روند صلح؛ کابل آبستن حوادث بزرگ است
چه تحولی می‌تواند در راه باشد. آیا ارگ به سود طالبان کنار زده می‌شود یا کودتایی همانند ۶ جدی در راه است. با این تفاوت که نظامیان شوروی در ۶ جدی وارد شدند، ولی اکنون عملاً نظامیان امریکایی حضور دارند
یکی از پرسش‌هایی که نیاز به پاسخ دارد و امروز مثل خوره ذهن هر شهروند این سرزمین را می‌خورد، روند صلح، شتاب امریکا و کندی ارگ در این روند است.
۱۷ سال از سقوط رژیم طالبانی می‌گذرد و افغانستان دست کم در این مدت در بحران جنگ میان طالبان و نظام کنونی به سر برده است. ولی این پرسش خلق می‌شود که چرا روند صلح در این سال‌ها شکل نگرفت و اکنون به تعبیری« با سرعت نور» در حرکت است.
امروز ضمیر کابلوف نماینده ویژه ولادیمیر پوتین در امور افغانستان به اسلام‌آباد رفت و با مقامات آن کشور دیدار کرد. احتمال می‌رود پس از آن به کابل بیاید و جالب‌تر آن که موضوع ملاقات‌های او با مقامات پاکستانی موضوع صلح در افغانستان بود.
در بعد داخلی، زلمی خلیلزاد نماینده خاص وزارت خارجه ایالات متحده امریکا برای صلح افغانستان در کابل است و با مقامات کنونی و پیشین افغانستان دیدارها دارد.
الیس ویلز معاون وزات خارجه امریکا در امور افغانستان و آسیای جنوبی نیز در کابل است و خبر می‌رسد که با مقامات حکومتی و خارج از حکومت دیدار داشته است.
مطلق القحطانی نمانیده ویژه وزارت امور خارجه قطر نیز در کابل است و امروز با مقامات پیشین و برحال حکومت دیدار داشت.
حضور این مقامات خارجی که از قضا همه آن‌ها نیز در راستای گفت‌وگوهای صلح ملاقات می‌کنند، در کشور تصادفی نبوده و برایند یک فرایند پیچیده است که از سوی امریکا آغاز شده است.
باز هم در بعد داخلی، ارگ و حلقه نزدیک به آن و جریان‌های سیاسی مخالف ارگ حضور دارند. ارگ به شدت از بحث ایجاد اداره موقت ناراحت است. رییس جمهور غنی آن را « احمقانه» خوانده و امروز امرالله صالح معاون اول دسته انتخاباتی او نیز در مطلبی گفت که کلید صلح افغانستان در «راولپندی» است.
برخی از چهره‌های اپوزیسیون حکومت همانند عطا محمد نور و اسماعیل خان اداره موقت را راه حل برون‌رفت از بحران کنونی خوانده‌اند.
امروز هوای کابل ابری و دلگیر بود. آخرین روزهای حکومت داکتر نجیب نیز چنین بود. شاید آخرین روزهای حیات نظام‌های پیشین نیز همین گونه بود. شهر به نظر نظامی می‌رسید. همه جا پر از نظامی بود و انگار شهر کابل دوباره آبستن حوادث تاریخی است.
بدون شک می‌توان گفت که تحولات بزرگی در راه است و حضور این همه مقامات بلندپایه خارجی تصادفی و از روی تفریح نیست.
چه تحولی می‌تواند در راه باشد. آیا ارگ به سود طالبان کنار زده می‌شود یا کودتایی همانند ۶ جدی در راه است. با این تفاوت که نظامیان شوروی در ۶ جدی وارد شدند، ولی اکنون عملاً نظامیان امریکایی حضور دارند.
به باور نویسنده، حضور این همه دیپلمات تنها می‌تواند یک توجیه داشته باشد و آن هم فشار بر ارگ برای پذیرفتن اداره موقت است.
