید: تاکنون چند لباس فرهنگی دیزاین کرده‌اید؟
ابراهیمی: تاکنون ۱۰ لباس به‌خاطر نابسامانی‌ها و مشکلات در افغانستان دیزاین کرده‌ام و در کنار آن ۲۶ لباس دیگر درست نموده‌ام که در مجموع ۴۰ لباس درست کرده‌ام که هر کدام پیام خاص خود را دارد، اما متأسفانه در حال حاضر در یک تنورخانه زیر یک ترپال خاکی است که خاک و گرد روی آن انباشته شده است.
خبرگزاری دید: دلیل متوقف شدن فعالیت‌های شما چه بود؟
ابراهیمی: در کل باید گفت که من فعالیت‌های خود را تجارتی نساخته‌ام و تمام عملکردهایی که انجام داده‌ام از بودجه شخصی خودم بوده و چون در حال حاضر فعالیت‌هایم متوقف است، دلیل آن مشکلات اقتصادی می‌باشد، با وجودی که کارهای فرهنگی من مورد استقبال گرم مردم افغانستان و جهان قرار گرفت، ولی دولت هیچ‌گونه حمایت نکرد و من هم چون مجبورم خانواده‌ام را حمایت مالی کنم، باید کار کنم و در کنار آن چون در برنامه‌ها و رسانه‌ها دعوت می‌شوم، باید لباس و سر و صورتم منظم باشد و این خود بیان می‌کند که چقدر باید مصرف کنیم.
هدف من این بود که به‌عنوان یک جوان فرهنگی و مبارز به اقوام افغانستان یک پیام صلح و برادری برسانم و بیان دردهای اقشار مختلف جامعه باشم. اما مردانه می‌گویم تا جان در بدن دارم برای کشورم کار می‌کنم.

خبرگزاری دید: وضعیت فرهنگ و فعالیت‌های فرهنگی در افغانستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ابراهیمی: اگر زمینه برای فعالیت‌ها فراهم شود و مسئولان و حکومت از فعالیت‌های فرهنگی حمایت کند، جوانان زیادی است که کار می‌کنند، ولی متأسفانه وزارت اطلاعات و فرهنگ و مسئولان حکومتی هیچ‌گونه توجه در این مورد ندارد.
ما در گودال تهاجم فرهنگی قرار داریم و غرب در این مورد بسیار زیاد کار کرده و زمانی که ما یک لباس فرهنگی نیاکان خود را پوشیده‌ایم، برخی جوانان آنرا تمسخر می‌کنند و باید گفت که وقتی ما تاریخ و فرهنگ و هویت خود را تمسخر می‌کنیم، جهالت است و می‌بینیم که چقدر ضعف در وجود ما است. هر قدر ما به فرهنگ افغانستان کار کنیم، نقش سازنده‌ای دارد، در حالی که اکثر جوانان پیرو فرهنگ غربی شده‌اند و از فرهنگ خود آگاهی ندارند، ولی حکومت هیچ توجه به این موضوع نداشته و ندارد.
خبرگزاری دید: پیام شما؟
ابراهیمی: ما برای مردم خود کار کرده‌ایم و به آن‌ها ذهنیت داده‌ایم که ما می‌توانیم از طریق فرهنگ، عنعنات، همدلی و همدیگرپذیری کشور خود را آباد کنیم. ما باید همدیگرپذیر باشیم زیرا همواره از سوی بیگانگان بین ما به نام‌های تاجیک، پشتون، سادات، هزاره، ایماق و… نفاق افتاده و ما کشور خود را به همین خاطر ویران کرده‌ایم.