دو خط – چیستی عمق روابط چین و طا-لبان
امّا در پایان همه این تفاصیل، یک نگرانی عمده وجود دارد و آن اینست که در میان این روابط دیپلماتیک و تعاملات سیاسی؛ حاکمان سرپرست تعدیلی در قوانین تحمیل شده بر شهروندان کشوراتخاذ نکند و کشورهای خارجی هم فقط به منافع پیش روی سیاسی و اقتصادی خود متمرکز بوده و خواست مردم افغانستان را برای تشکیل یک حکومت همه شمول نادیده بگیرند
روابط دوجانبه بین چین و حکومت سرپرست ریشه محکمی در منافع متقابل دارد که یکی از جنبه‌های اساسی روابط بین‌المللی است.
وزارت خارجه اداره حاکمیت سرپرست روز سه شنبه(۱۰دلو) خبر داد که مولوی اسدالله مشهور به بلال کریمی اعتمادنامه خود را در کنار سفیران ۴۱ کشور دیگر درسالون بزرگ خلق در پکن/بیجنگ به رییس جمهور چین سپرد.
شی جین پینگ اولین رییس یک دولت خارجی است که اعتمادنامه سفیر اداره طا-لبان را در مراسم رسمی می‌پذیرد.
با خروج نیروهای امریکایی در سال ۲۰۲۱ ازافغانستان کشورهای منطقه من‌جمله جمهوری خلق چین، رویکرد تازه‌ای برای بازی درمیدان کابل برای خود مهیّا دیدند. ازین رو دولت چین اولین کشوری بود که سفیر خود را در (سپتمبر ۲۰۲۳)در کابل منصوب کرد. گرچه این تصمیم دولت چین به دور ازعرف دیپلماتیک محسوب می‌شد؛ زیرا طا-لبان مشروعیت بین‌المللی نداشت اما نشان از تمایل روابط نزدیک با حاکمان کابل را نشان می‌داد.
روابط دوجانبه بین چین و طا-لبان ریشه محکمی در منافع متقابل دارد که یکی از جنبه‌های اساسی روابط بین‌المللی است. از تعاملات تاریخی آنها تا دوران معاصر، این رابطه تکامل یافته و ابعاد چندوجهی به خود گرفته است. منافع چین درافغانستان براساس چندین عامل کلیدی است: اولا، یک نگرانی اساسی برای امنیت منطقه وجود دارد. با توجه به بافت تاریخی بی‌ثبات افغانستان و اثرات سرریزاحتمالی آن، چین به دنبال ایفای نقش در ثبات منطقه است.
ثانیاً، چین فرصت‌های اقتصادی قابل‌توجهی را که در ثروت معدنی عظیم افغانستان نهفته، برای خود شناسایی کرده است. این منابع نه‌تنها چشم‌انداز اقتصادی افغانستان را متحول می‌کند، بلکه آن را به عنوان یک مرکزمعدنی برجسته جهانی قرارمی‌دهد.
ثالثاً، تعامل چین با افغانستان با اهداف استراتژیک گسترده‌تر، از جمله اتصال و یکپارچگی اقتصادی در منطقه همسو است.
از سویی، طا-لبان با کمبود نقدینگی مواجه است، از هرگونه تزریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و احیای اقتصاد افغانستان استقبال می‌کند. آنها نسبت به مفهوم بازسازی مسیرهای تجاری تاریخی جاده ابریشم از طریق کریدور واخان با هدف تقویت روابط تجاری با چین ابراز علاقه کرده است.
طا-لبان همچنین با پیش‌بینی افزایش سرمایه‌گذاری پکن در افغانستان، به پیشنهاد چین برای «حمایت سیاسی بلندمدت» پاسخ مثبت داده است.
از سوی دیگر، افغانستان که با پیامدهای دهه‌ها درگیری دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، به شدت به شناسایی، حمایت، کمک‌های مالی و کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی نیاز دارد تا بقای خود را تضمین کند. منابع معدنی فراوان این کشور، از جمله منابع حیاتی برای انتقال انرژی پاک مانند لیتیوم، حمایت کشورهایی مانند چین را برای استخراج و توسعه اقتصادی می‌طلبد.
در اصل، روابط بین چین و افغانستان مظهر تأثیر متقابل پیچیده نگرانی‌های امنیتی، الزامات اقتصادی و پویایی نفوذ منطقه‌ای است. در نتیجه هر دو کشور تشخیص می‌دهند که ایجاد یک مشارکت همزیستی نه‌تنها باعث سود متقابل است، بلکه پیامدهایی برای ثبات منطقه و چشم‌انداز جئوپلتیکی دارد.
اینگونه است که چین وطا-لبان برای همکاری های هر چه بیشتر خود روابط دیپلماتیک را تسهیل کرده و پکن و کابل سفرای سیاسی خود را پذیرفتند.
امّا در پایان همه این تفاصیل، یک نگرانی عمده وجود دارد و آن اینست که در میان این روابط دیپلماتیک و تعاملات سیاسی؛ گروه سرپرست تعدیلی در قوانین تحمیل شده بر شهروندان کشوراتخاذ نکند و کشورهای خارجی هم فقط به منافع پیش روی سیاسی و اقتصادی خود متمرکز بوده و خواست مردم افغانستان را برای تشکیل یک حکومت همه شمول نادیده بگیرند.
