راز جاودانگی عاشورا چیست؟

این مردم را چه می‌شود، از حسین و محرم چه دیده‌اند که فردا و امروز خود را فراموش کردند، این ها از حسین چه می‌جویند! شاید خود را؛ حسین را؛ یا زینب را؛ شاید هم عشق و جوانمردی عباس را

مثل هر سال پر از حسرت اینم که چه زود
دل مــــان تنگ بــــرای دهـــه اول شــد
بوی محرم که به مشام می‌رسد عالم رنگی دگر می‌گیرد و به یکباره همه رنگ‌ها، تعلقات، همه مرام و معرفت‌ها رنگ می‌بازند و به جای آن‌ها، سوگ سالار شهیدان کربلا در قلب ها می‌نشیند.
خون عاشورایی بدون هیچ تعارفی در رگ‌های مردم این زمانه جاری می‌شود و محرم با این جماعت آن می‌کند که هر ساله شاهد و ناظر آن هستیم. نمی‌توان تصور کرد برخی از این‌ها همان جماعتی هستند که تاچند روز پیش از این کوچه و خیابان پرسه می‌زدند و طعنه زنان از همه باورها می‌گذشتند.
نمی‌توان باور کرد، این مردان و زنان که از سر شوق و اشتیاق عشق حسین کاسه گدایی به دست گرفته‌اند تا قدری برنج روز عاشورا را برای بیماران خود هدیه ببرند در حالی که در انبارهای شان لذیزترین غذا را دارند!
این مردم را چه می‌شود، از حسین و محرم چه دیده‌اند که فردا و امروز خود را فراموش کردند، این ها از حسین چه می‌جویند! شاید خود را؛ حسین را؛ یازینب را؛ شاید هم عشق و جوانمردی عباس را؛ یا شاید هم کربلا را و یا شاید اینان در محرم و عاشورا آب زلالی می‌یابند که عطش تشنگی درون شان را فرو می‌نشاند، گویی اینان خود را در پناه سالار شهیدان در امان از هر بلا و ابتلای آن می‌یابند.
عشق سالار شهیدان چنان بزرگی را دارد که می‌توان دریا، دریا مردم راه به زیر خیمه اهل بیت (علیه السلام) کشاند! عاشورا فرهنگ سترگی است که در آن می‌توان همه صحنه‌های حیات را تبدیل به عاشورای حسین و یارانش کرد. آری! اگرهمه ما لذت محبت ابا عبدالله الحسين را تجربه کنیم و اگر امید پذیرفتن از سید الشهدا چون«حر» را داشته باشیم و در دل زنده کنیم محبت ثارالله را و خانه خود و شهر خود و سرزمین خود را مملو از مرام و مردانگی به عهدی که می‌بندیم، وفادار باشیم! آن گاه راز ماندگاری ابوالمجاهدین و عاشورا را در می‌یابیم که در حقیقت چگونه است.