سفر عبدالله به ایران؛ تهران پادزهر بازی‌های پنهانی دوحه است
شکوهمند- خبرگزاری دید
در دو روز گذشته ایران میزبان داکتر عبدالله عبدالله رییس شورای مصالحه ملی و هیئت همراهش بود. آقای عبدالله با حسن روحانی رییس جمهور، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه و باقر قالیباف رییس مجلس شورای اسلامی آن کشور دیدار و گفت‌وگو کرد و در مصاحبه با رسانه‌های ایرانی تصریح کرد که پیام حمایت همه جانبه ایران را از روند صلح افغانستان به کابل خواهد برد.
ایران در منطقه کشور قدرتمندی است. با برخی کشورها مشکلاتی دارد، نسبت به حضور امریکا در ماحولش حساس است و از قدرت گیری گروه‌های بنیادگرای سلفی نگران. تهران همواره بر مبارزه با سازمان‌های رادیکال تاکید نموده و عملاً نیز در سوریه و عراق علیه چنین ساختارهایی مبارزه کرده است.
از سال ۲۰۰۱ میلادی که امریکا به افغانستان لشکرکشی کرد، تهران همواره نسبت به حضور و فعالیت‌های امریکا در این منطقه نگران بوده است، اما نگرانی تهران پس از آغاز روند صلح و مذاکرات ایالات متحده با گروه طالبان وارد فاز جدیدی شد. ایران روند صلحی را که امریکایی‌ها آغاز کرده‌اند به سود افغانستان و منطقه نمی‌دانند و این موضوع استوار بر این واقعیت میدانی است که در خلال آغاز و ادامه مذاکرات میان طالبان و امریکا و به دنبال آن تلاش‌ها برای آغاز مذاکرات میان حکومت افغانستان و گروه طالبان، واشنگتن تلاش پیگیر داشته که ایران را دور از این روند نگه دارد.
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در دیدار با داکتر عبدالله از صفت «اصیل» برای منافع مردم افغانستان استفاده کرد. ایران به این باور است که بازی امریکا در خصوص روند صلح افغانستان دوگانه بوده و هم به نعل می‌زند و هم به میخ. از دید پالیسی خارجی تهران، مثلث « امریکا- طالبان- پاکستان» در یک توافق نانوشته بازی خطرناکی را روی سرنوشت ملت افغانستان آغاز کرده‌اند و در صورت این که توافق صلح تحت مدیریت این مثلث بر دولت و مردم افغانستان تحمیل شود، به سود هیچ کس در منطقه نخواهد بود.
ایران همواره اذعان کرده که در روند صلح از حاکمیت دولت و مردم افغانستان حمایت خواهد کرد و در هیچ جریانی حضور نخواهد یافت که مطابق حاکمیت ملی افغانستان و نماینده مشروع آن که دولت مرکزی مشروع این کشور است، نباشد.
به نظر می‌رسد نگرانی چندین ساله ایران نسبت به بازی دوگانه و خطرناک امریکا بی جهت نبوده است؛ زیرا اکنون نشانه‌هایی دیده می‌شود مبنی بر این که واشنگتن به کابل پشت نموده و کم کم زمینه را برای سپردن قدرت به گروه طالبان در هماهنگی با راولپندی آماده می‌کند. چنین موضوعی بدون شک نگرانی کابل و برخی کشورهای منطقه از جمله هند و ایران را در پی داشته و به طور خودکار مثلث کابل- دهلی نو- تهران را شکل خواهد داد/داده است.
اکنون با توجه به بازی خطرناک مثلث امریکا-طالبان- پاکستان، دولت افغانستان به متحدانی نیاز دارد که حرف و عمل شان یکی باشد و در بازی صلح پشت کابل را خالی نکنند. کابل به خوبی درک کرده که نمی‌توان بر واشنگتن اعتماد کرد؛ زیرا واشنگتن خلاف تمام تعهدات و پیمان‌هایی که داشته/دارد، در یک آن تغییر جهت می‌دهد و جمع کردن چنین رفتاری با ساختارهای متعارف سیاسی در جهان ممکن نیست. در این هرج و مرج سیاسی- نظامی، تهران بهترین گزینه برای دوام نظم موجود در کشور و پادزهر سموم برخاسته از معاملات دوحه است.
