دو طرف یک هیئت
اگر طرف جمهوری بتواند از این نقاط جدی هم با وقوف استفاده ببرد و سخت گیری به خرج بدهد، طالبان یک گول دیگر هم خورده‌اند. یعنی چار صفر به نفع جمهوری
۱٫این هفته، گفت‌وگوهای صلح افغانستان بین طرف نظام جمهوری و طرفداران نظام امارت طالبی، در قطر برگزار می‌شود. در هر دو طرف، غایب اصلی مردم افغانستان است. کسانی که از میان طالبان آمده‌اند، سال‌هاست دور و مهجور از مردم در مخفیگاه‌های پاکستان و یا در زندان‌ها یا هم کوه‌ها بوده‌اند. بعضی مثل ملا برادر و انس حقانی مستقیم از محابس امنیت ملی پاکستان و امنیت ملی افغانستان به میز مذاکره در قطر رفته‌اند، بعضی از این‌ها سال‌هاست روی مردم افغانستان را ندیده‌اند. حتی روی هیچ بنی آدمی را ندیده‌اند. در طرف دیگر هم کسانی رفته‌اند که در قصرهای محصور در دیوارهای کانکریتی و یا موترهای زرهی و در ترس از مردم زیسته‌اند. ازین جمع، تنها دو سه جوانی‌ست که در دانشگاه و حزب‌های سیاسی برای چهره شدن ناگزیر از دیدار مردم بوده‌اند و یکی یا دو استاد دانشگاه، که به هر حال با دانشجویان و اهل دانشگاه سروکار داشته‌اند.
اما به هر حال، دو طرف غیر مردمی می‌خواهند درباره مردم افغانستان، تصمیم بگیرند.
۲٫ نکته خوب این نشست بعد از سال‌ها، کوتاه آمدن ایدئولوژی جنگ است. این که طالبان و دولت قبول کرده‌اند با جنگ به جایی نمی‌رسند. این که طالبان بعد از سال‌ها، گفت‌وگو را به دهان تفنگ ترجیح داده‌اند، به نحوی شکست بزرگ آن‌هاست و تا اینجا یک صفر به نفع نظام جمهوری است. نفس نشستن طالبان در پشت میز مذاکره، شکست ایدئولوژی شان است و کوتاه آمدن شان از داعیه پیروزی.
۳٫ با این حال، طالبان هنوز از به رسمیت شناختن دولت اِبا ورزیده‌اند و ادعا دارند که اعضای هیئت مذاکره را نه به عنوان طرف دولت، بلکه به عنوان نماینده‌های مردم به رسمیت می‌شناسند، اما نفس این ادعا، از جانبی به ضرر آن‌هاست. چون وقتی آنها طرف دیگر را نماینده‌های مردم می‌دانند یعنی خود را از مردم جدا کرده‌اند و خودشان جزوی از مردم نیستند. این دو صفر به نفع حکومت.
۴٫ طالبان ادعا دارند که نظام جمهوری هیچ دستاوردی نداشته است. اما در طرف جمهوری، جوانانی هستند که تمام عمر شان را در دل این نظام بالیده‌اند، مکتب و دانشگاه خوانده‌اند. صاحب کار و زبان و بیان شده‌اند. شخصیت تازه یافته‌اند که محصول آزادی عقیده و بیان جمهوری است. این بزرگترین دستاورد زنده و مجسم نظام جمهوری است که در آن، زن‌های پرده نشین و جوانان نوباوه دانشگاه همتای رهبران طالبان، نشسته‌اند و اگر طرف حکومت بر این قدرت خود آگاهی و وقوف داشته باشند و بتوانند از آن به عنوان نقطه قوت استفاده کنند مثل یک پنالتی‌ست که می‌تواند گول شود و این یعنی سه صفر به نفع جمهوری.
۵٫ طالبان در این چند مدت که در هوتل‌های پنج ستاره قطر زندگی کرده‌اند و این یعنی، مزه راحتی و آرامش و امنیت را چشیده‌اند، بعد ازین بازگشتن آنها به بیغوله‌های وزیرستان و کویته یا کوه‌های ارزگان و یا زندان‌های مختلف، بسیار دشوار است که «پس از شاهی، گدایی مصلحت نیست». تنی که به تن‌آسایی و گرانجانی خو گرفته باشد از آنها جنگ و سختی نمی‌آید، درست مثل مجاهدین و این به عبارت دیگر، آمادگی بیشتر آنها برای به نتیجه رسیدن گفت‌وگوست. اگر طرف جمهوری بتواند از این نقاط جدی هم با وقوف استفاده ببرد و سخت گیری به خرج بدهد، طالبان یک گول دیگر هم خورده‌اند. یعنی چار صفر به نفع جمهوری.
۶٫بازی چار صفر برده را تنها یک مدیریت احمقانه می‌تواند به باخت تبدیل کند؛ به خصوص که نصف بیشتر بازی طی شده، اما گاهی پیش آمده که بازیگران تنبل و مدیریت و مربیگری بد، یک بازی یکطرفه چار صفر برده را در دقایق آخر به وقت اضافی و بعد باخت تبدیل کند. اما اگر چنین باختی حاصل شود، هیچ گاه مردم این تیم را نخواهد بخشید و چه بسا بدتر از رفتاری که مردم کلمبیا کردند، بازیکنان و مربیان را قطعه قطعه کنند. این بازی، بازی مرگ و زندگی برای بازیکنان و هم مربیان و هم مردم افغانستان است.
لطفاً لطفاً لطفاً، برای برد مردم دعا کنند و مدیریت تیم، نظرات کارشناسان خبره را بگیرد. این بازی به راحتی در حال بردن است. طالبان هم روایت و هم مشروعیت خود را از دست داده‌اند.
