روند صلح دوحه چه شد؛ رهبران طالبان را بازداشت کنید و دفتر قطر را ببندید
به نظر می‌رسد که طالبان و حامیان پاکستانی‌شان کاملاً به صلح بی‌‌علاقه شده‌اند، چنانچه آن‌ها با به آتش‌کشیدن، تجاوز و قتل عام به سمت مراکز ولایت‌ها هجوم آورده‌اند تا زنان، کودکان و افراد سالخورده را ذبح کنند
این هفته، برای صدمین بار شبه‌نظامیان طالبان توافق‌نامه خود را با ایالات متحده نقض کردند. این بار به شکل وحشیانه‌تر و با حمله بر شهرهای بزرگ و انجام جنایات جنگی علیه شهروندان افغانستان. فرستاده ویژه ایالات متحده در امور صلح افغانستان تا کنون در این مورد سکوت کرده است. بسیاری مردم افغانستان که حقوق شان لگدمال شده است، می‌پرسند: «زل کجاست؟»
به نظر می‌رسد که طالبان و حامیان پاکستانی‌شان کاملاً به صلح بی‌‌علاقه شده‌اند، چنانچه آن‌ها با به آتش‌کشیدن، تجاوز و قتل عام به سمت مراکز ولایت‌ها هجوم آورده‌اند تا زنان، کودکان و افراد سالخورده را ذبح کنند. این شبه‌نظامیان از برخورد با نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان اجتناب می‌کنند.
نیروهای امنیتی افغانستان تلاش می‌کنند با دقت و اجتناب از وارد شدن تلفات بر غیرنظامیان، تروریست‌ها را از مناطق شهری پاکسازی کنند. این نیروها در مکان‌هایی که می‌توانند با طالبان درگیر شوند با استفاده از قوای هوایی افغان و امریکایی، تلفات سنگینی بر آن‌ها وارد می‌کنند.
دولت افغانستان از سپتمبر ۲۰۲۰ بدینسو، موضع مشابهی در رابطه به روند صلح دارد. آن‌ها آماده صلح هستند، اما در غیاب یک جانب قابل اعتماد برای مذاکره، پیشرفت چندانی ندارد. مردم افغانستان از آهستگی پیشرفت وحشت از آنچه طالبان به جای برقراری صلح انجام می‌دهند، ابراز ناامیدی می‌کنند.
جامعه بین‌المللی واقعاً هیچ گونه تلاشی برای اعمال فشار بر طالبان از خود نشان نداده است. در حالی که سفارت‌خانه‌ها و نمایندگان کشورهای خارجی در مورد آرزوی اعلان آتش‌بس از سوی طالبان توییت می‌کنند یا صحبت می‌کنند، اما اقدام قابل توجهی برای دستیابی به این هدف انجام نداده‌اند. دیپلمات‌هایی که در حال حاضر روی این روند کار می‌کنند، تا کنون پاکستان را به خاطر حمایت مستمر از طالبان و میزبانی از رهبران طالبان در نقاط مختلف این کشور، محکوم نکردند. این عدم اقدام باعث شده است که مردم افغانستان به سایر متحدان خود در خارج از دولت روی آورند تا زنگ هشدار حمایت پاکستان از تروریزم را به صدا در آورند؛ تروریزمی که روزانه صدها تن از مردم افغانستان را به کام مرگ می‌فرستد.
بازنگری روند دوحه:
توافق‌نامه امریکا-طالبان که صبح روز دوشنبه ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ امضا شد به صراحت بیان می‌کند که امریکا متحد امنیتی دایم جمهوری اسلامی افغانستان است. این توافق‌نامه واضح ساخته است تنها جمهوری اسلامی افغانستان را به عنوان دولت مشروع مردم افغانستان به رسمیت می‌شناسد.
توافق‌نامه امریکا-طالبان همچنان به صراحت می‌گوید که به هیچ وجه امارت اسلامی طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد و این گروه شبه‌نظامی باید با مردم افغانستان صلح کنند.
توافق‌نامه ایالات متحده-طالبان تنها یک هدف دارد، این‌که طالبان باید با دولت افغانستان بنشینند و برای برقراری صلح تلاش جدی کنند.
از زمان شروع مذاکرات مستقیم بین جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان، این گروه نتوانست وعده‌های توافق‌نامه امریکا-طالبان را عملی کند. طالبان نه روابط خود را با گروه‌هایی که به ایالات متحده و متحدانش حمله می‌کنند، قطع کرد و نه هم از ورود تروریست‌ها به افغانستان جلوگیری. طالبان به شرایطی که خروج کامل نیروهای خارجی را مساعد می‌کند، عمل نکردند. طالبان هیچ پیشرفت ملموسی در مذاکرات میان‌افغانی نداشتند و به رغم تبادل زندانیان، اعتمادسازی نکردند. زندانیان آزاد‌شده این گروه بار دیگر به تروریزم و خشونت علیه مردم افغانستان روی آوردند و اعتماد بین جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان را بیش از پیش تخریب کردند. سرانجام، طالبان با آتش‌بس جامع و دایمی موافقت نکردند.
با این اقدامات، طالبان کاملاً توافق‌نامه امریکا-طالبان را نقض کردند. آن‌ها همچنین به وعده خود مبنی بر تلاش جهت برقراری صلح با دولت و مردم افغانستان عمل نکردند. این همه گواه بر این امر است که جامعه بین‌المللی باید دور جدیدی از مجازات را علیه طالبان و هر کشور یا شخصی که از تروریزم، نقض حقوق بشر یا جنایات جنگی آن‌ها حمایت می‌کند، آغاز کند.
جامعه بین‌المللی باید چه کند:
اگر نمایندگان و رهبران ملی خواهان برقراری صلح در افغانستان و ختم خشونت‌های بی‌رویه طالبان در این کشور هستند، اقدامات ذیل را انجام دهند. اکثر این ایده‌ها با مردم افغانستان در میان گذاشته شده است.
• تقاضا برای بسته‌شدن دفتر سیاسی طالبان در قطر؛
• انتقال مکان مذاکرات صلح به کابل یا هر شهری که طالبان انتخاب می‌کنند؛
• پاکستان باید فوراً تمام رهبران طالبان را به وزارت امور خارجه افغانستان یا یک میانجی سومی در کابل تحویل دهند؛
• پیشبرد مذاکرات صلح از سوی یک میانجی‌گر غیر امریکایی. بسیاری افغان‌ها خواهان برکناری زلمی خلیلزاد هستند؛
• اکثریت اعضای طالبان به عنوان تروریستان بین‌المللی شناخته شوند؛
• حمایت پاکستان از تروریستان ثابت شود و سپس به عنوان حامی تروریزم تحریم شوند؛
• اعزام نیروهای صلح‌بان از کشورهای مسلمان، غیر از پاکستان، جهت حفاظت از مردم و زیرساخت‌ها در افغانستان؛
• اعزام نیروهای عملیاتی ویژه از جانب ناتو به افغانستان تحت فرماندهی نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان؛
• ارسال پشتیبانی هوایی بیشتر به افغانستان؛
• بستن گذرگاه‌های مهم، از بین بردن تروریستان داخل کشور و جلوگیری از ورود جنگجویان خارجی از منطقه به داخل افغانستان؛
در نهایت، نشست ویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد برگزار شود تا افراد و کشورهایی که از تروریزم حمایت می‌کنند شناسایی و برای محاکمه به دادگاه بین‌المللی کیفری ارجاع داده شوند.
