دوستان نادان طالبان!

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی

خبرگزاری دید: در شرایط کنونی که زنان به عنوان نیمی از جمعیت افغانستان از حقوق اساسی خود چون تحصیل و کار محروم شده‌اند اظهارات نابخردانه مولوی یحی عنابی را در حقیقت باید نوعی دفاع بد از طا-لبان دانست، چیزی که چوب حراج به آبروی دینی طا-لبان می‌زند و براساس عرف دفاع بد می تواند خطرناک تر از یک تهاجم بزرگ محسوب شود.

عبدالرب رسول سیاف از رهبران پیشین جهادی در افغانستان در واکنش به اظهارات اخیر مولوی یحی عنابی، امام جماعت حامی طا-لبان در پنجشیر، گفت لمس و برهنه کردن زن نامحرم از نظر دینی ممنوع و جنایات علیه اسلام و بشریت به شمار می رود.
سیاف در صفحه فیس بوک خود نوشت لمس بدن زن نامحرم در اسلام ممنوع، برهنه نمودن زن نامحرم جنایتی بزرگ محسوب می شود و توجیه این عمل خود بزرگ ترین جنایت علیه اسلام و بشریت است.
بر اساس گزارش رسانه ها، مولوی یحی عنابی  به تازگی طی سخنانی گفته است زرمینه پریانی، فعال مدنی و حقوق زنان که پیش از این از سوی استخبارات طالبان دستگیر و زندانی شده بود اما پس از رهایی افغانستان را ترک کرد، می بایست در میدانی در کابل برهنه و شلاق می خورد تا درسی باشد برای تمام زنانی که به دنبال آزادی هستند.
مولوی عنابی در اظهارات خود آزادی خواهی زنان را عملی مغایر با اخلاق دانسته بود.
خانم زرمینه پرینانی پس از رهایی از زندان، گفت طالبان در زندان وی را برهنه نموده و به وی تجاوز نموده اند.
جنبش قوی زنان افغان نیز اظهارات اخیر مولوی عنابی که در مسجد پنجشیر بیان شد را توهین به شان و مقام زنان افغانستان و مغایر با تمام اصول اسلامی و انسانی در جهان دانست.
این جنبش سکوت عالمان دین در قبال اظهارات مولوی عنابی و ظلم طالبان به زنان را محکوم نمود.
درچنین فضایی باید گفت اظهارات زن ستیزانه مولوی یحی عنابی مصداق بارز بیت ” دشمن دانا که غم جان بود  بهتر از آن دوست که نادان بود” می باشد.
در شرایط کنونی که زنان به عنوان نیمی از جمعیت افغانستان از حقوق اساسی خود چون تحصیل و کار محروم شده اند اظهارات نابخردانه مولوی یحی عنابی را در حقیقت باید نوعی دفاع بد از طالبان دانست، چیزی که چوب حراج به آبروی دینی طالبان می زند و براساس عرف دفاع بد می تواند خطرناک تر از یک تهاجم بزرگ محسوب شود.
جدای از اما و اگرهای سیاسی نگاه امارت اسلامی و مقامات طالبان به زنان در بعد دینی و مذهبی و براساس شواهد میدانی می توان به صراحت گفت طالبان اگرچه در دوره اول امارت اسلامی و نیز طی نزدیک به چهار سالی که از تسلط دوباره شان به افغانستان می گذرد در ساختار و روش حضور زنان در جامعه سختگیرانه رفتار کرده اند اما به اصل شان و مقام زن توهین نکرده اند.
با در نظرداشت این مهم باید گفت اظهارات مولوی در مورد زنان چیزی جز تحریک احساسات مردمی علیه طالبان نمی تواند قلمداد شود.